به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»: احمد نصیری*// خرداد ۸۸، بعد از سخنرانی احمدی‌نژاد در جشن پیروزی‌اش و خس‌وخاشاک خواندن معترضین خود، موجی از خشم طرفداران موسوی، علیه رئیس جمهور و حتی نظام را به همراه داشت. انتخابات را باطل می‌خواندند و حالا هم عصبانی‌تر شده بودند. خشمی که از یک سو با اغتشاشات خیابانی بروز کرد و از سوی دیگر با نامه‌های سرگشاده‌ی بدون سلام و والسلام به رهبری!
جدای از سیاسیون، عده‌ی زیادی از هنرمندان هم مواضع تندی علیه انتخابات و نظام گرفته اند. اما در بین آن‌ها نام یک نفر خیلی سرِ زبان‌ها می‌افتد. "محمدرضا شجریان" از صدا و سیما به خاطر پخش آوازهایش شکایت می‌کند. رئیس‌جمهور را حسابی مورد نقد قرار می‌دهد و خودرا صدای خس‌وخاشاک می‌خواند.
از نظام هم می‌خواهد که "تفنگش را زمین بگذارد" و از سرکوب معترضان دست بردارد. ناگهان استاد آواز تبدیل به یک چهره‌ی سیاسی در حوادث سال ۸۸ می‌شود با شبکه‌های ماهواره‌ای معاند مصاحبه می‌کند و صریحا مواضع ضد اسلامی می‌گیرد. تقطیع شده‌ی صحبت‌های او همه جا دست به دست شده و همچون پتکی بر سر انقلابی‌ها و حزب الهی‌ها فرود می‌آید.
شجریان به ابزار دست فتنه گران و اپوزیسیون تبدیل می‌شود! سال‌ها بعد رفیق چهل ساله‌ی او، "پیرنیاکان" آن روزهایش را اینطور توصیف می‌کند: «شجریان روی دنده لج افتاد. مصاحبه‌های خارجی‌اش، ماجرا را پیچیده کرد.»
بعد از ممنوعیت پخش کارهایش از تلویزیون، دیگر در ایران هیچ کنسرت و برنامه‌ای نداشت. هنوز هم مشخص نیست که ممنوع‌الکار شد، یا خودش کنسرت در کشور را تحریم کرد! حالا شجریان صرفاً یک هنرمند تلقی نمی‌شود؛ بیشتر طرفداران او را کسانی تشکیل می‌دهند که حتی ارتباطی با هنر ندارند و فقط به خاطر مواضع سیاسی‌اش از او طرفداری می‌کنند. چند سال بعد، آتش فتنه و حواشی آن خاموش می‌شود، اما استفاده از اسم شجریان نه.
در انتخابات ۹۲ روحانی میگوید: «من صدای شجریان را دوست دارم.» در مناظره‌ها اسم او می‌آید. در ستاد‌های انتخاباتی هم عکس شجریان دیده می‌شود سخن از بازگشت استاد به تلویزیون و کنسرت‌های داخل کشور است. روحانی پیروز انتخابات می‌شود، چند سالی هم از پیروزی‌اش میگذرد، اما نه خبری از ربنای شجریان در صداوسیماست نه کنسرت هایش!
استاد در استکهلم کنسرت برگزار می‌کند به گفته خودش: «وقتی کنسرت شروع شد، عده‌ای شروع به سردادن شعارهایی ضد جمهوری اسلامی کردند. همگی (خواننده و نوازنده‌ها) خیلی ناراحت شدیم. از هفت تصنیفی که آماده کرده بودیم به احترام مردم فقط آخری را اجرا کردیم و کنسرت را به دلیل این توهین به هنر تعطیل کردیم! بعد از کنسرت فهمیدم که آن حرکت توسط تهیه کننده‌ی برنامه هماهنگ شده بود»
استاد آواز ایران، در سال ۹۵ با روزنامه ایران مصاحبه‌ای انجام می‌دهد که توجه همه را به خود جلب می‌کند؛ از جمهوری اسلامی حمایت می‌کند و انتقاد به یک شخص را جدای از انتقاد به اصل نظام تعریف می‌کند. در رابطه با شکایت از صداوسیما میگوید که اصلا قضیه مربوط به دهه هفتاد و دوران ریاست علی لاریجانی است که از قطعه‌های او استفاده نادرست حقوقی کردند و گوشزد می‌کند که حتی اجازه پخش ربنا را داده بود.
مذهبی‌هایی هم که سال‌ها پیش آن‌ها را باعث جلوگیری از پیشرفت موسیقی ایران در قرون گذشته خوانده بود، به افراطی‌ها تغییر داد و گفت که منظورش متعصب‌هایی بودند که با اصل موسیقی مخالفند.
تا آنجا که اسلام را از مروج‌های موسیقی برشمرد و تعزیه‌ها را مثال زد. عده‌ای مصاحبه اورا توبه نامه‌ای بر مواضعش در ۸۸ خطاب می‌کنند؛ و حالا؛ شجریان از بین ما رفت. استاد آوازی که قبل از انقلاب جلوی ابتذال موسیقی ایستاد و هنر ملی را با هنرمندی خود به دنیا معرفی کرد. اما عده‌ای هنوز دست بردار نیستند و شب فوت او مقابل بیمارستان شعار‌های تند سیاسی می‌دهند.
*عضو شورای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان
