به گزارش سرویس اقتصادی «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از صنایع، هزینه احداث نیروگاه خورشیدی در ده سال گذشته در دنیا به کمتر از یکدهم رسیده است، اما در ایران فقط در طی سه سال گذشته هزینه احداث این نیروگاه‌ها بیش از 50 درصد افزایش داشته است. به گفته کارشناسان سقوط ارزش پول ملی و تحریم‌ها، نفس این صنعت را گرفته و با ایجاد انحصار برای مونتاژ کننده‌های داخلی و بستن در‌های واردات شاهد روزهای سخت تری خواهیم بود.
فعالان حوزه انرزی‌های تجدیدپذیر معتقدند ظاهرا اراده‌ای برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر دیده نمی‌شود.
همه اینها در شرایطی است که احداث نیروگاه خورشیدی خانگی را می‌توان یک سرمایه‌گذای بلند مدت و با ریسک پایین دانست که در شرایط ناپایدار اقتصادی می‌تواند گزینه‌ای ارزشمند برای سرمایه‌گذاری شهروندان باشد.
خبرنگار صنایع به جهت بررسی هرچه بیشتر ابعاد چالشهای احداث نیروگاه‌های خورشیدی بالاپشت‌بامی در ایران گفتگوی اختصاصی را با دبیر کمیسیون اقتصاد و سرمایه‌گذاری انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر انجام داده است که در ادامه ملاحظه خواهید نمود.
محمدرضا حیاتی در ابتدای این گفتگو پیرامون چالشهای موجود بر سر راه احداث واحدهای برق خورشیدی پشت بامی، اظهار داشت: طرح احداث نیروگاه‌های خورشیدی حمایتی چند سالی است که در کشور رونق گرفته و از زمانی که کمیته امداد به این حوزه ورود کرده اقداماتی نیز انجام شد. در دولت جدید نیز بودجه‌ای که در سال 1400 بسته شد طرح احداث 550 هزار واحد خورشیدی 5 کیلوواتی در نظر گرفتند که به عنوان طرح پشت بامی مطرح شد.
وی در ادامه، تصریح کرد: طبق گفته مسئولان ساتبا نزدیک به 7 هزار واحد خورشیدی در حدود 35 هزار مگا وات احداث شده اما این طرح پس از اینکه اجرایی شد دو چالش بزرگ دارد که من به دو دسته چالشهای داخلی و خارجی تقسیم می‌کنم.
چالش داخلی به نرخ تعرفه برمی‌گردد که برای خرید تضمینی در نظر گرفته شده است. این نرخ 2 هزار و 200 تومان است که درآمدی نزدیک به یک میلیون و 650 هزار تومان برای یک خانوار عایدی دارد اما این موضوع پاشنه آشیلی دارد که قاعدتا این تسهیلاتی که داده می‌شود نزدیک به 100 میلیون تومان است و این درآمد برای وام هزینه می‌شود.
حیاتی در ادامه به مشکل سقوط ارزش پول ملی اشاره و اظهار داشت: مسئله دیگر نوسانات نرخ ارز است که گریبانگیر این طرح شده است. سالی که این طرح آغاز شد نزدیک به 100 میلیون تسهیلات در نظر گرفتند اما الان با محاسباتی که مجدد با دلار 35 هزار تومانی انجام شده این طرح نزدیک به 140 میلیون تومان هزینه تمام شده یک واحد 5 کیلوواتی است. این عدد یعنی کسی که می‌خواهد درخواست احداث بدهد 100 میلیون تسهیلات باید بگیرد و 40 میلیون مابقی را خودش باید پرداخت کند و سال اول و دوم هم درامدی ندارد و بعد از سال سوم که روی قیمت‌ها تعدیل می‌خورد شاید برایش جذاب و قابل توجه شود که این مسئله مشکلات زیادی را پیش روی اجرای طرح قرار می‌دهد.
وی همچنین با اشاره به لزوم بهره‌گیری از نظرات کارشناسی در این زمینه، افزود: سازمان ساتبا به عنوان متولی این قضیه به نهادهای خصوصی و انجمن صنفی را کمتر رجوع می‌کند و کمتر از نظراتشان استفاده می‌کند. به عنوان مثال ما پیشنهادی را دادیم که این نیروگاه‌ها را تجمیع کنند چرا که یکی از نقاط ضعف این طرح درگیر کردن مردم با بانک‌ها و دریافت وام است اما اگر این نیروگاه‌ها در یک منطقه محروم تجمیع می‌شدند به جای نیروگاه‌های 5 کیلوواتی، 20 نیروگاه را تجمیع و به 100 کیلوواتی تبدیل و نهادهای حاکمیتی را با بانک درگیر می‌کردند که جذابیت بیشتری برای اجرا ایجاد می‌کرد.
دبیر کمیسیون اقتصاد و سرمایه‌گذاری انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر در پایان، اظهار داشت: چالش دیگر سابقه‌ای است که برای این موضوع وجود دارد، به عنوان مثال کمیته امداد چند سال پیش تعدادی از واحدهای 5 کیلوواتی را نصب کرد اما خروجی این واحدها و پایش آن را مشاهده نکردیم.
حتی داده‌هایی به ما رسیده که بسیاری از این نیروگاه‌ها که نصب شدند، در حال حاضر اصلا در مدار نیستند و این موضوع چالش بزرگی است چراکه این واحدها تولید ندارند و در نتیجه درامدی هم برای بازپرداخت وامشان ندارند.
نظر ما این است از آنجاکه قیمت ارز هم افزایش شدیدی داشته و این موضوع می‌تواند در کارکرد نیروگاه‌ها تاثیر گذار باشد، باید با کار کارشناسی اجرای این طرح را پیش برد.
