به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، نرگس مظهری عضو شورای مرکزی اتحادیه تحکیم وحدت و دانشجوی پزشکی گفت: دولت همیشه روی خیلی از کالاها از جمله دارو یارانه می‌دهد و این یارانه‌ها یا به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به مردم عرضه می‌شوند، یعنی به مجموعه هایی که مرتبط با خدمت هستند و در زنجیره تولید تا عرضه قرار می‌گیرند یارانه پرداخت می شود تا در نهایت هزینه ی تمام شده برای مردم کم شود.
وی افزود: ایراد اصلی این شیوه این جاست که در فاصله تولید تا عرضه، زمینه سوءاستفاده از یارانه فراهم هست. قبل از دارویار در بحث دارو، دولت در زنجیره تولید یارانه را پرداخت می‌کرد یعنی واردکننده مواد اولیه دارو، به جای دلار آزاد از ارز ترجیحی استفاده می‌کرد تا بتواند مواد اولیه را به تولیدکننده برساند.
این فعال دانشجویی تاکید کرد: به خاطر عدم سیستم نظارتی و کنترل، در این فضا از سه محل واردات تولید و فروش فساد صورت می‌گرفت، راهکار اولیه مبارزه با فساد در زمینه دارو این هست که سیستم نظارتی باشد ولی در همین لایه‌های نظارتی هم امکان فساد وجود دارد.
وی ادامه داد: پس این مورد نمی‌تواند راهکار مناسب و دقیقی باشد، راهکاری که دولت انتخاب کرد حذف ارز ترجیحی دارو بود که به دارویار موسوم هست. دولت تصمیمی گرفت مبنی بر این که حذف ارز ترجیحی را برای دارو اعمال کند، در واقع چون مجموعه های که در زنجیره تولید و عرضه دارو فعالیت می‌کنند فقط با دلار آزاد کار می‌کنند دیگر نمی‌توانند از مابه‌التفاوت ارز ترجیحی و آزاد سواستفاده کنند ولی با این روش قیمت تمام شده ی دارو بالا می‌رفت، از طرفی نباید قیمت بالای دارو برای مردم ملموس شود.
مظهری عنوان کرد: آقای رییسی هم تاکید داشتند نباید برای مردم دارو گران شود. این تناقض چطور حل می‌شد؟ اختلاف قیمت دارو را باید بیمه پرداخت کند در واقع یارانه دولتی در این طرح در دست سازمان بیمه سلامت است.
وی ادامه داد: اگر سیستم خوب کار می‌کرد دارویار طرح خوبی بود و مردم اصلا نباید متوجه تغییر سیاست‌های یارانه ای دارو می‌شدند اما الان به داروخانه که مراجعه کنیم می‌بینیم خیلی از داروها مثل آنتی‌بیوتیک‌ها موجود نیست.
مظهری گفت: قبل از اجرای دارویار، تولید کننده با ۴۲۰۰ تومان یک مقدار معینی دارو تولید می‌کرد، ولی در شرایط فعلی برای تولید همان مقدار دارو باید مبلغی چند برابر ۴۲۰۰ تومان سرمایه‌گذاری کند و در مقابل نسبت به گذشته، سودش ثابت بماند.
این فعال دانشجویی تاکید کرد: بالا رفتن نرخ سرمایه در گردش و ثابت ماندن سود برای وارد کننده و شرکت های داروسازی مقرون به صرفه نیست، برای داروخانه هم صرف نمی‌کند که گران بخرد و ارزان بفروشد و بعدا از بیمه هزینه ای که خرج کرده دریافت کند همه این‌ها باعث میشود انگیزه برای عرضه دارو کم شود و شاهد این هستیم مردم در تامین دارو با مشکل مواجه شده‌اند.
وی افزود: اگر طرح درست اجرا می‌شد سود و ضرری به صورت مستقیما متوجه مردم نبود، البته با توجه به هدف طرح یعنی جلوگیری از فساد به صورت غیرمستقیم و در نهایت، نفع به همه جامعه می‌رسید ولی در حال حاضر به ضرر مردم هست چون مردم با کمبود دارو مواجه شدند.
مظهری ادامه داد: در این طرح دو قشر ضرر کردند، شرکت‌های دارویی و وارد کننده مواد اولیه دارویی که نرخ سرمایه در گردش برایشان بالا رفته و از طرفی سودشان ثابت ماند و همینطور داروخانه‌ها که باید برای دریافت هزینه بالای داروهایی که عرضه کردند مدت طولانی منتظر پرداخت بیمه‌ها باشند.
عضو شورای مرکزی اتحادیه تحکیم وحدت در پایان گفت: اگر این امکان وجود داشته باشد که بتواند سرعت عمل بالاتری برای بیمه تعریف کرد و بعد از عرضه دارو بلافاصله پول به داروخانه برگردد دارویار می‌تواند طرح موفقی باشد ولی تا زمانی که شرایط فعلی ادامه داشته باشد، مسئله حل نمی‌شود.
