به گزارش سرویس کتابخانه «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اینترنت را می توان یکی از محصوالت علمی و فنی دانست که گسترش و شیوع آن باعث بوجود آمدن خیلی از پیامدهای مثبت و منفی شده است که البته پیامدهای منفی آن بیشتر خود را نشان می دهند. از آثار منفی آن می توان اعتیاد به این ابزار را دانست. اعتیاد را در واقع می توان ایجاد یک ارتباط افراطی و بیش از حد، بدون هدفی مشخص و منظم، و البته غیر قابل کنترل دانست. تا حدی که گفته می شود مغز کسانی که اعتیاد به موبایل دارند بسیار مشابه مغز کسانی است که به مواد مخدر اعتیاد دارد.!
چنین تشابه و تمثیلی از جهات گوناگون می تواند نگران کننده باشد و تاثیرات بد خود را به نمایش بگذارد. اعتیاد به فضای مجازی خود به خود نگران کننده است. می توان نتایج تاسف آور آن را در ابعاد متفاوت جامعه مشاهده کرد. در این شرایط روند رو به زوال کتابخوانی در کشور بیشتر خودنمایی می کند که امروزه در حال گسترش است.اغراق باید کرد این مسئله، حقیقتی نگران کننده است؛ اینکه جوان ها و همینطور اکثریت مردم جامعه هیچ تمایلی به کتاب ندارند و تمام وقت خود را در فضای مجازی می گذرانند، شاید تهدیدی برای فردای جامعه ی ما باشد.
امروزه، استفاده شایع از رسانه ها، برای کتابخوان محدودیت ایجاد کرده است؟ متأسفانه امروزه سرانه مطالعه در کشور بسیار پایین رفته و فقر فرهنگی هم طبعا با عدم مطالعه و از رونق افتادن کتابخوانی در جامعه شدت می یابد. یکی از راه های نجات فرهنگ مریض شده ی کشور، مطالعه است. می توان از طریق مطالعه و خواندن روایت ها و سرگذشت زندگی افراد دیگر به آگاهی نسبی از شرایط موجود رسید.
یعنی از تجربیات گذشتگان آن اندازه که می شود برای حل مشکالت و تحمل سختی ها به روش درست در زندگی بهره برد. بنابراین طبیعی است که هرچه سطح دانش و آگاهی بال برود مشکالت نیز کمتر و یا برخورد با مشکالت عاقالنه تر می شود. ازاین رو کشورها و جوامع پیشرفته سعی می کنند کتاب را جزء الینفک زندگی روزمره مردم قرار بدهند و با یک برنامه ریزی دقیق فرصت هایی برای مطالعه در شبانه روز را ایجاد می کنند. توجه خود مردم چه بسا مهمتر و اثر گذارتر از اقدامات دولت ها است که نباسد این نکته را فراموش کنیم.
اگر خود مردم بخواهند، می توانند در رشد روند کتابخوانی تاثیرات فراوان گذاشته و در حقیقت آن را سرعت ببخشند. شاید از محدودیت هایی که برای کتابخوانی وجود دارد این است که اینترنت و فضاهای مجازی گسترش پیدا کرده و افراد با جست و جویی سریع و در مدت زمان بسیار کوتاه به هر مطلبی که بخواهند دسترسی پیدا می کنند پس لزومی برای خواندن کتاب هایی با حجم زیاد نمی بینند.
هرچند عدم فرهنگ سازی درست در زمینه استفاده از رسانه هم آنطورکه باید اتفاق نیوفتاده یا آنطورکه باید توسط مردم موردتوجه قرار نگرفته است. حقیقتا مطلبی که با خواندن کتاب به دست می آی هرگز و هرگز با خواندن مطالب اینترنتی به دست نمی آید و مطالب سایت ها عموما سطحی و در حد بسیار ابتدایی است، در واقع هجوم همه جانبه اینترنت به زندگی بشر را می توان از محدودیت های کتابخوانی دانست. انتظار می رفت در روزهای کرونایی و قرنطینه، حجم کتابخوانی نسبت به قبل بیشتر شود چرا که مطالعه کتاب، یکی از بهترین راه ها برای مقابله با اضطراب های ناشی از شیوع ویروس کرونا و پشت سر گذاشتن این دوره ی حضور اجباری در خانه بود ، اما متاسفانه توجه خیلی کمی به این امر شد.
جامعه ای که جوانان آن، همان امیدهای سازنده فردا، اهل کتاب و کتاب خوانی باشند، نگرش راهگشایی نسبت به مسائل روز جامعه خود دارند و آن ها را باوجود منطقی که از روی آگاهی برای خود ایجاد کرده اند، نمی توان فریب داد که همین برای دشمنان حیله گر، تهدید نگران کننده ای است چراکه جوان امروز می خواند و با مطالعه دست به عمل می شود. جوان امروز باید آگاه باشد تا طعمه افکار فساد که چون ماری مرموز درون مغزها می خزد، هوشیار بماند.
امید است که کمی در صداوسیما و سایر رسانه ها مردم بیشتر به کتاب و کتابخوانی تشویق شوند تا این امر مهم لحظه ای فراموش و از یاد برده نشود و نباید فراموش کنیم که ما هستیم کاربر رسانه ها و هر قدم موثری اگر قراراست برداشته شود، از خود ما شروع می شود.
گزارش از بهاره خلجی
