به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: حاضران در این جلسه به دولت جو بایدن پیشنهاد کردند در مورد توافق هسته‌ای ایران واقعگرایانه عمل کرده و سیاست خود را تغییر دهد.
الی کوهانیم، دیپلمات سابق وزارت خارجه آمریکا در حاشیه این جلسه، به بخش فارسی صدای آمریکا گفت: «واضح است که دولت ایالات متحده به ریاست جو بایدن درخصوص چیزهایی که ما به رژیم ایران پیشنهاد کردیم، دست و دل‌باز بوده ولی هنوز رژیم از رسیدن به توافق، خودداری می‌کند.گام درست برای ایالات متحده این است که فشارهای واقعی را بر رژیم ایران بازگرداند، گزینه اقدام نظامی را روی میز بازگرداند و بگذارند رژیم به درستی بداند ایالات متحده یک ایران هسته‌ای را تحمل نخواهد کرد.»
الی کوهانیم که در دولت قبلی آمریکا، معاون نماینده ویژه رصد و مقابله با یهودستیزی وزارت خارجه آمریکا بود، گفت: «جو بایدن از زمان حضور در ریاست جمهوری، وعده داد حقوق بشر را به اصلی‌ترین هسته سیاست خارجی آمریکا تبدیل کند. تا حالا و در مورد رژیم ایران ندیده‌ایم که چنین کاری بکند.
بهنام طالب‌لو، پژوهشگر بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها هم در حاشیه این جلسه گفت: «من فکر می‌کنم ازآوریل ۲۰۲۱ و شروع دیپلماسی غیرمستقیم هسته‌ای، دولت بایدن در پی احیای چیزی حتی کمتر از توافق برجام بود. دولت بایدن به نظر رسید حاضر است بیشتر امتیاز بدهد و در مقابل کمتر دریافت کند و الان شاید حتی نتواند آن را هم به دست آورد.»
او افزود: «مذاکرات بستگی به این دارد که ایران در مقابل فعالیت‌هایش با چه نوع عواقبی روبه‌رو شود. از دیدگاه تهران اگر نگاه کنید، حاضر هستند ریسک بیشتری کنند که معنایش ادامه یافتن مذاکرات است.»
او در ادامه گفت: «سوم بحث ایدئولوژی است. رهبر همیشه می‌خواهد دست آخر آمریکا را مورد تحقیر قرار دهد و این بخشی از استراتژی آنها است. اینکه قدرتی جهانی مانند آمریکا را به این شکل پایین بیاورند، همواره بخشی از هدف آنها بوده و اگر به نحوه موضع‌گیری خامنه‌ای نگاه کنید، او حتی اهمیت توافق هسته‌ای برجام را پایین آورده و ابراهیم رئیسی هم همین کار را می‌کند. معنای آن این است که رژیم، اعتماد به نفس پیدا کرده و هر وقت اعتماد به نفس بیشتری دارد، خصومت‌هایش بالا می‌رود و خطرناک‌تر می‌شود. همه این‌ها نتیجه این است که واشنگتن نتوانسته به درستی منتقل کند که چه عواقبی در پی خواهد بود. از همین رو ایران همین طور سرسختانه به تعویق می‌اندازد و جواب رد می‌دهد.»
بهنام طالب‌لو در مورد اینکه چرا بعد از نزدیک به یک سال این مذاکرات به نتیجه نرسیده گفت: «به نظرم سه دلیل وجود دارد که افراطی‌های ایران این آسودگی خاطر را دارند که نه بگویند. یکی تاکتیک، دیگری اقتصاد و بعدی ایدئولوژی است. درخصوص تاکتیک، حکومت ایران می‌داند همیشه وقتی زیاده‌خواهی کند دولت بایدن در این خصوص فشاری وارد نمی‌کند و آنها باور دارند دولت فعلی آمریکا به سمت فشار آوردن روی نمی‌آورد. برای همین و مشابه کاری که با دولت اوباما کردند، اگر امکانش باشد زیاده‌خواهی خواهند کرد و ممکن است در پایان به چیزی برسند. این یک تاکتیک مذاکراتی از سوی ایران است.
بهنام طالب‌لو افزود: «دومی بحث اقتصاد است. ایران از افزایش قیمت نفت و همچنین حدود یک سال و نیم اجرا نشدن تحریم‌ها از سوی دولت جو بایدن به ویژه در حوزه نفت، صادرات، انبار کردن، منتقل کردن، کشتیرانی، بیمه و همچنین دیگر حوزه‌هایی که ایران به لحاظ سرمایه‌گذاری آن را متنوع کرده از جمله پتروشیمی و دیگر حوزه‌های غیرنفتی، نفع می‌برد. پس یک نفع اقتصادی هم اینجا وجود دارد که به آنها این اجازه را می‌دهد سیاست‌های انقلابی و امنیتی خود را اجرا کنند.»
