به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ جنبش دانشجویی مسلمان از سال های آغازین فعالیت خود پس از شهریور ۱۳۲۰ که با هدف احیای شعائر دینی و مقابله با فعالیت گروه‌های چپ و مارکسیست در دانشگاه‌ها شکل گرفت، روزهای تلخ و شیرین فراوانی را پشت سر گذاشته است. خفقان دوران ستمشاهی هزینه فعالیت در مقابل قلدری ها و مفاسد رژیم را به شدت بالا برده بود، هرگونه قلمی که مخالف شاه می‌نوشت شکسته می‌شد و هر دهانی که به طور علنی از وی انتقاد می‌کرد با مشت آهنین حکومت بسته می‌شد فعالین مسلمان در بحبوحه اعتراضات سال های پیش از انقلاب با وجود غلبه گفتمان چپ در آن دوران با تکیه بر میراث غنی فرهنگ اسلامی-ایرانی توانست در فرایند انقلاب اسلامی نقشی جدی ایفا کند.این نقش پررنگ در نهایت به تسخیر لانه جاسوسی آمریکا منجر شد که امام خمینی رهبر کبیر انقلاب از آن به عنوان انقلاب دوم یاد کردند!
حضور گسترده و مستمر گروه‌های دانشجو در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل در هشت سال جنگ تحمیلی و همچنین سازماندهی گروه های جهادی برای عمران و آبادانی مناطق محروم گوشه‌هایی از حضور و فعالیت همه جانبه دانشجویان مسلمان در سال‌های پس از انقلاب بوده است.
شکاف به وجود آمده در سال‌های دهه ۷۰ میان مردم و حاکمیت که با گسترش رانت و فساد در بدنه دولت و مجلس و اجرای طرح‌های تعدیل اقتصادی و خصوصی سازی گسترده همراه شده بود خبر از آن می داد که جنبش دانشجویی باید با درک نوینی که از فضای پسا جنگی کشور و غلبه گفتمان لیبرال در سطوح بالای حاکمیتی داشت به سازماندهی خود برای مبارزه با مانور تجمل اشرافیت و فساد موجود در بدنه نظام بپردازد، ابلاغ فرمان ۸ ماده ای مبارزه با فساد در سال‌های ابتدایی دهه ۸۰ توسط مقام معظم رهبری به مثابه جریان یافتن خونی دوباره در رگ‌های جنبش دانشجویی مسلمان بود وایده تشکیل مجموعه عدالتخواه دانشجویی را به وجود آورد.
نبرد اصلی و اساسی گفتمان انقلاب اسلامی که در کلام به امام به نبرد فقر و غنا تعبیر شده بود راه خود را در ادامه مسیر مطالبات دانشجویی بازشناخت.
مسئله امروز اصلی جنبش دانشجویی عدالت و کارآمدی در چارچوب نظام جمهوری اسلامی است و این طرح مسئله با عنایت به ریشه های عمیق و بنیادین انقلاب اسلامی و آرمان‌های اصیل آن که خود را در شعارهای سال های انقلاب و همچنین قانون اساسی جمهوری اسلامی به عنوان میثاق ملی پیدا کرده است، ضامن حیات و پویایی تشکل های دانشجویی در چهارمین دهه از تاریخ انقلاب است. این بازگشت به مبانی اصیل و تاکید بر مسئله محوری و فعالیت تخصصی در چارچوب اندیشه های اسلامی و انقلابی برای حل مشکلات اساسی کشور و از طرفی ایده پردازی و ارتباط مستمر با مراکز تصمیم گیری چون مجلس شورای اسلامی برای ارائه راه حل های عملی و کارآمد سند افتخاری در تاریخچه فعالیت جنبش دانشجویی مسلمان است!
حرکت‌های منطقی و مطالبه گرانه دانشجویان سراسر کشور در این سالها دوشادوش کارگران معترض به روند نادرست خصوصی سازی نیز قابل توجه است که در ادامه به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم؛
دانشجویان کنار کارگران هپکو و آذرآب
یکی از پرونده‌های بزرگی که دانشجویان در یک سال گذشته دنبال کردند، مربوط به پرونده کارخانه ماشین سازی تبریز است. شرکتی که در سال ۸۳ و در راستای اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی در لیست شرکت‌های مشمول واگذاری قرار گرفت. سازمان خصوصی‌سازی طی ۱۴ سال در چندین مرحله این شرکت را ارزیابی کرد و آگهی مزایده واگذاری آن بخش خصوصی منتشر شد تا اینکه در نهایت شخصی بدون اهلیت سهام کارخانه را خرید. جنبش دانشجویی در کنار دیگر کنشگران اجتماعی حضور یافت و پیگیر مساله این کارخانه شد تا جایی که خبر واگذاری آن به ایدرو به رسانه‌ها رسید؛ خبری خوب که برای هپکو نیز رخ داده است.
هپکو در کار تولید خودرو‌های سنگین راهسازی و کشاورزی است. روند خصوصی این شرکت نیز از حدود ۱۵ سال پیش شروع شده و تاکنون چند سهامدار بر آن حکومت کرده اند. اما آنچه درباره آن نگران کننده بوده است کاهش تولید این مجموعه در این سالها و غلفت جنبش دانشجویی بوده است. با این حال دانشجویان عدالتخواه ۱۶ آذر ۹۸ که جمعه بود، تلاش کردند تا روز دانشجو را در جمع کارگران هپکو و آذرآب سپری کنند.
در هفت تپه پیچیدگی ماجرا آنجا رخ داد که برخی از کارگران اعتراضات خود را به خارج از مرز‌های ایران کشاندند و پای رسانه‌های بیگانه را وسط کشیدند. در این شرایط، حل مساله بغرنج‌تر می‌شد که خب هزینه‌هایی هم برای آن پرداختند. دانشجویان توانستند با پیگیری‌های خود، شرایط را برای اهالی هفت تپه تغییر دهند.
مسئله هفت تپه
سال ٩٧ اعتراضات کارگری نسبت به مشکلات کشت و صنعت هفت تپه به حدی بالا گرفت که کارگران به خیابان‌ها آمدند و یاری خواستند. برخی به‌خاطر حقوق‌های معوق طولانی مدتشان حتی نمی‌توانستند حداقل مایحتاج زندگیشان را تامین کنند؛ تا آنجا که بر سر در برخی مغازه ها، تابلویی با مضمون «به کارگران هفت تپه نسیه نمی‌دهیم» نصب شده بود!
آنچه مسلم است، منشأ این اعتراضات خصوصی سازی بوده و هست. در سال گذشته با ورود برخی ارگان‌ها، اعتراضات کارگری هفت تپه خاتمه یافت و کارگران به کارشان برگشتند و معوقات به مرور پرداخت شد. هرچند که برخی از کارگران معترض به جرم اعتراض دستگیر شدند و هنوز در بازداشت به سر می‌برند، اما هر چه بود قضیه فیصله پیدا کرد و فضای هفت تپه آرام گرفت؛ تا اینکه شهریور سال بعد ، بار دیگر صدای اعتراض هفت تپه بلند شد و این‌بار به خاطر اخراج تعدادی از کارگران به بهانه پایان قرارداد کاری، کارگران در راستای حمایت از همکاران اخراجی خود و نگرانی از بابت وضعیت قراردادی خود، شروع به اعتراض کردند.
با اوج گیری اعتراضات کارگری هفت تپه، تشکل‌های دانشجویی استان خوزستان (بسیج دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز و دانشگاه علوم پزشکی اهواز) به منظور حمایت از این کارگران مظلوم که تنها مطالبه‌شان، گرفتن حق و حقوق خود بوده، به جمع معترضان آمدند و پای درد دل‌های کارگران نشستند.
در دیدار دانشجویان با کارگران معترض هفت تپه، مصطفی حیدری، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز می‌گوید: هدف ما از آمدن به هفت تپه، شنیدن صدای کارگران است و پیگیر مطالبات به حق شما خواهیم بود. صدای کارگران معترض را به گوش رئیسی خواهیم رساند و در کنارتان می‌ایستیم. اگر لازم باشد، ۱۰ بار دیگر در جمعتان حاضر می‌شویم تا به نتیجه برسیم. صدای کارگران را به گوش مسئولان خواهیم رساند و پیگیر حل این جریان خواهیم بود.
این موارد تنها گوشه ای از فعالیت ها و حضور موثر دانشجویان در این سالها بود که شاید توسط رسانه های گوناگون پرداخته نشده باشد!
گزارش از محمدابراهیم خسروی
