به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از خبر ورزشی، وزیر ورزش عربستان قول داد اگر تیم النصر بتواند پرسپولیس ایران را شکست دهد، به هر یک از بازیکنان و کادر فنی تیم النصر ۱/۱ میلیارد تومان پاداش بدهد. این پول البته برای بازیکنان النصر پولی نیست، اما چند نکته مهم را برای بار هزارم ثابت می‌کند. عربستان مدت‌هاست نقاب از صورت برداشته و به شکل مستقیم با ایران می‌جنگد. آن‌ها خوب می‌دانند که این یک نبرد حیثیتی برای کشورشان است و برای باقی ماندن تنها نماینده عربستان در لیگ قهرمانان هر تلاشی انجام می‌دهند. برای عربستانی‌ها این بازی معمولی فوتبال نیست که قبل از این هم ثابت کرده‌اند به فوتبال کاملاً سیاسی نگاه می‌کنند. برای وزیر ورزش عربستان، برد النصر یک امتیاز بسیار بالاست، چون یک نبرد سیاسی را برده است، اما چرا ما سکوت کرده‌ایم؟ چرا وزیر ورزش ما نباید موضعی ملی درباره بازی امشب بگیرد؟ مگر نه اینکه پرسپولیس نماینده فوتبال ایران در آسیاست؟ برای ماندن نام ایران در آسیا چقدر باید هزینه کنیم؟ چرا باید مدیرعامل پرسپولیس بگوید اگر کسی سندی برای کمک وزارت ورزش به پرسپولیس دارد رو کند؟ چرا باید گل‌محمدی در کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی و در برابر خبرنگاران کشور‌های دیگر بگوید برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا از کوهی از مشکلات عبور کرده‌ایم؟
مدیران عزیز ورزش بدانند پرسپولیس در برهه کنونی، یک پروژه ملی است که باید به ثمر بنشیند. اگر به دلیل ترس از طعنه‌ها و کنایه‌ها، با بی‌تفاوتی نسبت به این پروژه ملی، زمینه شکست آن را فراهم کنیم، نهایت بی‌هنری است.
حالا حریف پرسپولیس یک تیم عربستانی است. همه باید کنار هم باشیم تا از این بازی بزرگ عبور کنیم. نگاه‌تان را فقط برای همین یک بازی ملی کنید. عینک‌ها را بردارید تا حقیقت به چشم شما بیاید. پرسپولیس تا قهرمانی در آسیا فقط به اندازه دو بازی ۹۰ دقیقه‌ای فاصله دارد. از سال ۱۹۹۲ (از ۲۸ سال قبل) که قهرمان جام باشگاه‌های آسیا شده‌ایم دیگر رنگ قهرمانی را ندیده‌ایم. نه در دوره‌های باقی‌مانده جام باشگاه‌های آسیا و نه در ۱۸ دوره لیگ قهرمانان آسیا. حالا فقط به اندازه دو بازی تا قهرمانی در آسیا فاصله داریم. حیف است در سال‌های بعد حسرت این فرصت را بخوریم.
