به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» فاطمه علیزاده*// پس از گذشت بیست سال از بزرگ ترین عملیات تروریستی قرن بیست و یکم که همه رویدادهای کنونی خاورمیانه و جهان را تحت الشعاع خود قرار داده است و منجر به حمله دولت آمریکا به افغانستان و عراق شده و درحال حاضر تحقیقات بسیاری برای کشف حقایق بیش تر در مورد چگونگی وقوع این حادثه بزرگ در ایالات متحده و این که چگونه القاعده توانسته این حادثه هولناک را تدارک ببیند در حال پیگیری است. واقعه ای که حقیقتا چهره جهان را دگرگون ساخت.
بیست سال پیش، صبح ۱۱سپتامبر ۲۰۰۱ میلیون ها نفر در سراسر جهان، با دیدن فیلم و تصاویر برخورد دو فروند هواپیمای خطوط هوایی پان آمریکن به برج های دوقلوی تجارت جهانی، دچار شوک شدند. واقعه ای که زندگی بسیاری را در همه جای جهان، دست خوش تغییر کرد.
حملات ۱۱سپتامبر، بهانه ای بود برای نومحافظه کاران آمریکایی تا بتوانند نقشه شوم خود را برای سیطره ی آمریکا تماما عملی کنند.
ایالات متحده از افغانستان خارج می‌شود و در منطقه مجدداً حضور طالبان مطرح می‌شود در واقع نشان می‌دهد که ایالات متحده سعی دارد از این عنصر به نفع خود استفاده کند. در این حین که چندروز مانده به بیستمین سالگرد ضد واقعه ۱۱ سپتامبر، جو بایدن سعی می‌کند تا یک مانور رسانه‌ای و سیاسی را با محوریت انتشار اسناد ۱۱ سپتامبر در دستور کار قرار دهد که بدون تردید برنامه ریزی شده است . آنچه که در حال رخ دادن است یک حرکت تنظیم‌شده صرفاً از سوی بایدن نیست، بلکه او در نهایت مجری عملیاتی است که یک تیم در پس آن حضور دارد و صدها کارشناس و سیاستمدار خبره در حال تنظیم آن هستند.
آنچه در منطقه طی دو دهه اخیر رخ داده وبه خوبی می‌توان رفتارهای واشنگتن فهمید که باز هم که می‌تواند ارتباط مستقیمی با تحولات افغانستان داشته باشد. آمریکا برای عبور به سمت شرق آسیا و شکل دادن به نظم نوین آ‌ینده به دنبال آن است تا به نوعی یک نتیجه اثربخش را در منطقه بر جای بگذارد و اوضاع را مجددا به نفع خود مدیریت کند.
بایدن می‌گوید که عملکرد طالبان عامل قضاوت اصلی است اما نمی‌گوید طالبان که در ماهیت و تفکر خود هیچ تغییری ایجاد نکرده و هزاران گزارش از اقدام‌های ناقض حقوق فردی و اجتماعی از حمله به مدرسه دخترانه کابل تا تخریب و انفجار زایشگاه و...ازافرادش که در چند ماه گذشته منتشر شده است، یک ماه نیز دندان روی جگر می‌گذارد تا آخرین نیروهای نظامی آمریکایی و ائتلاف به رهبری آمریکا از افغانستان خارج شوند تا پس از آن، شریعت اسلامی افراطی و شلاق زدن و سنگسار کردن و حبس و شکنجه و خانه‌نشینی زنان و مردان را شروع کند.
چرا مردم افغانستان بدون آنکه نظر آن‌ها پرسیده شود یا در انتخاباتی شرکت کنند، باید به تصمیم ایالات متحده آمریکا برای تحویل اجباری قدرت به طالبان تن بدهند؟ آیا در توافق ننگین دوحه نیز از تشکیل یک دولت ائتلافی و پس از آن انتخابات سراسری سخن به میان نیامده بود؟ پس چرا ایالات متحده آمریکا جانب طالبان را گرفت تا تنها آن‌ها به قدرت برسند؟
با تمام درد و رنجی که امروز بر مردم افغانستان رفته است و تردیدهایی که درباره تشکیل دولتی مشارکتی و انتقالی وجود دارد، اما این فرصت نیز وجود دارد که پس از گذشت این دوره تاریک و تلخ و دردناک، مردم این بار با تجربه و نگاهی دیگر برای تغییر سرنوشت خود اقدام کنند. اینک دولت‌های دست‌نشانده سرنگون شده و خائن چهره خود را نمایان کرده‌اند و ملتی که من می‌شناسم و تاریخ به عملکرد و روش آن‌ها شهادت داده است، به ذلت و بردگی و زندگی زیر یوغ گروه‌های متحجر تن ندهند و به‌زودی زود، باید کنترل سرنوشت خود را به دست بگیرند.
* دبیر کمیته بین‌الملل اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل
