به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از میزان، مرتضی احمدی با اشاره به آغاز مذاکرات ۱+۴ به منظور لغو تحریم‌ها، اظهار داشت: از اساس، هدف از مذاکرات هسته‌ای طبق آن چیزی که دولت یازدهم و دوازدهم، دنبال می‌کرد و توسط مقامات نظام این اجازه به آن‌ها داده شد تا مذاکره کنند، هدف لغو تمامی تحریم‌ها بود. هرچند که دولت نتوانست در مذاکرات به آنچه که می‌خواست دست پیدا کند، اهداف دیگری مثل اختلاف بین آمریکا و اروپا خیلی برجسته شد که به نحوی تغییر هدف مذاکرات بود.
این پژوهشگر روابط بین‌الملل اضافه کرد: چشم‌پوشی و ندیدن مشکلات و عیب‌ها، ضعف‌هایی بود که تیم مذاکره‌کننده در مذاکرات داشت. اما هدف از مذاکرات از همان ابتدا، لغو تحریم‌ها بود و اساساً برجام با این هدف منعقد شد و بنای آن این بود که فشار اقتصادی را از روی دوش مردم بردارد؛ اما متاسفانه آن نتیجه حاصل نشد.
وی با اشاره به سخنان رئیس جمهور و وزیر امور خارجه مبنی بر دستیابی به نتایج ملموس در مذاکرات، گفت: منظور رئیس جمهور و وزیر امور خارجه از رسیدن به نتیجه ملموس، در واقع لغو تمامی تحریم‌هاست که باید اتفاق بیفتد. یک عضوی داریم که از برجام خارج شده و ادعا دارد که می‌خواهد به برجام برگردد. برای اثبات این ادعای خودش، باید حسن‌نیت نشان بدهد و تحریم‌های ظالمانه خودش را بردارد.
احمدی با بیان اینکه تجربه نشان داده است که وقتی طرف مقابل یک اهرم فشاری پیدا می‌کند، معمولاً آن اهرم فشار را به راحتی کنار نمی‌گذارد، افزود: یعنی طرف مقابل به این راحتی امتیاز نخواهد داد. اما از طرفی برای طرف مقابل هم اثبات شده است که فشار حداکثری و وضع تحریم‌های بی‌رویه، با شکست مواجه شده و این ایران است که دست بالا را در مذاکرات دارد.
این پژوهشگر روابط بین‌الملل افزود: بنابراین آن‌ها چاره‌ای به جز کوتاه آمدن و امتیاز دادن، ندارند. اما سعی می‌کنند که توپ را در زمین ایران بیاندازند تا یک جو روانی ایجاد کنند که ما خواهان لغو تحریم‌ها بودیم، اما طرف ایرانی نخواست.
احمدی در پایان خاطرنشان کرد: در واقع در حال حاضر این ایران است که دست بالا را در مذاکرات را دارد. اما اینکه نتیجه مذاکرات به چه چیزی خواهد انجامید، باید شرایط را در آینده سنجید و نمی‌توان آن را پیش‌بینی کرد.
