به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق، " کم مک میلان" افسر توپخانه ارتش آمریکا که در فاصله سال های 2018 تا 2022 در عراق خدمت کرده با نگارش مقاله ای در وبگاه نظامی "1945" نوشت: وقتی خبر فروش پهپادهای ایرانی به روسیه منتشر شد، بسیاری از ناظران غربی با مسخره و شوخی از کنار این خبر عبور کردند و پهپادهای ایرانی را جوک و شوخی دانستند.
این تحلیلگران در عین حال خرید پهپادهای ایرانی از سوی روسیه را شاهدی بر افول روسیه می دانند، که به واقع چنین است. اما پهپادهای ایرانی به هیچ وجه شوخی نیستند و ما نمی‌توانیم توانایی‌های این پهپادها و تهدیدی که ارایه می‌کنند را دست کم بگیریم.
او افزود:" به عنوان یک افسر توپخانه که یکی از مسئولیت هایم مقابله با پهپادها بوده، در ابتدای خدمت در عراق این ایده را که پهپادهای ایرانی تهدیدی جدی برای من و سربازانم هستند را دستکم گرفتم اما طولی نکشید که متوجه شدیم این پهپادها نادیده گرفتنی نیستند و تهدیدی جدی برای نیروهای ما هستند.
پهپادهای ایرانی مرتبا به نیروهای آمریکایی و ائتلاف در خاورمیانه حمله کرده‌اند و بارها از خطوط دفاعی مهیب آمریکایی عبور کرده و اهدافی را در پایگاه‌های ایالات متحده در هم کوبیده اند.
فراتر از نیروهای آمریکایی، پهپادهای ایرانی تهدیدی جدی برای کشورهای حاشیه خلیج فارس و اسراییل هم ایجاد کرده اند و باعث شده اند این کشورهای عربی در اقدامی بی سابقه با اسراییل یک ائتلاف نظامی تشکیل دهند.
این همکاری پس از حمله پهپادهای ایرانی به نیروها و زیرساخت ها در عربستان سعودی، امارات متحده عربی و اسراییل شکل گرفت. این پهپادها همچنین برای هدف قرار دادن افراد مورد استفاده قرار گرفته اند - قابلیتی که زمانی تقریبا منحصر به ایالات متحده بود - به ویژه در یک سوء قصد علیه نخست وزیر عراق که در زمینه حمله به هدف با شکست مواجه نشد. در مورد جنگ اوکراین هم، این پهپادها پیشتر با موفقیت به نیروهای کلیدی اوکراین حمله کرده‌اند و احتمالا در جنگ امروز در اوکراین، تهدیدی حتی بزرگ‌تر از آنچه نیروها و شرکای آمریکایی در خاورمیانه با آن مواجه شده‌اند، هستند.
سرنگونی این پهپادها سخت است
قبل از ارزیابی تهدید منحصر به فرد این پهپادها در اوکراین، مهم است که توانایی ها و عملکرد آنها بررسی شود. بر اساس گزارش ها، روسیه تاکنون پهپادهای مهاجر-6 و همچنین چندین نوع پهپاد سری شاهد، از جمله شاهد 129، شاهد 191 و شاهد-136 را به دست آورده است که پیشتر هویتزرهای M777 ارایه شده توسط ایالات متحده را در اوکراین منهدم کرده است.
مهاجر-6 یک پهپاد دو منظوره است که هم می تواند اطلاعات، نظارت، کشف هدف و شناسایی را فراهم کند و هم مهمات هدایت شونده را با برد تقریبی 200 کیلومتر به هدف بکوبد. شاهد 129 و 191 نیز پهپادهای دو منظوره هستند، اما می توانند محموله های بزرگ تری را حمل کنند و به ترتیب تا 1700 کیلومتر و 1500 کیلومتر بُرد پروازی دارند. از سوی دیگر، شاهد-136 یک پهپاد انتحاری است که محموله انفجاری را در سرجنگی خود حمل می کند و مستقیما به سمت هدف خود پرواز می کند. این پهپادهای انتحاری چیزی بود که من و دوستانم را شب ها در عراق بیدار نگه می داشت.
با در نظر گرفتن چنین قابلیت‌ها و کارکردهایی، شناخت چالش‌های منحصربه‌فرد این پهپادها در حوزه حفاظت نیرو بسیار مهم است. اولا، ردیابی آنها با رادار بسیار سخت است، زیرا آنها ویژگی های هواپیمای سرنشین دار را ندارند که اکثر سیستم های دفاع هوایی مدرن برای آن طراحی شده اند.
پهپادها به دلیل سطح مقطع راداری کوچک، سرعت نسبتا کم و ارتفاع کم، چالشی منحصر به فرد را ارایه می دهند. آنها نیاز به استفاده از فناوری های خاصی دارند که به مدافعان هوایی اجازه می دهد هواپیماهای بدون سرنشین را بر اساس ویژگی های فوق شناسایی کنند.
دوم، حتی اگر نیروهای اوکراینی بتوانند سامانه‌های پهپاد ایرانی را شناسایی و ردیابی کنند، سرنگونی آنها به همان دلایلی که در رادارها به سختی ردیابی می‌شوند، دشوار است: آنها هواپیمای سرنشین دار نیستند و بیشتر سامانه‌های پدافند هوایی برای ساقط کردن چنین پرنده هایی طراحی نشده‌اند.
یک تهدید نامتقارن
در حالی که در سال های گذشته نیروهای آمریکایی در خاورمیانه در دفاع در برابر پهپادهای ایرانی موفقیت‌هایی کسب کرده‌اند، اما توسعه استراتژی‌های ضدپهپادی و تطبیق سلاح‌ها و فناوری‌های موجود برای مقابله با این نوع تهدید، یک منحنی یادگیری طولانی برای ارتش آمریکا بود. اما وضعیت نیروهای آمریکایی در خاورمیانه و ارتش اوکراین به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.
نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه غالبا در مواضع تدافعی ثابت و ایستا قرار دارند، جایی که تقریبا به طور کامل در چتر حفاظت از نیرو قرار می گیرند. این به آنها اجازه می دهد تا دفاع هوایی لازم را به کار گیرند و دارایی ها و پرسنل خود را به طور کامل در قالب عملیات دفاع ضدپهپادی بچینند.
اوکراینی ها اما چنین موقعیتی ندارند. آنها درگیر سبک کاملا متفاوتی از جنگ هستند، سبکی که در آن پهپادها تنها یک تهدید در لیست طولانی توپخانه، راکت، موشک، هواپیما، کشتی و نیروهای مانور روسیه است.
علاوه بر این نیروهای اوکراینی در وضعیت دفاعی ایستا قرار ندارند. آنها در حال حرکت در عملیات تهاجمی سیال هستند که دفاع هوایی را بسیار دشوارتر می کند و آنها را به ویژه در برابر تهدیدات پهپادهای ایرانی آسیب پذیر می کند.
در حالی که ایالات متحده در زمینه های مانند قدرت آتش و اطلاعات از ارتش اوکراین در برابر روسیه پشتیبانی می کند، نمی توانیم تصور کنیم که حمایت ایران از روسیه صرفا سطحی است. ما قبلا این اشتباه را مرتکب شده ایم که توانایی های پهپادی آنها را دست کم گرفته ایم. اوکراین برای دفاع از نیروهای خود در برابر این تهدید منحصر به فرد به دفاع هوایی و تجهیزات ضدپهپادی لازم نیاز دارد.
ایالات متحده دانش و تجربیات فراوانی در این زمینه خاص برای به اشتراک گذاشتن با اوکراین دارد. در زمانی که به نظر می‌رسد دولت کی یف از این مزیت برخوردار است، روسیه می‌تواند از این پهپادهای ایرانی به عنوان تهدیدی نامتقارن علیه نیرویی استفاده کند که آنها را در میدان نبرد معمولی شکست می‌دهد. این دقیقا همان کاری است که ایران برای چندین دهه در خاورمیانه با ایالات متحده انجام داده است. ضروری است که این تهدید را جدی بگیریم و حمایت خود از اوکراین را بر این اساس تطبیق دهیم.
