به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: علیرضا خامسیان مشاور رسانه‌ای عارف و مدیر روابط عمومی بنیاد امید ایرانیان در روزنامه شرق نوشت: آنچه در ماراتن نفس‌گیر روزشمار انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ بیش از بیش برجسته شده، شکل‌گیری فضایی است که می‌توان از آن به «انتخابات کشکولی» تعبیر کرد: یعنی به هر دلیلی از هر دری سخن گفته می‌شود، پراکندگی‌های گروهی، عدم اجماع درون‌جناحی و مهم‌تر از همه نداشتن افق و دورنمای مشخص، سبب شده فضایی شکل بگیرد که در آن کشکولی از اعضا و نمایندگان مختلف برای ورود به مقوله نمایندگی «جمهور مردم» شکل بگیرد؛ اما در این میان، آنچه لرزه بر جریان‌های موجود انداخته، شخصیتی سیاسی مجموع‌الاطراف به نام «عارف» است. جمیع‌الاطرافی که برای جریان‌های افراطی به یک کابوس تبدیل شده است. این خصوصیات عارف، جریان‌ها و جناح‌های سیاسی را به تکاپو واداشته تا هجمه شدیدی از «عملیات تخریب روانی» را در قالب «نمایندگان پوششی» شکل دهند: طیف وسیعی از شخصیت‌های مختلف و حتی چهره‌های از یاد رفته سیاسی، به ناگاه با ژستی خیرخواهانه زنده شده‌اند تا از فعال شدن انرژی بالقوه‌ای به نام عارف و گفتمان جامع‌الاطراف ایشان جلوگیری کنند. در ریشه‌یابی فوبیای جریان‌ها و شخصیت‌های یادشده، چهار سناریوی قوی اما محتمل را می‌توان حدس زد:
۱. معدل بسیار خوب دکتر عارف در «کارنامه اجرایی و تاریخی‌اش» که سپری قابل تامل در برابر لفاظی‌های مرسوم و «برنامه‌ریزی»های عمدتا پوچ قبل از انتخابات محسوب می‌شود. ۲. مقابله جدی با سهم‌خواهی‌های مرسوم جریان‌ها ۳. ورود دکتر عارف به وضعیت آشفته موجود به عنوان نماینده «بدنه اصلاح‌جوی واقع‌بین و انتقادی» در لبیک به دعوت نیروهای اصلاح‌طلب جوان. ۴. تلاش برای احیای نهاد «ریاست‌جمهوری» به عنوان یک حوزه مستقل و مبتنی بر «جمهور مردم»، نه نهادی و وابسته.
این یادداشت در حالی منتشر می‌شود که برخی افراطیون مدعی اصلاحات بارها از عارف به عنوان اصلاح‌طلب بدلی، قلّابی، برانگیخته نهادهای امنیتی، ضعیف و فاقد وجهه مدیریتی نام برده و او را به عنوان رئیس فراکسیون امید در مجلس دهم، متهم ضعف عملکرد این فراکسیون معرفی نموده‌اند. این فشارهای سنگین چند ساله موجب استعفای آمیخته با اعتراض عارف از ریاست شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان و انحلال این شورا شد.
عارف در انتخابات سال ۹۲ نیز نامزد بود اما پدرخوانده‌های اصلاح‌طلبان با این توجیه که رای کافی ندارد، عارف را مجبور کردند به نفع روحانی کنار برود. عارف بعدها تصریح کرد روحانی نمی‌خواسته او حتی حضور جدی و موثر در دولت داشته باشد؛ در حالی که اگر واقعا جدیت داشت، باید وی را به عنوان معاون اول معرفی می‌کرد.
شرق در یادداشت خود تصریح کرد هرچند نامزدی عارف قطعی نشده اما به نظر می‌رسد او با مواضع روزآمد و مصلحانه قدم به وادی انتخابات خواهد گذاشت.
