به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس؛ از شهید و شهادت که سخن می‌گوییم، یاد دلیرمردانی زنده می‌شود که خالصانه عزیزترین دارایی دنیا یعنی جان شیرین را در طبق اخلاص گذاشته و در سخت‌ترین میدان‌ها و در بالاترین مرتبه عشق و بر بلندترین قله افتخار، آن را تقدیم خالق جان‌ها نمودند.
این شهیدان، تربیت یافتگان دامان پاک مادرانی هستند که به حق، برترین معلمان عشق و ایثار و دل‌دادگی بوده و با درایت و بصیرتی تام و تمام و با وضوی عشق و سلام همیشگی بر امام شهیدان سیدالشهداء(ع)، شهد شهادت را به فرزندانشان نوشاندند.
و امروز شهر شیراز روح پاک مادری را به آسمان فرستاد که سال‌ها با صبر و شکیبایی بی مثالش، زبانزد و الگوی خاص و عام بود و در آستانه نیمه شعبان و پیش از تولد امام عشق(عج)، به میهمانی فرزندان شهیدش رفت.
او که همواره می‌گفت جز موفقیت مردم ایران هیچ نخواستم و نمی‌خواهم، همیشه دعاگوی جوانان بود و با اخلاصی بی مثال در موقعیت‌های مختلف اظهار می‌کرد: همه را دعا می‌کنم، خصوصا نسل جوان را که توفیق داشته باشند و انقلاب را یاری کنند و آن را به دست صاحب اصلی آن برسانند، دعایم این است که همه توفیق ادامه راه شهدا را داشته باشند.
مدت‌هاست چشم به راه امروز بود و در بستر بیماری ذکر الحمدلله می‌گفت و مثل امروزی را در ذهنش تجسم می‌کرد و به یاد لحظاتی که برای اولین و آخرین بار، محمدحسن، محمدمحسن و محمدجواد روزیطلب را از زیر قرآن، راهی مشق عشق و در نهایت پرکشیدن به آسمان‌ها کرد؛ لبخندی از سر عشق و امید می‌زد و اشک‌های پراکنده‌اش را از نگاه دیگران دور می‌کرد.
صبر و متانت این مادر تا جایی بود که خود در راهی کردن فرزندانش پیش‌قدم می‌شد و لحظه‌ای از شهادت این سع فرزند که هر کدام در منش و اخلاق و مردانگی اسوه بودند، پریشان نشد و در این مسیر همواره، زینب(س) را الگو می‌دانست و زینب‌وار نیز عمرش به پایان رسید.
انقلاب و نظام اسلامی تا رسیدن به بلوغ نهایی و شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی همواره وام‌دار پدران و به ویژه مادران شهداست و یاد و نام مادرانی چون مرحومه اقدس کشاورز ارشدی تا همیشه در دل‌های رهروان شهدا و منتظران امام عصر(عج) زنده است.
در خاطره‌ای از وی ذکر شده است که این مادر شهید همواره حقوقی که از بنیاد شهید دریافت می‌کرد را اندوخته بود و نیت داشت مسجدی بسازد، سال‌ها این وجوه را اندوخت بدون اینکه ریالی از آن هزینه کند و در نهایت هم با کمک فرزندش محمدحسین روزی طلب مسجد محمد رسول‌الله را در بلوار رسول اعظم احداث کرد، در آن مسجد نماز خواند و آنگاه به آرزویش رسید.
