به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از میکاییل دیانی*// پیشتر در ماجرای اعتراض زنان سینما دو مطلب نوشتم؛ یکی اینکه «مواجهه درست با پدیده داشته باشیم تا بین سینما و انقلاب فاصله نیفتد!» و دیگری اینکه اساسا مشکل امروز ما «ابتذال و مواجهه‌ها و منازعات سطحی با پدیده‌ها» است؛ در این مجال اما این روزها اوج سطحی‌گری و مسیر غیرمنطقی را در مناظره‌ای شنیدم که یک سر آن آقای حسین فرحبخش بود و گزاره‌هایی را طرح کرد که انسان را متعجب می کرد!
اول آنکه برای پاکسازی سینمای ایران نیاز نیست همه چیز کشور را نابود کرد! اینکه «در جمهوری اسلامی هیچ چیز شبیه اسلام نیست؛ غیر از سینما!» از آن گزاره‌هایی است که حتی خود فرحبخش هم نمی‌تواند برایش ادله بیاورد؛ آن هم برای ایران سیصد هزار شهید داده!از طرفی گفته است «مملکت صاحب ندارد!» اگر این بود که این کشور در همان شصت با آن همه توطئه از بین رفته بود! حال آنکه اتفاقا کشور را مدیری با عقلانیت و قانون اداره می کند که پابرجاست و اگر با مدل فکری فرحبخش‌ها قرار بود اداره شود چیزی از آن باقی نمی ماند!
دوم آنکه این حرف درست است که «انقلاب اسلامی سینما را از فحشا نجات داد»؛ اما اگر بخواهیم در پس از انقلاب کسانی را دنباله‌رو سینمای فیلم‌فارسی و مبتذل قبل از انقلاب بدانیم آیا غیر از حسین فرحبخش و فیلم‌های خالتوری و شارلاتینی اوست؟! فیلم‌های او برای ما در همه کلاس‌های ژورنالیسم سینمایی مصادیق ابتذال بوده است!
سوم آنکه مگر اعتراض برای اصلاح؛ و حرکت از وضع موجود به سمت وضع مطلوب به معنای نابودی همه چیز و یا اعلام فاسد بودن کل یک موجودیت است؟! اتفاقا حرکت اعتراضی برای اصلاح به معنای درست بودن کلیت و حفظ حریم و پاکسازی آن است که اتفاقا حکومت و ضوابط قانونی؛ می‌تواند در جداسازی سره از ناسره؛ ادعا از واقعیت و… موثر باشد!
چهارم اینکه آقای فرحبخش اعلام کرده که «حکومت باید این ۸۰۰زن را شلاق بزند!» که احتمالا این را بر اساس حکم اتهام‌افکنی در پدیده تعرض و تجاوز جنسی گفته است! اما آیا مگر اینها مصداقی را مطرح کرده اند؟! آیا دادگاهی تشکیل شده و ادله‌ای بررسی شده که آقای فرحبخش حکم شلاق‌ش را هم صادر کرده است؟! بد تر آنکه حکم کردنش را به نگاه انقلابی و دینی هم متصل می کند؛ در حالیکه اظهارات او نه نظر اسلام است نه جمهوری اسلامی! بارها مسئولین اعلام کرده اند که پیگیر رسیدگی به این موضوع هستند!
حکومت اسلامی ایران پیرو همان امیرالمومنینی است که وقتی در جغرافیای حکومت اسلام؛ خلخال از پای زن یهودی درآوردند فرمود «اگر از این داغ مرد مسلمانی بمیرد بر او حَرَجی نیست!
فعال سابق دانشجویی*
