به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، ماه مبارک رمضان یعنی عجین شدن روح و جسم با حقیقت توحید عالم. در این ایام، حال و هوای حیات و زندگی، رنگ دیگری دارد و انسان به راستی درک میکند که در فضای خاص و استثنایی قرار گرفته است. در ادامه سخنان رهبر معظم انقلاب، حضرت آیتالله خامنهای را در این باره میخوانیم.
سفره پهن است تا مهمان خدا شویم
ماه رمضان فرصت بسیار استثنایی و بزرگی است که به لطف خدای متعال این فرصت به ما داده شد که بتوانیم در این ماه مبارک بر سر سفره ضیافت الهی حاضر شویم. این فرصت استثنایی در طول سال نظیر ندارد. در ماه رمضان برای ما خاکیان و زمینیان چه سعادت بزرگی است که با ملائکه الهی و با روح امین همنشین بشویم: «تنزّل الملائکة والرّوح فیها باذن ربّهم».
لیلةالقدر در ماه رمضان، شب همنشینی خاکیان با فرشتگان اعلاست. همانطور که کاروان بشری به سوی یک نهایتی در حال حرکت دائمی است، هر انسان هم در طول زندگی خود در حال حرکت به یک منتها و غایت و سرمنزلی است: «انّک کادح الی ربّک کدحا فملاقیه».
پستی و بلندیهای لقاءلله
این مسیر طولانی و پر فراز و نشیب از گذرگاههای گوناگونی میگذرد، رنجها در آن هست، بلاها در آن هست، سختیها هست، گشایشها و فرجها و شادیها در آن هست: «بلوناهم بالحسنات و السّیئات»؛ همه اینها هم آزمایش است. در این راه طولانی که افراد بشر باید آن را طی کنند و سعی کنند خود را به اوج نقطه کمال انسانی، یعنی به لقاءالله، برسانند، حرکت در بعضی از قطعات این راه دشوار است، مثل مسیرهای زندگی معمولی. گاهی انسان از یک گذرگاه دشواری عبور میکند، گاهی از جاده سختی، در گردنهای مجبور است بالا برود، گاهی سر راه انسان باتلاقی قرار میگیرد، گاهی هم راه، راهِ گسترده و مرکب، مرکب همواری است.
ما در طول سال و در مسیر طولانی حرکت خودمان در چالش با هواهای نفسانی، با گناهان، با فضاهای تاریکی که خودمان به دست خودمان به وجود میآوریم، با مشکلاتی مواجه میشویم. گاهی انسان برای این که حال دعا پیدا کند، مشکل دارد، گاهی برای این که قطره اشکی بفشاند، مشکل دارد، چون راه دشوار است.
به وسیله خلافها و گناههای خود احاطه میشویم، اما قطعه ماه رمضان، آن قطعهای است که حرکتِ در آن قطعه آسان است؛ مثل این است که در این راه دشواری که میخواهید به محلی یا به شهری برسید، گاهی مجبورید پیاده راه را طی کنید، گاهی مجبورید از آب بگذرید گاهی مجبورید از باتلاق بگذرید. یک جا هم میرسید به فرودگاهی که هواپیمای مجهزی آماده است تا شما را بیدردسر و با خیال راحت و پس از طی مسیر طولانی به مقصد برساند.
آغاز ماه رمضان، رسیدن به همین فرودگاه است. خدای متعال راه را در ماه رمضان هموار کرده است و فضا را در ماه رمضان، فضای خالی از مُعارض قرار داده است. این روزهای که شما میگیرید، نفس و هواهای نفسانی را به زنجیر میکشد، این عبادتها، این دعاها، این خشوعها، این ذکرها و این لیلةالقدر همان وسایل همواری است که شما را فرسنگها جلو میبرد؛ راهی را که در طول سال و در ماههای دیگر گاهی یک متر یک متر باید طی کنیم؛ میتوانیم اگر همت کنیم و اگر خودمان را برسانیم، در ماه رمضان این راه را فرسنگ فرسنگ طی کنیم، لذاست که شما میبینید اولیای خدا از مژده رسیدن ماه رمضان خرسند میشدند و از فراق ماه رمضان اشکهایشان سرازیر میشد.
محصول ماه رمضان، تقواست
امام سجاد(ع) در دعای وداع ماه رمضان که ظاهراً دعای چهل و پنجم صحیفه است، آن چنان از فراق ماه رمضان مینالد؛ بارها و بارها بر ماه رمضان درود میفرستد: «السّلام علیک». این جا سلام به معنای بدرود و به معنای خداحافظی کردن با ماه رمضان عزیز و با این روزها و شبهای نورانی است. خداحافظی با این قطعه بهشتی از زمان عمر ما و از طول دوران سال، ماه رمضان، است. محصول ماه رمضان، تقواست؛ به خود پرداختن، به خود رسیدن و ذخیره تقوا را برای خود فراهم کردن؛ «لعلّکم تتّقون». ماه رمضان در ما ذخیره تقوا ایجاد میکند.(۱۳۸۳/۰۸/۲۴)
