به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در دولت هشت ساله حسن روحانی، فتنه ها و توطئه های گونه گونی در کشور از سوی بیگانگان و مزدوران داخلی آنها به وقوع پیوست، که خوشبختانه با هشیاری مردم و هدایت به موقع رهبر معظم انقلاب و عملیات سریع نیروهای مسلح یکی پس از دیگری به شکست انجامید. هدف اصلی استکبار جهانی از این فتنه ها در مرحله اول تجزیه ایران و در مراحل بعدی نابودی نظام مقدس جمهوری اسلامی بود. برای این اهداف نیز دشمن از یک سو به مسلح کردن خرابکاران و تعلیم نظامی آنان برای یک جنگ شهری و هرج و مرج در کشور پرداخت و از سوی دیگر تهاجم گسترده فرهنگی را توسط رسانه ها و عوامل خارجی و داخلی خود و به ویژه شبه روشنفکران و استادان غربگرا، به منظور ششتشوی مغزی قشر تحصیل کرده و دانشجو انجام داد.
به چشم خود دیدیم که گروهک های تجزیه طلبی که از سوی بیگانگان هدایت و تامین مالی می شدند و در کشورهایی مانند آلبانی، دانمارک، سوئد و فرانسه نیز مرکز فرماندهی داشتند، و تحت عناوین الاحوازیه، پژاک، حزب دموکرات کردستان و جندالشیطان، در مخفیگاه هایی در سوریه، اقلیم کردستان عراق تعلیمات نظامی می دیدند، چنان همزمان در شهرهای مختلف ایران ظاهر شدند و علاوه بر مبارزه مستقیم با ارتش و سپاه پاسداران و ایجاد ترور و آشوب در مناطق مرزی، به قتل مردم بیگناه هم پرداختند تا با نقشه ای از پیش طراحی شده، سناریوی کشته سازی را که پیش از این در فتنه سبز انجام داده بودند، این بار هم، به قصد فریب مردم، تکرار کنند، و خلاصه همان بلایی که در چند سال گذشته، برسر مردم مظلوم عراق و سوریه آوردند، بر سر مردم ایران هم بیاورند.
گرچه دستگیری و سرکوب تجزیه طلبان در مناطق مرزی، موضوع بحث های رسانه های مختلف داخلی و خارجی گردید، ولی در باره تهاجمات فرهنگی در دانشگاه ها اخبار چندانی شنیده نشد. یکی از دانشگاه هایی که خبرهای زیادی در ماه های اخیر از آن شنیده می شد دانشگاه صنعتی شریف بود به نحوی که از هیچ اقدامی حتی به کار بردن الفاظ رکیک و شعارهای جنسی دریغ نکرده و قصد داشتند ساحت دانشگاه به خصوص دانشگاه شریف را لکه دار کنند. از این رو در گفتگو با جعفر آقایانی چاوشی عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف به بررسی گوشه ای از تهاجمات فرهنگی در دانشگاه صنعتی شریف بیشتر آشنا شویم.
سوال: دکتر چاوشی ضمن تشکر از قبول دعوت ما برای گفتگو در طول سال های گذشته در دانشگاه شریف هم رکود علمی را در این دانشگاه تجربه کردیم و هم تهاجمات فرهنگی حال با توجه به اینکه این رکود و تهاجمات همزمان با تلاش های بسیار از سوی استکبار جهانی برای تجزیه ایران بود، آیا این همزمانی از پیش طراحی شده بود و یا این همزمانی تصادفی بود؟
جواب: دقیقا طراحی شده و برای یک کودتای مخملی دیگر بود و من در مصاحبه ای که در هفته نامه «پر تو سخن» انجام دادم، مفصلا این مطلب را ثابت کرده ام، و شما می توانید به این هفته نامه رجوع کنید.
تنها مطلبی را که باید در اینجا اضافه کنم، آن است که فتنه اخیر هم که در ماه های گذشته و به بهانه دفاع از حقوق زن ایرانی، کلید خورد، توسط همانهایی مدیریت می شد، که پیش از این، کودتاهای پیشین را طراحی کرده بودند. به تعبیر دیگر، اگر سازمانهای جاسوسی بین المللی و اندیشکده های بر انداز آمریکا و اسرائیل را، همانگونه که مدارک به دست آمده نشان می دهند، طراحان اصلی آن بدانیم، استادان و دانشجویان دین ستیز را هم که به خرابکاری و هنجار شکنی پرداختند، در خوشبینانه ترین حالت، باید پیاده نظام و سربازان بی جیره و مواجب آنان تلقی کنیم. البته فرقی که این دانشجویان با استادان دین ستیز خود دارند، در آن است که اینان، اغلب قربانی اهداف شوم استادان خود، هستند که طی شستشوی مغزی و القائات آنان و با بی بصیرتی تمام، به میدان می آیند.
مطلب قابل تامل آن است که دانشگاه های ما، از بیرون یعنی از سوی دولت و مجلس نظارت نمی شوند، تا مردم ایران ببینند چگونه استادان غرب گرا و ضد دین، بی محابا علیه انقلاب و ارزش های دینی، فعالیت می کنند! دکتر مهدی گلشنی و من چندین سال است که خطر این استادان دین ستیز را، طی مصاحبات و مقالات خود، مطرح کرده ایم که متاسفانه از سوی دشمنان با تهدید و از سوی دوستان با بی توجهی مواجه بوده ایم!
همین بی توجهی، دشمنان جسور را، هر روز جسور تر می کند. مثلا در همین اغتشاشاتی که در روز یک شنبه 11 مهر 1401 در دانشگاه شریف روی داد، شاهد شعارهای بسیار رکیک و بی سابقه بعضی از دانشجویان بودیم، که در ویدئوهایی که این افراد از اجتماعات خود، در فضای مجازی منتشر کردند، به وضوح شنیده می‌شد ـ شعار هایی پیش از این هرگز انتظار شنیدن آنها را از دانشجویان نداشتیم.
آری! سرمایه گذاری استادان و تشکل های دانشجویی دین ستیز و به ویژه «انجمن دانشجویان شریف»، در طول چندین سال حکومت اصلاح طلبان، باید هم، چنین میوه های تلخی دهد! و قوه قضاییه ما هم شاید به بهانه رافت اسلامی، میدان شرارت را هر چه بیشتر برای این دین ستیزان فراختر کند! شما اگر همین امروز هم از متولیان دانشگاه شریف، درباره فعالیت هنجارشکنانه استادان دین ستیز سوال کنید، هیچ پاسخی نخواهید شنید، جز آنکه با این سوالات اوقاتشان را تلخ خواهید کرد! هنگامی که در این دانشگاه، دوست از دشمن، تشخیص داده نشود و فریادهای دلسوزان، موعظه در بیابان تلقی گردد، همواره باید در انتظار حوادث تلخی از این دست بود!
سوال: درست است که اغتشاشات اخیر هم شکست خورد، در حالی که صدمات فراوانی به کشور زد. آیا جنابعالی راهکاری دارید، تا از وقوع فتنه های مشابه در آینده جلوگیری شود؟
جواب: بله من چند پیشنهاد دارم:
وضعیت ناگوار مسکن: همانگونه که شما هم مستحضرید اغتشاشگران دو گروه اند: گروهی که تجزیه طلب و ضد انقلابند، و از بیرون هدایت می شوند، ولی گروه دوم را مردمی تشکیل می دهند، که اغلب به نان شب خود هم محتاجند و در مقابل برخی از بی عدالتی های رایج در جامعه، برای اینکه صدایشان شنیده شود، به این گروه اغتشاشگر می پیوندند. اگر دولت و مجلس محترم ریشه ای عمل نکنند و جلوی بعضی از فسادها را، نگیرند و مثلا بخواهند این زخم کهنه را سر سری مداوا کنند، ما باز هم شاهد اغتشاشاتی از این دست خواهیم بود. من برای آنکه مقصودم را خوب بیان کنم یک مثال می آورم. بیماری را تصور کنید که در صورتش لکه هایی پیدا شده است. او برای معالجه نزد پزشکی می رود و این پزشک هم، مقداری کرم ضد لکه تجویز می کند، که کارگر نمی شود. بیمار مورد نظر این بار، به یک پزشک متخصص مراجعه می کند. این پزشک این بار با تجزیه خون و چربی و غیره متوجه می شود که کبد بیمار، خوب کار نمی کند و باید کبد را معالجه کرد. غرضم از این مثال آنست که بگویم که اختصاص یارانه و وام و این قبیل کارها ، برای مردم ضعیف جامعه، در حکم همان تجویز کرم برای بیمار پوستی است، که جلوی التهاب های بعدی را نمی گیرند.
مشکلات اقتصادی ما را اکنون گرانی خانه، وضعیت غیر اسلامی بانک ها، عدم شایسته سالاری در جذب مدیران، تشکیل می دهند؛ که من درباره هریک توضیحات مختصری می دهم.
می بینید که قیمت خانه در تهران، به صورت تصاعدی بالا می رود، مثلا اگر در یک ماه پیش قیمت هر متر زمین 40 میلیون تومان بود، اکنون به 60 میلیون تومان افزایش یافته است. با این گرانی سر سام آور، باید گنجی از طلا یافت، تا صاحب منزل شد. این وضع قطعا تبعات ناگواری برای جامعه دارد، که به تدریج خود را نشان می دهد. اما فاجعه زمانی است که بدانیم که اغلب دولتمردان و وکلای مجلس، در گذشته و یا حال، هریک در همین تهران صاحب چندین خانه هستند! مگر یکی از همین دولتمردان پیشین، که پنج سال پیش نامزد انتخابات ریاست جمهوری بود، اعتراف نکرد که سوای منزل لوکس و 1000 متری اش در دروس، 17 آپارتمان دیگر در اصفهان دارد؟! این درست دهن کجی به نظام مقدس جمهوری اسلامی است، که رهبرانش تنها در یک خانه بسیار ساده اقامت داشته و یا دارند! و اصولا چنین کارهایی مغایر با دین و اهداف انقلاب است.
اکنون می خواهم به دو کشور اروپایی اشاره کنم تا متوجه شوید، چگونه این کشورها با مشکل مسکن برخورد کرده اند. در کشور فرانسه هر صاحب خانه ای که بخواهد منزلش را بفروشد باید مالیات هنگفتی به دولت بدهد. از اینرو صاحب خانه ها به ندرت خانه های خود را می فروشند. و همین موجب ثبات قیمت مسکن گردیده است.
در کشور سوئد هم، هر سوئدی می تواند تنها یک خانه داشته باشد. مثلا زن و شوهری که تمایل به داشتن دو خانه داشته باشند، حتما باید از هم جدا شوند. بنابراین قیمت خانه در این کشور نیز ثابت مانده است. اما در ایران که قرار بود صاحب خانه ها، مشخصات خانه های خود را، در یک سایت دولتی اعلام کنند، تا دولت بتواند از خانه های خالی مالیات بگیرد، تا کنون هیچ کار جدی در این باره صورت نگرفته است.
شایسته سالاری: هدف من در اینجا ورود به مبحث شایسته سالاری نیست، که از حوصله این مصاحبه خارج است. تنها به دلیل برخی از انتصاب های مسئله ساز آقای دکتر رییسی، مایلم تذکراتی به ایشان بدهم« تا که قبول افتد و که در نظر آید».
دولت رییسی الحق در این چند ماه گذشته، کارهای بسیار مهمی انجام داده است، که شایان تحسین است، با اینحال برخی از انتصاب هایشان، دلگیری مردم شریف و انقلابی ایران را بر انگیخته است، که از آن جمله معرفی آقای زاهدی وفا برای تصدی وزارت کار و خانم انسیه خزعلی برای مشاورت در امور زنان بوده است. هر دو این افراد برخاسته از طبقه مرفه و سرمایه دار و هر دو نیز برای دولت انقلابی مسئله ساز می باشند، چه آقای رییس جمهور بپذیرند و چه نپذیرند!
مگر نه این است که پیشوای پرهیزکاران علی(ع) به نقل از پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) چنین فرمودند: « دوستی خدا در دوستی با فقرا است. باید به فقرا نزدیک شد و از ثروت اندوزان دوری جست. («عن النبی(ص) عن الله تعالی فی لیلة المعراج: یا احمد! محبّتی محبة الفقراء فادن الفقراء و قرب مجلسهم منک، أذنک! و بعد الاغنیاء» برگرفته از الحیات، ج.2 ص.52) باز هم آن حضرت در نهج البلاغه خطبه 328 فرموده است: «، فَما جاعَ فقیرٌ اِلاّ بِما مَنَع غنی»..
یعنی هیچ فقیری گرسنه نماند مگر آنکه ثروتمندی از حق او بهرمند شده باشد. افزون بر اینکه قرآن کریم به صورت قاعده ای کلی، برای تمامی پیامبرانی که در هر جامعه ای مبعوث می شدند، گروهی سرمایه دار (مترفین) را معرفی کرده است، که با تکیه بر اموال و اولاد خویش به رسالت پیامبران، کفر می ورزیدند:« و ما ارسلنا فی قریةٍ من نذیر الّا قال مترفوها انّا بما ارسلتم به کافرون * و قالوا نحن اکثر اموالاً و اولاداً و ما نحن بمعذّبین» ( قرآن آیه 34 سوره سبا).
من دست آن دسته از وکلای محترم مجلس که به آقای زاهدی وفا، برای تصدی وزارت کار، رای منفی دادند را می بوسم، و به موافقانش در جلسه رای گیری، می گویم که به موکلانشان ظلم کردند، اگر تاکنون در خوابند، برای رضای خدا، از این خواب گران بیدار شوند! چرا که «حالت سوخته را سوخته دل داند وبس». مولا و سرور پرهیزکاران علی علیه السلام هنگامی یکی از کار گزارانش به نام عثمان بن حنیف، تنها یک بار در سفره رنگین، ثروتمندان حضور یافت، و با این کار از فقرا فاصله گرفت، به شدت خشمگین گردید و ضمن نامه ای به او، این چنین حقایق رهبری را گوشزد کرد: «به خدا سوگند، از دنیای شما پاره زری نیندوخته ام و ازهمه غنایم آن، مالی ذخیره نکرده ام. ... اگر بخواهم به عسل مصفا و مغز گندم و جامه های ابریشمین، دست می یابم. ولی، هیهات که هوای نفس بر من غلبه یابد و آزمندی من، مرا به گزینش طعامها بکشد و حال آنکه، در حجاز یا در یمانه بینوایی باشد، که به یافتن قرص نانی امید ندارد و هرگز مزه سیری را نچشیده باشد، یا شب با شکم انباشته از غذا، سر بر بالین نهم، و در اطراف من شکمهایی گرسنه و جگر هایی تشنه باشد ».
بنابراین آنان که قصد خدمت به کشور را دارد، بهتر است بخشی از ثروت کلان خود را وقف مردم بیچاره کند! همچنین از خانم انسیه خزعلی که انتصابش چالش بر انگیز شده است، می خواهم به احترام اکثریت مردم ایران و دولت انقلابی، از سمت خود استعفا دهد. در صورت عدم تمکین این شخص به استعفا، آقای رییس جمهور شخص دیگری را برای این سمت برگزیند.
آفت بانکداری در ایران: اما مشکل بانک های ما، هنوز هم پس از چهل سال حل نشده است. این بانک ها عامل فسادند به این دلیل که به موازات کار بانکی، بنگاه داری هم می کنند! شما ببینید کشوری مانند ژاپن که یک کشور مترقی است، به سپرده ها اصلا سود نمی دهد، یعنی ناخواسته قانون اسلام را در مبارزه با ربا اجرا می کند. در حالی که بانک های ما در ایران تا 20 درصد سود می دهند! همچنین کشوری مانند مالزی بانکداری اش را اسلامی کرده است، اما در ایران به رغم تذکرات مراجع تقلید، ما هنوز بانکداری اسلامی نداریم! کوتاه سخن اینکه همان کاری که سرمایه داران زالو صفت در حق مردم ستمدیده می کنند، این بانک ها هم همان کارها را با کلاه شرعی و قانونی جلوه دادن، انجام می دهند.
سوال: باری دیگر درباره دانشگاه شریف موضوع را پی می گیرم، بیش از یک سال است که ریاست دانشگاه شریف تغییر کرده است به نظر شما آیا تحولی در دوره جدید دانشگاه صورت گرفته است یا خیر؟
جواب: خوشحالم که روزگار ریاست دکتر فتوحی سپری شد. تا همین جا هم باید بسیار شکر گزار خدای مهربان باشیم . تنها نکته ای که در این خصوص شایان ذکر است، آن است که کسانی که تا دیروز به علت غرور و نخوت ناشی از ریاست به زمین و زمان فخر می فروختند و برای تثبیت موقعیت خویش به همه گونه ظلم و دسیسه ای دست می زدند، با سپری شدن زمان ریاستشان، همچو بادکنکی که با فشار سوزنی فرو افتد، آنان نیز به جایگاه اولیه خود باز گشتند، در حالی که کارنامه ای آکنده از ظلم و دسیسه زیر بغل داشتند!
این درس بزرگی برای همه مردم و به ویژه مسئولان جدید دانشگاه هاست، تا در این زندگی کوتاه و لغزنده از مسیر حق و عدالت خارج نشوند و به قول سعدی:
آنچه دیدی بر قرار خود نماند وانچه بینی هم نماند بر قرار
اما در پاسخ به سوال شما باید بگویم که در این دوره جدید، اقدام مهمی در دانشگاه رخ نداده، که مرا به هیئت رئیسه فعلی خوشبین کند! ساختار دانشگاه به همان صورت گذشته که بوده هنوز هم هست استادان هنجارشکن قبلی هم کما فی السابق، به کارهای خود ادامه می دهند، که متاسفانه چنین وضعیتی نه انقلابی است و نه هماهنگ با دولت مردمی رییس جمهور است.
سوال: جنابعالی در مصاحبات پیشین خود همواره از تهاجمات فرهنگی در دانشگاه شریف در دوره ریاست گذشته سخن گفته اید، چگونه چنین کاری رخ میداد بدون اینکه واکنشی را از سوی دولت وقت و مجلس در پی داشته باشد؟
جواب: پیش از پاسخ به سوال شما باید این نکته را یادآور شوم که رکود علمی و انحطاط اخلاقی در طول هفت سال گذشته دانشگاه شریف به ریاست دکتر فتوحی، مردم ایران را بهت زده کرد. تا پیش از این تاریخ شهرت این دانشگاه نه تنها در ایران بلکه در مراکز علمی جهان هم پیچیده بود و در آسیا رتبه اش از برخی از دانشگاه های این قاره فراتر رفته بود، در حالیکه در این زمان این رتبه نه تنها در آسیا، بلکه در خود ایران هم به شدت کاهش یافت. اکنون این سوال مطرح است که چرا چنین وضعی بوجود آمد؟ حقیقت آن است که دولت حسن روحانی همانند همتای آمریکایی اش اوباما در صدد یک چرخش سیاسی بود تا خود را با سیاست های لیبرالیستی دول غربی هماهنگ کند. این سیاست هم قربانی می خواست. همین شد که استادان متدین، انقلابی و دانشمند یکی پس از دیگری به بهانه های مختلف یا بازنشست و یا از کار برکنار شدند تا جای خود را به افرادی دهند که گرچه از دانش کافی برخوردار نبودند ولی به انقلاب اسلامی و نظام ولایت فقیه، پایبند نبودند و آنرا به ضرر کشور می دانستند!
حال به سوال شما بر میگردم، هرگاه در نظر آورید که در آن زمان هم دولت و هم مجلس همکاری و تعامل تنگاتنگی با هم داشتند و هنجار شکنی های فرهنگی، که بیشتر از سوی دولت حسن روحانی صورت می گرفت به تایید اکثر نمایندگان مجلس هم می رسید، آن وقت خود شما هم می توانید پاسخ سوالتان را، به آسانی دریابید. نمونه بارز چنین همکاری همانا قبول سند ننگین 2030 از سوی دولت و مجلس بود. برای همین هم در تهاجمات فرهنگی در دانشگاه ها اگر نگوییم هر دوی دولت و مجلس به یک نسبت سهیم بودند، باید موضع نمایندگان مجلس را خنثی و بسیار منفعلانه تلقی کنیم .
بنا بر این در چنین وضعیتی، اگر هم نماینده متعهد و دلسوزی، در مجلس پیدا می شد، که مخالف این جریان نفاق بود، قادر به ایفای هیچکونه نقشی نبود و کاری هم از پیش نمی برد.
این گفتگو ادامه دارد ...
محمد عمارتی
1401/11/07 - 18:36
