تاریخ انتشار: شنبه 1399/11/18 - 20:14
کد خبر: 385034

فجر ۳۹| سینمای ایران بدون روتوش؛

«مامان»؛ تکرار مکررات!

«مامان»؛ تکرار مکررات!

هرچقدر در آن فیلم با خانواده آبادانی، ارتباط برقرار کرده و حس همدلی داشتیم، خانواده خانم روستای فیلم «مامان» را نمی‌فهمیم، در نتیجه به عنوان مخاطب نمی‌توانیم با هیچ یک از شخصیت‌ها همراه شویم. چه رسد به این که همدلانه منتظر دیدن سرانجام کارشان بمانیم.

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» مهدی مافی// حضور فیلم‌هایی مثل «مامان» دیگر تبدیل به یکی از سنت‌های نانوشته و تلخ جشنواره شده است. آثاری که قرار نیست شما را عاشق سینما کند، در زندگی یا شخصیتتان تحولی به وجود آورد یا باعث ایجاد یک انقلاب هنری شود.

آثاری که بعد از تماشای آن‌ها وقتی از سالن نمایش بیرون می‌آیید فقط یک سوال در ذهنتان ایجاد می‌شود: که چی؟ چرا باید نزدیک دو ساعت وقت را صرف فیلم‌هایی کرد که هیچ حرفی برای گفتن ندارند و انگار فقط نشسته ایم و بی هدف، قطعات ضبط شده هندی کم خانوادگی سازنده اش را نگاه می‌کنیم. نه با داستان خاصی رو به روییم و نه با یک شاعرانگی حتی معمولی، «مامان» روایتگر چالش‌های زندگی شخصی یک مادر تنها و پا به سن گذاشته است.

فیلمی شخصیت محور که عملا داستان چندانی ندارد و همان هم بسیار دیر آغاز می‌شود. در چنین آثاری برای جذابیت باید پراخت مناسبی روی شخصیت پردازی کاراکتر‌ها انجام داد که اتفاقا نمونه خوبی از آن را دو شب پیش در «روزی روزگاری آبادان» حمیدرضا آذرنگ دیدیم.

هرچقدر در آن فیلم با خانواده آبادانی، ارتباط برقرار کرده و حس همدلی داشتیم، خانواده خانم روستای فیلم «مامان» را نمی‌فهمیم، در نتیجه به عنوان مخاطب نمی‌توانیم با هیچ یک از شخصیت‌ها همراه شویم. چه رسد به این که همدلانه منتظر دیدن سرانجام کارشان بمانیم.

سرانجامی که البته به شکلی نامشخص جمع می‌شود تا حتی مخاطبی که با فیلم همراه شده هم از این سادگی بی جا، جا بخورد. «مامان» نه در فرم و نه در محتوا هیچ حرف جدیدی برای گفتن ندارد و در آن خبری از نوآوری به چشم نمی‌خورد.

چیزی که می‌تواند یک هشدار بزرگ نه فقط برای فیلمساز، بلکه برای سینمای ایران باشد. در طول تاریخ هنر هفتم، همیشه نسل جدید سینماگران جهان به واسطه نوآوری‌های خودشان چه در فرم و چه در محتوا می‌توانستند جایگاهشان را در میان بزرگان این هنر- صنعت باز کنند.

در غیر این صورت، محکوم به فراموشی بودند. اگر این نوآوری در نسل جدید فیلمسازان نبود، در دهه هفتاد میلادی هیچ وقت مکتب نیویورکی به وجود نمی‌آمد. با در همین سینمای خودمان هیچ وقت موج نویی شکل نمی‌گرفت.

اگر جشنواره فجر را برآیند فعالیت سالانه سینمای ایران بدانیم، با وجود فیلم‌هایی که امسال مشاهده می‌کنیم، فعلا خبری از ظهور یک نسل نوآور نیست. چیزی که می‌تواند با کم کاری پیشکسوتان و هنرمندان صاحب نام این حوزه باعث رکودی بزرگ در هنر کشور ما شود.

مرتبط ها
نظرات
حداکثر تعداد کاراکتر نظر 200 ميياشد
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران باشد و یا با قوانین جمهوری اسلامی ایران و آموزه‌های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید
تورهای مسافرتی آفری
سهم ۰.۳ درصدی فرزندآوری از تولید ناخالص ملی
نهضت قرآنی بانوان آغاز به کار کرد
دانشمندان ناباروری مردان را با آلودگی هوا و ناباروری زنان را با آلودگی صوتی مرتبط می‌دانند
پرونده ۵۰ مددجوی زندان زنان توسط قضات دادسرای تهران رسیدگی شد
کودکی نبی مکرم اسلام
گاریدو رسما تهدید کرد؛ اخراجتان می‌کنم
عیادت عراقچی از امانی در تهران
جزئیات جدید از طرح ساماندهی اتباع خارجی
آزمایش موشکی جدید کره شمالی با نظارت اون
وزیر خارجه ترکیه: ایران و حزب‌الله،‌اسرائیل را می‌زنند
صعود تاریخی فوتبال ایران در رده‌بندی جهان
وزیر بهداشت دولت روحانی پزشک معالج سفیر ایران در لبنان شد
نظامیان آلمانی در عراق می‌مانند
واکنش انصارالله یمن به حملات سایبری اسرائیل
ساماندهی اتباع غیرمجاز نیازمند اقدام همه‌جانبه است
هشدار به معلم‌های دوربین به دست در شروع مدارس
بازداشت یک اسرائیلی به بهانه همکاری با ایران
ثبت رکورد دیگر طلای جهانی با پرواز دلار
ونزوئلا حکم بازداشت رئیس‌جمهور آرژانتین را صادر کرد
عارف: جلوگیری از افزایش قیمت کالاهای اساسی راهبرد دولت چهاردهم است
پیام غافلگیرکننده سیدحسن نصرالله به اسرائیلی‌ها
نظرسنجی
بنظر شما باتوجه به حوادث اخیر فلسطین چقدر احتمال فروپاشی رژیم صهیونیستی وجود دارد؟




مشاهده نتایج
go to top