به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این حادثه با بازتاب‌هایی از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی روبه رو شد اما آنچه که بسیار مورد توجه کاربران قرار گرفت و احساسات آنها را برانگیخت مرگ محمد راحد با آن سخنان امیدبخش‌اش در مورد زندگی بود.
یکی از کاربران در این مورد نوشته است:« صدای آمبولانس، آژیر موتورهای پلیس و رفت و آمدن تند موتورها همه و همه برای از دست دادن آدم‌های بی‌گناه هست. متاسفانه در دانشگاه کابل انفجار شده است»
دیگری نوشت:« داشتم به زحمت از زیر فشار اضطراب و افسردگی بلند میشدم که با خبر انفجار کابل دوباره کوبیده شدم زمین. در تاریخ و جغرافیای غلطی گیر افتادیم»
یکی دیگر از کاربران اینطور می‌نویسد: «نیمی از عمرمان در افغانستان در آشفتگیِ ناشی از انتحار و انفجار می‌گذرد همه می‌خواهیم زنده بمانیم؛ فرصت زندگی کردن نداریم!»
اما کاربر دیگری در مورد محمد راحد گفته است:« هزار بار اون فیلم ۲۰ ثانیه‌ای محمد راحد رو دیدم و هزار بار بغض کردم.»
کاربران دیگر نوشته اند:
« مرثیه‌ای برای زندگی، برای لبخند برای خاک خونخوار خاورمیانه مرثیه‌ای برای محمد راحد »
«این جوانِ رعنا برای زندگی چه کم داشت؟ خوشگل نبود؟ دنبال علم و آگاهی نبود؟ پدر ومادرِ وظیفه شناس نداشت؟ چه کم داشت؟ دانشجوی ۲۱ ساله محمد راحد زندگی را با لبخندی می‌خواست که داعش وحشی آن را جرم می‌داند. او را کشتند چون در افغانستان به دنیا آمده بود!».
« محمد راحد را در دانشگاه کشتند! با وجودیکه راحد عزیز، ما را به لبخند دعوت می‌کند اما لبخند ما با شنیدن این پیام یا نمی‌آید و اگر بیاید با چشم‌های پر از اشک همراه می‌شود»
«نمی‌تونم ویدیو محمد راحد رو ببینم چون قلبم می‌ترکه،ای الهی بمیرید با این زندگی که ساختید برای مردم»
« زندگی ما انسان‌ها یک زندگی اجتماعی‌ست و به تصمیمات همه جامعه بستگی دارد شاید محمد راحد فکر می‌کرد با همه سختی‌های زندگی در خاورمیانه، با لبخند می‌توان شاد زندگی کرد ولی فکر نمی‌کرد که روزی مابین همین خنده‌هایش اسلحه یک متعصب نامسلمان او را نشانه رود و جانش را بستاند به همین راحتی..»
« محمد راحد عزیز این جوان خوش‌رو و خوش‌بیان و تعداد دیگری از هم‌نسلان او چه تلخ و غم‌انگیز به پایان خود رسیدند. دردا و دریغا!»
«سراسر شور، هیجان، لبخند با نیشخندی به دردهای زندگی است. امروز هنگام جان دادن به کدام رویای شیرین می‌اندیشی؟ محمد راحد برادرٍ جوانٍ افغان تا ابد در خاطرم می‌مانی. از غم پرپر شدن دانشجویان دانشگاه کابل قلبم مچاله است.»
«همسایه افغانم؛ درد و فغانم... امشب با دیدن ویدئوی محمد راحد لبخندی زدم به این زندگی نکبت بار با چشم‌های خیسم».
