به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محمد تقی فهیم//* شنیده بودم که برادران لیلا فیلم بدی، است اما با توجه به دو فیلم قبلی سعید روستایی انتظار این سطح نزول را نداشتم چرا که در آثار قبلی روستایی حداقل از عهده دلشوره دادن به مخاطب برآمده بود ولی در اینجا حتى همان دل بهم زدن را هم نتوانسته بسازد.
چند فصل اولیه فیلم با تمام غلطهای دوربینی که به محیطهای کارگری سرک کشد و تدوین باری به هر جهت، آن ولی مخاطب امیدوار میشود که بلاخره اثری کارگری و درباره کارخانجات، استثمار و استحمار را شاهد خواهد بود ولی طولی نمیکشد که «ابد و یک روز» و «متری شش و نیم» ساخته شده و علیه همه چیز از راه میرسد تا فیلم و روایت در قالبی رادیویی اما بلاتکلیف در موضوع دیدن ادامه فیلم را تحمل ناپذیر کند چند بازی خوب از جمله پورصمیمی نمیتواند به داد فیلم برسد وقتی شخصیتی در کار نیست.
.jpg)
چند آدم پاندول دایم پر حرفی میکنند از همه چیز و همه کس میگویند. بیهوشی در توالت ادرار در ظرفشویی سیلی زدن به صورت پدر اتهام مادر به شش ماهه حاملگی در شب ازدواج و ... داستان را جلو نمیبرد چون قصه ای درکار ،نیست همه دور هم میچرخند تا حرکت، عرضی عرصه را بر تماشاگر تنگ کند فیلم میتواند از هرجایی شروع شود و پایانش فرقی نمیکند چقدر کش بیاید یا قیچی شود همانطور که هر نما یا فصلی حذف شود اتفاقی نمی افتد فیلم درباره همه چیز، است در عین حال راجع به هیچ چیز نیست سطحی ترین بیانات مترویی و سیاست ورزی فضای مجازی و گفتگوهای خانوادگی تبدیل به شعارهایی دهان پرکن شده اند برای همین عجیب نیست که لحظه ای تماشاگر احساساتی هم نمیشود چه رسد به اینکه حس شکل بگیرد باسمهای تر از این نمیشد چند تا آدم را گذاشت که حرفهای صد من یک «غاز به ظاهر قلمبه سلمبه و مثلا برخاسته از سیاستهای تبهکارانه اقتصادی بزنند ولی با کارنابلدی دوربین علیه قربانیان این سیاستها باشد واقعا از این شلم شورباتر میشد چیدمان خانوادگی کرد تا ضد خانواده ترین کنشهای فردی بیافریند.
اینقدر لیلا قلابی است که دست و پا زدن هایش پا در هوا میماند . واقعا او با این همه هوش و درک تحلیلی از اوضاع و شرایط و بار فلسفی و آکادمیک از کجا میان این جمع لمین» «کارگر پرتاب شده است.
این فرشته ی کاریزماتیک محصول این طبقه مضمحل است؟ یا کارگردان ما با ذهن گرایی مفرط او را قامت بندی کرده تا از «زن» «ستایی مبتذل دارای خواهان در جهان اول غارتگر جهان سوم عقب نماند اسم این را هم فیلم اجتماعی گذاشته است ولی بد جوری دم خروس ضد قشر «گرفتار از آن بیرون میزند یعنی دوربین روستایی این را بروز میدهد. مضمون گرایی افراطی برخاسته از ذوق زدگی یافتم یافتم راه حداقل رسیدن به ساختار سینمایی و فرم هنری را بسته است. خلاصه اینکه این فیلم سعید روستایی بعید است که نظر قاطبه انتلکتویل جماعت را با خود همراه کند چه برسد به جلب توجه اکثریت تودههای نیازمند که فیلم علیه شان است.
