به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تشکل جامعه اسلامی دانشگاه‌آزاد واحد تهران‌جنوب خطاب به به رئیس دانشگاه آزاد نامه ای را منتشر کرده است.
متن نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای دکتر طهرانچی
ریاست محترم دانشگاه‌آزاد‌اسلامی
با سلام و احترام؛
مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی): «آزاداندیشی خاصیت علمی بودن است و تحجّر در میدان علم، اصولاً معنا ندارد.»
رهبر معظم انقلاب بارها و بارها درباره‌ی اهمیت آزاداندیشی و وجود فضای حرّیت در دانشگاه صحبت نموده و بر این امر تاکید داشته‌اند. امری که نادیده گرفتن آن، می‌تواند به دل‌سردی اساتید و دانشجویان منتهی شود و هرگونه اقدام عجولانه و ناسنجیده در این باب، می‌تواند هزینه‌های سنگینی برای محیط علمی و دانشجویی کشور به بار بیاورد. این گفته‌ی ایشان، شاهد مثال دیگری بر ادعای ماست: «در جمهوری اسلامی بحث اندیشه‌ای نداریم که مثلاً چون کسی اندیشه‌ی دیگری دارد، با او برخورد کنیم!»
مع‌الوصف دانشگاه‌آزاد‌اسلامی که به عنوان داعیه‌دار توجه به کرسی‌های آزاداندیشی شناخته می‌شود، نمی‌تواند و نباید به صورتی غیرمنطقی، اقدام به حذف یک چهره‌ی منتقد (و نه مخالف) کند.
در روزهای اخیر شاهد اقدام عجیب دانشگاه‌آزاد‌اسلامی در اخراج دکتر عبدالکریمی، استاد دانشگاه‌آزاد‌اسلامی بودیم؛ که ابتدا حکم اخراج صادر شد و سپس حکم صادر شده متوقف شد. استادی که در عین رویکرد آزاداندیشانه و صراحت لهجهی خود، همواره در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است. حضور ایشان در تریبون‌های رسمی از جمله صداوسیما، خلاف آن‌چه را که برخی منتقدان درباره‌ی ایشان می‌گویند به اثبات می‌رساند.
آقای عبدالکریمی در برخی موارد از منتقدان اندیشه‌ی غرب بوده است، با این وصف چگونه است که یک منتقد جریان غرب را به حمایت از این تفکر متهم می‌کنید؟ درحالی که ایشان همواره خود را جزء دایره انقلاب، دلسوز کشور و نیروهای انقلابی دانسته و می‌دانند. مگر نه این است که رهبر معظم انقلاب همواره می‌فرمایند دایره‌ی انقلاب نباید محدود شود؟ حال سوال این‌جاست که شما طبق چه سنجه‌هایی می‌توانید ثابت کنید که ایشان صلاحیت تدریس در دانشگاه را ندارند؟ لطفاً تشریح بفرمایید ویژگی‌های یک استاد تراز دانشگاه‌آزاد‌اسلامی چیست؟
این‌گونه برخوردها، نه تنها با منویات و انتظارات رهبری از دانشگاه و محیط علمی سازگار نیست، بلکه جامعه‌ی علمی-فرهنگی را نیز از ابراز اندیشه‌های متفاوت و مختلف باز می‌دارد. این عمل باعث گشوده شدن مسیری انحرافی برای اخراج‌های نابه‌جا و حذف سلیقه‌ای اساتید می‌گردد، در حالی که باید با سعه‌‌ی صدر بیش‌تری نسبت به شخصیت‌ها و سرمایه‌های علمی دانشگاه رفتار شود تا مبادا دچار پدیده‌ی سرمایه‌سوزی شویم.
سوال دیگر آن است که دلیل بررسی مجدد این حکم چیست؟ مگر بررسی‌ها برای صدور حکم اخراج کافی نبوده است؟ شما خودتان به عنوان ریاست دانشگاه، باید در جریان امور باشید. بهتر نیست اگر امری را نادرست می‌دانید قبل از اقدام اولیه جلوی آن را بگیرید تا نیاز به بررسی‌های مجدد نباشد؟
باتوجه به آن‌چه که گفته شد؛ از شما تقاضا می‌کنیم که اگر ابطال حکم تدریس و اخراج ایشان کار درستی بوده است، مستندات لازم و کافی برای جامعه‌ی علمی دانشگاهی ارائه گردد و اگر مسیر پیموده شده مبنی بر بررسی مجدد اشتباه بوده با خاطیان برخورد شده و از ایشان عذرخواهی و دلجویی به عمل آید؛ باشد که حقایق آشکار گردد.
«و السلام علی من اتبع الهدی»
