به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق،فشار عراقی ها طوری شده بود که دیگر همه از منطقه رفتند. محسن رضایی روز سوم چهارم، از منطقه عملیاتی رفت. روز پنجم ششم هم شمخانی رفت. رحیم صفوی که می خواست برود، پشت بی سیم من را خواست. صفوی روی قمطره بود. من به همراه راوی مرکز تحقیقات جنگ، پیش رحیم صفوی رفتیم.
در زمان جنگ، بچه های راوی را بین فرماندهان پخش می کردند. یک ضبط دستشان بود. بچه ها آنها را به نام راویان تاریخ جنگ می شناختند. کنار هر فرمانده یک نفر از این بچه ها بود. راوی ها در قرارگاه هم بودند. مکالمات بی سیم و گفت و گوی بین فرماندهان و جلسات را ضبط می کردند. سندهایی که الان هست، مربوط به آن دوره است و راوی ها آنها را ضبط کرده اند.
راوی همراه من سید ابوالفضل موسوی بود. برای اینکه پیش رحیم صفوی بالای قمطره برویم، داشتیم در ارتفاعات پیچ میخوردیم. قمطره خیلی بلند است. با یک وانت بودیم. موسوی کنار من نشسته بود. احتمالا در سندها و نوارهایی که آنجا ضبط کرده است، این موضوع هست.
ما در پیچهای نزدیک قرارگاه بودیم. آقا رحیم با یک ماشین استیشن جلوی ما نگه داشت و آمد دست من را گرفت که ماچ کند. من ایشان را بلند کردم. گفت من دست تو را می بوسم که تو بروی دست بچه ها را ببوسی. نمی دانی آنها چه کار بزرگ و ارزشمندی کردند.
