به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، محمدرضا منصوری تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شیشلیک» به کارگردانی محمدحسین مهدویان در واکنش به اظهارات روح‌الله سهرابی مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی درباره دلایل عدم اکران این فیلم سینمایی به‌رغم صدور پروانه نمایش برای آن، به خبرنگار مهر توضیح داد: واقعیت این است که عرصه فرهنگ، عرصه گفتگو است و ما هم این واقعیت را مانند آقای سهرابی می‌دانیم، اما وقتی به‌جای آنکه فضای این گفتگو را به اتاق‌های خود ببریم تا مسائل حل شود، آن را به فضای مجازی می‌کشانیم، مقصر کیست؟ از شهریور ماه ۱۴۰۰ که ما پروانه نمایش فیلم «شیشلیک» را دریافت کردیم تا به امروز، جز تعامل کار دیگری نکرده‌ایم. اصلاحات جشنواره را اعمال کردیم، اصلاحات شورای پروانه نمایش را انجام دادیم، در مرتبه‌ای دیگر اصلاحات مجددی دادند که بخش‌هایی از آن را هم اعمال کردیم، اما هنوز حتی حاضر نیستند فیلم ما را بعد از اعمال این اصلاحات ببینند!
وی افزود: می‌دانید دلخوری از کجا به‌وجود می‌آید؟ ریشه این دلخوری بی‌توجهی است. در این مدت ما هیچ جلسه‌ای نداشته‌ایم. از آخرین باری که با آقای ایل‌بیگی معاون ارزشیابی و نظارت درباره این فیلم صحبت کردیم، بالغ بر دو ماه می‌گذرد. اردیبهشت ماه که با آقای ایل‌بیگی صحبت کردیم، قرار شد یک روز شنبه با هم بنشینیم و در مورد اصلاحات جدید صحبت کنیم، اما این دوستان حتی نمی‌خواهند با ما رو به رو شوند! ما چگونه باید درخواست جلسه بدهیم؟ راه ارتباطی ما تلفن است که دوستان حتی پاسخگوی تماس‌های ما نیستند!
منصوری ادامه داد: بعد از دو ماه که پاسخی به پیگیری‌های ما داده نشد، بحث فیلم به فضای مجازی کشیده شد و به جای آنکه دوستان در مقابل این فضا تدبیری اتخاذ کنند تا پیگیری‌ها و گفتگوها به اتاق‌های خودشان بازگردد، خودشان هم این گفتگو را در فضای مجازی ادامه می‌دهند! این یک بی‌تدبیری است و در مواجهه با آن چگونه باید انتظار داشته باشیم تا مشکل این فیلم و فیلم‌های دیگر حل شود؟ این بی‌توجهی دوستان موجب دلخوری شده است.
تهیه‌کننده «شیشلیک» در ادامه با تأکید مجدد بر عدم پاسخگویی مسئولان سازمان سینمایی به پیگیری‌ها عوامل این فیلم، گفت: به نظر می‌رسد دوستان سازمان سینمایی اساساً نمی‌خواهند با پروژه‌ای به نام «شیشلیک» روبه‌رو شوند. نمی‌خواهد در میزانسن ارتباط با تهیه‌کننده و کارگردان این فیلم قرار بگیرند و دلیلش هم روشن است؛ استدلال منطقی و قانع‌کننده‌ای برای عدم اکران فیلم ندارند. این مسئله ارتباطی هم به اصلاحاتی که به فیلم وارد کرده‌اند ندارد. حتماً خودشان می‌دانند با توجه به فرآیند طی شده ما صاحب حقوقی هستیم که در حال تضییع شدن است و بالطبع دلایل محکمی برای این تضییع حق ندارند. در نتیجه از مواجهه و گفتگو امتناع می‌کنند.
منصوری در با اشاره به فهرست بالغ بر چهل مورد اصلاحیه‌ای که تاکنون به فیلم «شیشلیک» وارد شده گفت: تاکنون ما بسیاری از این موارد را اصلاح کرده‌ایم و در یک تعامل سازنده با شورا پروانه نمایش فیلم را گرفته‌ایم. حالا اگر دوستان باز اصلاحیه‌های جدید دارند یا حرف تازه‌ای می‌زنند باید با حفظ حقوق قانونی ما و از طریق گفتگو و اقناع به راه حلی برای رفع مشکل فیلم برسند. بالاخره فیلمی بهنام «شیشلیک» وجود دارد که سینماداران و پخش‌کنندگان به‌عنوان صاحب‌نظران حوزه اکران معتقدند می‌تواند رونقی به گیشه سینماها بدهد، آیا باید این امکان را از سینما بگیریم؟ ما باید درباره این فیلم گفتگو کنیم و تمام مشکل ما این است که چرا این گفتگو صورت نمی‌گیرد و شاهد یک بی‌توجهی هستیم؛ چرا امروز کسی از سازمان سینمایی پاسخگوی پیگیری‌های ما نیست؟ آقای سهرابی همین حرف‌ها را می‌توانست در تماس تلفنی به خود ما بگوید، چرا در فضای رسانه‌ای آن را مطرح می‌کند؟
وی با اشاره به بخشی از صحبت‌های مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی مبنی‌بر لزوم تدبیر عوامل فیلم برای نجات آن گفت: بالاخره درباره راه‌هایی ممکن برای نجات فیلم، باید به‌صورت مصداقی گفتگو کنیم. به‌صورت کلی که نمی‌توان صحبت کرد. مسئله ما امروز مسیر ارتباطی صاحبان فیلم با مسئولان سازمان سینمایی است که این ارتباط در حال حاضر قطع است و من دلیلش را نمی‌فهمم. نکته دیگر هم این است که ما اساساً برای این فیلم پروانه نمایشی داریم که در آن مجاز به نمایش فیلم در ایران، خارج از ایران و به صورت آنلاین شده‌ایم؛ آیا خوب است که ما برویم سراغ گزینه اکران فیلم در خارج از کشور؟ آیا باید سراغ گزینه اکران آنلاین برویم؟ ما که تقابلی با سازمان سینمایی نداریم. فیلمی ساخته شده که برای آن سرمایه‌ای هم صرف شده است، امروز نیاز به این فیلم در جامعه هم وجود دارد، چرا نباید مسئله آن را حل کنیم؟
وی تأکید کرد: تحلیلی که آقای سهرابی از فیلم «شیشلیک» ارائه کرده، تحلیل شخصی ایشان است و اولین‌بار است که شخصاً چنین برداشتی را از فیلم می‌شنوم. اگر قرار باشد مبتنی بر برداشت‌های شخصی یک یا دو مدیر سینمایی فیلمی توقیف شود پس فایده‌ی این شوراها و گروه‌های تصمیم‌گیری بر اساس خرد جمعی چیست؟ چرا حتی درباره همین برداشت‌ها با ما صحبت نکرده‌اند؟ اگر گروه جدیدی در مورد این فیلم تصمیم گرفته‌اند چرا اعلام نمی‌کنند این گروه چه کسانی هستند؟ بدترین اتفاق برای صاحبان یک اثر در مرحله توزیع آن، بلاتکلیفی است. فیلم ما پروانه نمایش دارد و تا به امروز هم به‌صورت کاملاً قانونی عمل کرده‌ایم، حرف‌هایی هم داریم که معتقدیم باید در اتاق‌های دربسته با مدیران مطرح کنیم و جای این حرف‌ها فضای مجازی نیست.
منصوری در پایان تأکید کرد: به‌عنوان تهیه‌کننده فیلم این حق را دارم که از تمام ظرفیت‌های قانونی خود برای نجات این فیلم استفاده کنم اما معتقدم باید درباره آن گفتگو کنیم. واقعیت این است که من برای تک‌تک جملات و اظهارات اخیر آقای سهرابی به‌عنوان مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی، پاسخ و استدلال دارم اما ترجیح می‌دهم در فضای مجازی وارد این گفتگو نشوم.
