به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل در بیانیه‌ای ضمن محکوم نمودن دوگانگی رفتاری و وابستگی و انفعال از سوی مجامع جهانی و کشورهای عضو، خواستار پیگیری حقوقی و قضایی این جنایت واضح در دادگاه های بین المللی در خصوص ترور شهید سردار سلیمانی شد.
در بخشی از این بیانیه آمده است: اقدام به ترور شهید سلیمانی و ابومهندی المهندس و همراهان عراقی و ایرانی آنان بدون اجازه ی کشور عراق و به صورتی عملیاتی نظامی در داخل خاک این کشور بلکه در پایتخت آن انجام گرفت. در حالی که مقام رسمی نظامی کشور ایران بنا بر دعوت دولت عراق در حال سفر به این کشور بود و ماموریت رسمی بین المللی داشت و از قضا این ماموریت نه جنبه ی نظامی بلکه یک ماموریت دیپلماتیک بود. لذا این ترور به طور همزمان هم ناقض حاکمیت عراق و هم ناقض حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بود.
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَسَکَنتُمْ فِی مَسَاکِنِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ وَتَبَیَّنَ لَکُمْ کَیْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَکُمُ الأَمْثَالَ ﴿وَقَدْ مَکَرُواْ مَکْرَهُمْ وَعِندَ اللّهِ مَکْرُهُمْ وَإِن کَانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ
فَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ
و آن ستمکاران بزرگترین مکر و مهمترین سیاست خویش را به کار بردند ولی مکر آنها پیش (قدرت و تقدیر) خدا (هیچ) است هر چند مکر (و سیاست) آنها به پایه‌ای باشد که کوهها بدان از جای کنده شوند.
پس هرگز مپندار که خدا وعده خود با رسولانش را خلاف کند که البته خدا مقتدر و انتقام کشنده است.
سیزدهم دی ماه سالروز شهادت و ترور ددمنشانه ی بزرگ مردی است که در اذهان مظلومان جهان و به ویژه منطقه ی غرب آسیا، منجی آنان از چنگال جنایتکاران همیشگی تاریخ بود. مردی که بزرگ برپادارنده ی حقوق بشر ، گذشته از جان خود در راه حفظ کرامت زنان و مردان از عراق تا شام و حجاز بود. مردی که سالها نخوابید تا کودکان عراق وشام را از زیر چکمه های تروریستها و اربابان متجاوزشان رهایی بخشد. مردی که پایمردی هایش نفس اشغالگران قدس شریف، این کودک کشان ضد بشر را به شماره انداخته بود.
رژیمی که در سایه ی سکوت و حمایت مدعیان همیشگی حقوق بشر و امنیت و صلح جهانی، شنیع ترین جنایات را در حق کودکان و زنان و مردان درکرانه ی باختری مرتکب شده بود. همین سکوت سازمان های به ظاهر بین المللی بود که اشغالگری صهیونیستها و آمریکایی ها وهمدستان اروپایی شان را برای تسلط بر جای جای منطقه ی غرب آسیا افزون تر ساخت و پای تروریست های عصر حجری از داعش و جبهه النصره تا جیش التحریر را به خانه های مردم بی گناه در عراق و سوریه و افغانستان و یمن باز کرد.
این جا بود که برای سلیمانی و ابومهدی و یاران جان بر کف آنان ، کودکان و دخترکان معصوم ایزدی در سوریه با کودکان خرمشهر و حصر نبل و الزهرا با حصر آبادان و حلب اشغال شده با خرمشهر سقوط کرده در جنگ فرقی نداشت. سلیمانی سالها بیابان ها را به دنبال شهادت گشت، یکی پس از دیگری لبخند خشکیده بر لب ملتهای آواره شده از وطن را بر چهره های خسته ی آنان باز گرداند. آری او بزرگترین مجاهد در راه احیای حقوق انسانی، کرامت و شرافت انسان ها و آزادی بخش آنان از وحشی گری ناقضان همیشگی حقوق بشر و تامین کننده ی امنیت و صلح آنان در برابر بزرگ ترین برهم زنندگان امنیت جهانی بود. لذا تداوم حضور او را در میان مردم منطقه که حقیقتا شیفته ی مرام جوانمردی او بودند تاب نیاوردند و سرانجام شقی ترین انسان ها دستور ترور و شهادت او را صادر کردند.
قسمت تلخ ماجرا اینجا بود که کشته شدن بزرگترین حامی انسانهای منطقه از تروریسم و احیا کننده ی حقوق اولیه ی آنان هرگز توسط سازمان های به ظاهر بین المللی و مدعیان حقوق بشر از جمله سازمان ملل و شورای امنیت و دادگاههای بین المللی و سایر نهاد های حقوق بشری محکوم نشد و هیچ کدام قاتلین ومسببین این اقدام و ناقضان حقیقی حقوق انسان ها و ناامن کنندگان منطقه و جهان را بازخواست نکردند.
این در حالی است که دستور رییس جمهور وقت آمریکا در ترور ایشان به صراحت قوانین حقوق بین المللی را نقض کرده و به تحقیق جنایتی بی المللی بود. این اقدام حتی با قوانین داخلی خود آمریکا هم در تعارض بود و از آنجایی که هرگونه اقدام خارجی که میتواند تبعات داخلی داشته باشد باید به تایید کنگره میرسید، این اقدام چنین روندی را هم طی نکرده بود.
نکته ی واضح بعدی این است که اقدام به ترور شهید سلیمانی و ابومهندی المهندس و همراهان عراقی و ایرانی آنان بدون اجازه ی کشور عراق و به صورتی عملیاتی نظامی در داخل خاک این کشور بلکه در پایتخت آن انجام گرفت. در حالی که مقام رسمی نظامی کشور ایران بنا بر دعوت دولت عراق در حال سفر به این کشور بود و ماموریت رسمی بین المللی داشت و از قضا این ماموریت نه جنبه ی نظامی بلکه یک ماموریت دیپلماتیک بود. لذا این ترور به طور همزمان هم ناقض حاکمیت عراق و هم ناقض حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بود.
به تحقیق اگر این تروریسم دولتی به تمام معنا یا حتی یکی از مصادیق آن به شکلی دیگر و در جایی دیگر علیه منافع یک کشور غربی صورت میگرفت ایا سکوت کنونی سازمان ملل ، شورای امنیت آن و سایر نهاد های بین المللی و اعضای کنوانسیون های حقوقی بین المللی در آن صورت نیز تکرار می شد؟
قطعا این اتفاق نمی افتاد و از همان ابتدا پیگیری ریاست سازمان ملل با فشار غربی ها آغاز می شد و جلسات شورای امنیت با قطعنامه های تند علیه عاملان این اتفاق به جریان می افتاد و رسانه های وابسته هم به حمایت از این روند بر میخاستند این در حالی است که اکنون بیش از هر زمان دیگری رسانه های غربی وابستگی سیاسی خود به آمریکا و صهیونیسم را ثابت کرده و حتی اجازه ی نشر تصویر یا نام یک قهرمان ملی و منطقه ای بلکه جهانی را نمی دهند.
بر کسی پوشیده نیست که انجام عملیاتی نظامی در کشوری ثالث با اوصاف مذکور نقض واضح اصل تساوی کشورها در حقوق بین الملل است و قتل و تجاوز و جنایتی سازمان یافته و دولتی است اما همین برخورد متناقض و جهت دار سازمان ملل و نهاد های جهانی با این موضوع که البته در قضایای دیگر همچون جنگ نابرابر یمن و قبلتر در عراق و سوریه و افغانستان مسبوق به سابقه است، خود به طور اساسی نقض کننده ی همین اصل تساوی کشورها در حقوق بین الملل است.
آمریکایی ها علاوه بر اینکه با این جنایت قواعد بنیادین حقوق بشری را زیر پا گذاشتند مصونیت دیپلماتیک سردار سلیمانی را نیز نقض کردند چرا که ایشان به عنوان فرستاده ی رسمی دولت ایران و مهمان رسمی کشور عراق دارای مصونیتی دیپلماتیک و حتی ماموریتی دیپلماتیک بود. اما در برابر این اقدام باز هم سکوت و انفعال تنها واکنش مجامع جهانی بود در حالی که اگر نقض مصونیت دیپلماتیک یک سفیر آمریکا یا اقدامی کوچک خلاف عرف دیپلماسی مثلا تعرضی به یک ساختمان دیپلماتیک در سفارت آمریکا در کشوری دور افتاده صورت می گرفت تجربه نشان داده است که شدید ترین مواضع از سوی این مجامع ظاهرا بین المللی و باطنا وابسته ، اتخاذ می شد. این دوگانگی در رفتار نه فقط از سوی سازمانها بلکه از سوی اعضای آنها و بسیاری از کشورهای عضو در کنوانسیون های حقوق بشری نیز مشهود است.
ما ضمن محکوم نمودن این دوگانگی رفتاری و وابستگی و انفعال از سوی مجامع جهانی و کشورهای عضو ، خواستار پیگیری حقوقی و قضایی این جنایت واضح در دادگاههای بین المللی هستیم و سازمانهای جهانی مسئول را به بازگشت به شعار های حقوق بشری خود و محکوم نمودن این جنایت از سوی آمریکایی ها دعوت می کنیم و از بی اعتبار نمودن بیش از پیش جایگاه خود به واسطه ی رفتار های غیر مستقل و غرب زده بر حذر می داریم. انتظار از دستگاه قضایی و دیپلماسی کشور این است که تا حصول نتیجه پیگیری های قضایی و دیپلماتیک خود در قبال ابعاد حقوقی این جنایت را بیش از پیش تداوم ببخشند و انفعال دو سال گذشته در پیگیری این پرونده را به رسیدن به نتایجی ملموس و محکومیت عاملان و آمریان این حادثه بدل سازند.
وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ
