به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» مجتبی رفعت*// ستادهای انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری شکل گرفته است. شاید اولین چیزی که افکار عمومی می‌بایست به آن پایبند باشد پرسیدن یک سوال است.هرکدام از کاندیداها منبع مالی ستادهای خودشان را چگونه تامین می کنند؟ این پرسش برای هر دو طرف انتخابات مفید است، چه برای کاندیداهای ریاست جمهوری و چه برای مردم.
شفافیت مالی ستادهای انتخاباتی، اولین گام در افزایش اعتماد عمومی نسبت به مسئولان کشور است. به نظر می‌رسد این مسئله راهکار مناسبی در جهت برگرداندن امید در جامعه است. فضای مجازی و افکار عمومی باید شفافیت مالی ستادهای انتخاباتی را به عنوان یک مطالبه عظیم از کاندیدهای ریاست جمهوری درخواست کنند. مسیر شفافیت از مشخص شدن خرج ستادها و چگونگی حصول این سرمایه ها در جهت استفاده تبلیغاتی است.
نکته‌ای که رجال سیاسی می بایست بسیار به آن توجه کنند هم اینست که در صورت اعلام آمار کذب، کارشان از همیشه سخت‌تر خواهد شد. بالاخره مردم در خیابان ها در حال رفت و شد اند و تمامی اعمال انتخاباتی‌شان را رصد می کنند.
اگر هم کاندیدایی قصد دارد با پوسترها و تبلیغات بی فایده زیاد، جا پایش را محکم کند می توان فهمید که هیچ درکی از کودکان کار سرچهارراه ها و میدان ها و مستمندان ندارد.
هیات دولت نیز بعد از تایید لایحه وزارت کشور در مورد شفاف کردن هزینه‌های انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری، مجلس و شورای شهر این لایحه را در ۲۴ آبان سال ۹۴ و در آستانه انتخابات مجلس دهم به مجلس اسال کرد. لایحه «شفاف سازی منابع مالی و هزینه های انتخاباتی داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی» با قید دوفوریت تقدیم مجلس شد؛ فوریتی که تا به امروز و با گذشت ۶ سال منجر به اقدام عملی و تصویب این لایحه نشده‌است.
در ماده اول این لایحه که می‌توان از مهم‌ترین آن نام برد منابع نقدی و غیرنقدی مجاز برای هزینه‌های انتخاباتی داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی، به دارایی شخصی داوطلب،کمک‌های مستقیم احزاب و تشکل‌های سیاسی دارای مجوز معتبر، کمک‌های اشخاص حقیقی ایرانی، منابع و امکانات عمومی که مطابق قانون استفاده از آن برای تبلیغات انتخاباتی مجاز است. منحصر شده است.
مسئله ای دیگر بحث مدیران میانی فرصت طلب است، مدیرانی که با هر بادی یک پوششی به خود می‌گیرند . این دسته از مدیران هم اکنون در ستادهایی که احتمال رای آوری بیشتری دارند در رفت و آمدند. شاید برخورد با این افراد می‌بایست از همین ابتدا آغاز شود. سخت گیری نسبت به بیت المال و مشخص کردن اصول معین رفتاری برای نامزد از جمله راه ها برای کنترل این زالو صفتان جامعه است.
فرمانده سپاه سخن در نامه ۴۵ نهج البلاغه می فرماید:آیا به همین رضایت دهم که مرا امیرالمؤمنین خوانند و در تلخی روزگار، با مردم شریک نباشم و در سختی های زندگی، الگوی آنان نشوم؟
نیازی نیست در سیاست به حضرت علی نزدیک شوید اما شایسته آن است که از او فاصله فاحش نگیرید.
*دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه امام صادق
