به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، سیده فاطمه ذوالقدر - نماینده پیشین مجلس - در ادامه یادداشت خود در روزنامه «اعتماد» نوشت: آنچه بر سر مساله غربالگری از سوی مجلس فعلی به میان آمده است اگر قرار باشد سلامت مادر و فرزند را در معرض خطر قرار دهد باید با احتیاط بسیار بررسی شود. یک سری از غربالگری‌ها در برنامه ششم تصویب شده بود تا مادران با تشخیص پزشک بتوانند از آن استفاده کنند. برای همین خود طراحان این طرح اگر حقیقتا متوجه باشند که موارد ذکر شده ممکن است به صورت مشخص این آسیب‌ها یا آن ضررها را داشته باشد قطعا خودشان هم ممکن است طرحی که ممکن است بدون کارشناسی لازم و عجولانه تهیه شده باشد را پس بگیرند.
غربالگری یک فرصت است؛ فرصتی که اجازه می‌دهد جلوی خطرها و ریسک‌هایی گرفته شود. کسی که خواسته است مادر شود حتما می‌خواهد که فرزندی داشته باشد اما اگر خدای نکرده تشخیص داده شود که جنین مشکلی دارد و ممکن است خودش دچار آسیب جدی شود یا به مادر آسیبی وارد کند قطعا باید با نظر پزشک در موردش تصمیم‌گیری شود. اصولا مگر هدف ما از افزایش جمعیت چیست؟ می‌خواهیم فرزندان سالم به جامعه تحویل دهیم که برای آبادی آن تلاش کنند اما اگر شرایط به گونه‌ای باشد که این فرد برای خودش و خانواده و جامعه تبدیل به باری شود چه؟ با چنین اتفاقی هدف اصلی تعالی خانواده و تشویق به فرزندآوری زیر سوال می‌رود.
وقتی پای مسائلی مانند افزایش جمعیت به میان می‌آید میان رویکرد تشویقی و تنبیهی تفاوت وجود دارد. هر کاری اگر بخواهد با زور و اجبار همراه باشد قطعا با واکنش منفی هم روبه‌رو خواهد شد. اگر واقعا شرایط ازدواج تسهیل شود، نگرانی بابت اشتغال و مسکن و آینده فرزند وجود نداشته باشد خب همه دلشان می‌خواهد که بچه‌دار شوند. در این شرایط است که می‌توانیم افزایش جمعیت داشته باشیم نه با زور و طرح‌های عجیب و غریب. رسیدن به این هدف نیازمند کمک به دولت و فراهم آوردن منابع مالی برای اجرای طرح‌های تشویقی است؛ طرح‌های کاملا کارشناسی شده. واقعیت این است همان طور که می‌دانیم بسیاری بودند که در انتخابات مجلس یازدهم شرکت نکردند و برخی از نمایندگان با حداقل رای وارد مجلس شدند. برای همین است که نگاه عمومی نسبت به طرح‌های اینچنینی که حس می‌کنند در آن زور و اجبار نهفته است، نگاه مثبتی نیست. تنها راه اصلاح این نگاه این است طرح‌هایی که در صحن مطرح می‌شوند، طرح‌هایی باشند که کاملا کارشناسی شده و تمامی جوانب را سنجیده‌اند.
است و او را بکشید و مادر از خدا ترسیده بود و بچه را نکشت، بچه صحیح و
سالم به دنیا آمد.
ثانیا فرضا پزشکان اشتباه نکرده بودند و جنین واقعا معلول بود. چه کسی به
شما اجازه داده که انسانی را به جرم معلولیت بکشید؟ آیا جز همان تفکر
وحشیانه نازیها در کشتن معلولان است؟ قتل یک معلول هم قتل است و فرقی با
قتل انسان سالم ندارد.
ثالثا شما چه حقی دارید که برای آینده انسان پیش بینی می کنید؟ همین الان
در جامعه بسیاری از معلولان زندگی کاملا سالمی دارند و مفید به حال جامعه
هستند در حالی که تمام حضرات بی بند و بار و بی حجاب و رشوه گیر و
اختلاس گر و.. به ظاهر سالم هستند.
تنها جایی شرع اجازه کشتن جنین را می دهد خطر جانی برای مادر داشته باشد.
تمام بهانه های دیگر همه غیر شرعی و نشانه ای از قساوت قلب است.
خانم تو که بچه نمی خواهی باردار نشو. چرا باردار می شوی که بعد به این
بهانه ها انسان بی گناهی را بکشی؟