به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، مثال بارز این مسئله بحث مذاکرات احیا برجام و ساز و کار ارز حمایتی ۴۲۰۰ تومانی است که علی رغم الزامات تعیین تکلیف سریع این موارد ، اما به دلایلی که ذکر شد، تصمیم گیری های مهم و نهایی بر عهده دولت سیزدهم گذاشته شد.
اما تصمیم‌گیری برای انبوهی از مسائل و ساز و کارهای اساسی بلاتکلیف در کشور آن هم در بازه‌ای کوتاه اصلا کار آسانی نیست، بویژه در شرایطی که دولت تازه آغاز به کار کرده و عمده توجه خود را بر تغییر مهره های کلیدی دستگاه اجرایی کشور متمرکز کرده است.
دیگر چالش بزرگ آن است که این تصمیم گیری های سطح کلان عمدتا با پیامدهای بسیار جدی و اثر گذاری نیز همراه هستند و در صورت انتخاب اشتباه نه تنها هزینه اتخاذ این تصمیمات غلط بر عهده دولت سیزدهم خواهد بود بلکه این هزینه ها تا حدی سنگین برآورد می شود که می تواند در همین آغاز کار دولت سیزدهم را نیز دچار مشکلاتی کند. لذا واضح است که نه تنها باید برای این مسائل کلیدی فورا تعیین تکلیف کرد، بلکه باید تصمیمات با کیفیتی اتخاذ شود که حداقل پیامدهای منفی را به همراه داشته باشد.
اما چالش بنیادی دیگر وضعیت اقتصادی خاص کشور است، احیای تحریم های غیرقانونی و غیراخلاقی ایالات متحده آمریکا از سال ۹۷ منجر به فشار‌های اقتصادی‌ای بر اشخاص حقیقی و حقوقی در ایران شده و با شروع همه گیری کویید ۱۹ این فشارها بیش از پیش نیز تشدید شد، دولت مجبور به دخالت های گسترده در اقتصاد و بویژه در بازار ها گردید که نتیجه آن نیز افزایش بیش از پیش نرخ ارز و نوسانات عجیب بازار بورس در سال های پایانی دولت دوازدهم بود، هرچند که این دخالت های دولت دست کم توانست مانع از فروپاشی کامل نظام اقتصادی شود اما جامعه و اقتصاد ایران را در شرایط بسیار ملتهب و شکننده ای قرار داده است لذا جامعه بیش از هر زمان دیگری نسبت به اتخاذ تصمیماتی که در تغییرات منافعش موثر می باشد، حساس شده است .
تا چند سال ها پیش زمانی که دولت ها دست به تغییرات گسترده در ردیف های بودجه می زدند و منافع گروه های مختلف جامعه را به صورت میلیاردی جا به جا می کردند، به هیچ عنوان شاهد واکنش از سوی اقشار مختلف نبودیم، این موارد حتی نمایندگان مختلف را نیز به واکنش های شدید و کشاندن بحث به رسانه ها ترغیب نمی کرد اما امروز شرایط به نحوی است که همگان به کوچکترین تغییرات در بودجه حساس بوده و شاهد افشای مکرر تغییرات بودجه از سوی نمایندگان مختلف هستیم، این وضعیت اتخاذ تصمیمات سخت را برای دولت بسیار سخت و پرهزینه تر کرده و این تهدید را در پی دارد که اتخاذ این تصمیمات بیش از پیش به تعویق بیافتد، آن هم در شرایطی که از نظر ذخایر ارزی و میزان سرمایه گذاری در کشور با چالش هایی اساسی مواجه هستیم و اگر بخواهیم سرنوشت کشور به مذاکرات و تصمیمات سیاسی گره نخورد، باید که انضباط پولی و مالی دولت و بانک ها را به طور جدی افزایش داده و در بسیاری از حوزه ها سیاست های ریاضتی را دنبال کنیم ، آن هم در شرایطی که انتظار جامعه سیاست های حمایتی حداکثری است و در پیش گرفتن سیاست های حداقل سازی هزینه ها با مقاومت و مخالفت های بسیاری مواجه خواهد شد اما باید توجه داشت که نقطه مقابل عدم اصلاح نظام مالی کشور، تشدید وابستگی به صادرات نفت و نتایج مذاکرات بین المللی خواهد بود.
حال در این شرایط سخت نقش انجمن های علمی دانشجویی بیش از پیش اهمیت می یابد چرا که این نهاد هم بدنه ای اجتماعی دارد چراکه متشکل از دانشجویان است و هم در بستر محیط علمی دانشگاه ها و در تعامل با نخبگان و خبرگان علمی کشور است، حال اگر حاکمیت با تمام قوا از این ظرفیت موجود استفاده کند و خود را از نظرات کارشناسی فعالان علمی انجمن ها بهره مند کند، همچنین با مشارکت دادن آنها در فرآیند تصمیم گیری، نسبت به اقناع بخش مهمی از افکار عمومی اقدام کند، خواهد توانست بدون اتکا به سرمایه اجتماعی خویش و با استفاده از قدرت نفوذ انجمن‌ها در میان دانشجویان و دانشجویان در میان جامعه، نسبت به ایجاد اتحاد در اتخاذ تصمیمات سخت اقدام کند.
هرچند که جامعه از رویکرد سیاسی و جناحی در سطوح مختلف به ستوه آمده اما به همان اندازه حامی نظرات علمی و کارشناسی است و دولت با توجه به فعالین این حوزه و میدان دادن به ایشان ، می تواند بسیاری از کاستی ها را جبران و سرمایه اجتماعی خویش را افزایش دهد.
مسئله مهم این است که هر چه طولانی تر شدن فرآیند اتخاذ تصمیمات اساسی منجر به بلاتکلیف ماندن و ایجاد هزینه های بیش از پیش برای کشور خواهد بود لذا توجه به این مسائل باید در اولویت اول بوده و در راستای حل این مسائل باید از تمام ظرفیت های موجود از جمله ظرفیت همکاری با انجمن ها و اتحادیه های علمی-دانشجویی استفاده کرد.
