به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از نیواطلس، این باتری به راحتی قابل شارژ است و تولید آن با تثبیت و محبوس سازی واکنش‌های فرار کلر ممکن شده است.
انتظار می‌رود با تکمیل روند طراحی و تولید باتری کلر شاهد ساخت باتری‌هایی برای گوشی‌های هوشمند باشیم که بتوانند شارژ لازم برای این وسایل را برای مدت یک هفته تأمین کنند.
نمونه اولیه باتری‌های کلری در دهه ۷۰ میلادی تولید شدند و در آنها لیتیم-تیونیل کلرید استفاده شده بود. این باتری‌ها به دلیل چگالی بالا بسیار محبوب بودند، اما فرار بودن کلر موجب می‌شد تا این باتری‌ها فقط برای یک بار مصرف قابل استفاده باشند و لذا تولید انبوه آنها چندان مقرون به صرفه نبود.
در یک باتری معمولی قابل شارژ، الکترون‌ها در حین تخلیه از یک طرف به طرف دیگر حرکت می‌کنند و سپس با شارژ مجدد باتری به حالت اولیه خود باز می‌گردند. در این حالت، کلرید سدیم یا لیتیوم کلرید به کلر تبدیل می‌شود که به علت واکنش پذیری بالا نمی‌تواند با کارایی بالا به کلرید تبدیل شود.
برای حل این مشکل الکترود جدیدی با استفاده از کربن متخلخل تولید شد تا مانند یک اسفنج عمل کرده، مولکول‌های نامنظم کلر را جذب کرده و آنها را به سدیم مبدل کند تا بتوان از این باتری برای شارژ مکرر استفاده کرد. مولکول‌های کلر در زمان شارژ این باتری در حفره‌های کوچک نانو کربنی به دام می‌افتند و می‌توان این باتری را برای ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ بار شارژ مکرر به کار برد.
