به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» اکبر بهاری// در سالروز رحلت بزرگمرد الهی، رهبری انقلاب به سیاق سالهای گذشته یکی از مهمترین و موثرترین مطالب را ایراد داشت. مطالبی که هرچند با اشتباه دفتر و برجسته کردن جبران دیده نشد. مطالبی که با قاطعیت میتوان گفت مانیفست مردم سالاری دینی است.
اما تذکر پایانی رهبری چه فرامتنی را یدک می‌کشید؛
1. رهبری انقلاب در مهمترین سخنرانی خود به محض اطلاع از اینکه در حق کسی و خانواده وی ظلم شده، بی هیچ توجه به مصالح پیرامون ان، بعنوان پاسداری امین از اخلاق که میراث گرانسنگ امام ره است، خطا راصادقانه بیان و درخواست جبران می کنند.
2. پاسداری از اخلاق برای رهبری مبنا و جز محکمات است و فرقی نمیکند در این مسأله دستگاه اطلاعاتی زیر سوال برود یا رئیسی خدشه ببیند و نهایت فردی که جز خواص مردود است، متنفع شود.
3. دستگاهای اطلاعاتی و امنیتی هم می‌توانند در این سطح اشتباه و در حق کسی ظلم کنند.
4. شورای نگهبان هم ممکن است در این سطح خطا و ظلم کند.
5. اما درباره جبران باید صبر کرد که آیا این ظلم ربطی به صلاحیت افراد داشته یانه؟ از سویی، برخی از تایید صلاحیت مجدد هراس دارند، حال آنکه این خداست که قلوب را هدایت می‌کند. هر چند اگر این خطا درباره لاریجانی بوده، جای تعمق دارد که چرا اشتباه شد و چه کسی اشتباه کرد. زیرا لاریجانی یا همان دولت سوم روحانی مسبب وضع موجود است و اینگونه رفت و برگشت های شورای نگهبان سبب می‌شود با مظلوم نمایی،راهی برای فرار از پاسخگویی به وضع موجود پیدا کنند.
