به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از هلث دی نیوز، دکتر «آلیسون هوانگ»، نویسنده ارشد از دانشگاه کالیفرنیا، گفت: «ما دریافتیم تجربیات استرس‌زا در اوایل زندگی می‌تواند تا سنین بالاتر نیز پیامدهایی به همراه داشته باشد.»
او در ادامه افزود: «این اتفاق می‌تواند به معنای احتمال بیشتر مشکل در راه رفتن، یا انجام فعالیت‌های روزمره زندگی، یا مشکلات حافظه در سنین ۶۰، ۷۰، ۸۰ یا بالاتر باشد.»
قرار گرفتن در معرض خشونت یا آزار فیزیکی، بیماری سخت، استرس مالی خانواده یا جدایی از والدین از عوامل اصلی استرس دوران کودکی محسوب می‌شوند.
این مطالعه نشان داد کسانی که در دوران کودکی خشونت را تجربه کرده‌اند، در دوران سالمندی ۴۰ درصد بیشتر در معرض اختلالات حرکتی و ۸۰ درصد بیشتر احتمال دارد که در فعالیت‌های روزانه دچار مشکل شوند. کسانی که از خانواده‌های پرغم و اندوه بودند، ۴۰ درصد بیشتر در معرض آسیب شناختی خفیف بودند.
تجربه یک یا چند نوع اتفاق نامطلوب در دوران کودکی می‌تواند احساس امنیت یا ثبات کودک را تضعیف کند که بعداً با بیماری قلبی، دیابت، بیماری خودایمنی و افسردگی مرتبط هستند.
برای مطالعه جدید، محققان از حدود ۳۴۰۰ شرکت‌کننده ۵۰ تا ۹۷ ساله درباره تجربیات نامطلوب دوران کودکی سوال کردند. افراد همچنین از نظر تعادل، راه رفتن، شناخت و حافظه مورد آزمایش قرار گرفتند. توانایی آنها در انجام فعالیت‌های روزمره زندگی مانند لباس پوشیدن و حمام کردن نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
حدود ۴۴٪ سابقه حداقل یک تجربه نامطلوب بین سنین ۶ تا ۱۶ را گزارش کردند. ۱۶ درصد شاهد خشونت بوده اند. ۱۶٪ از والدین جدا شدند. ۱۴ درصد خشونت، ۱۳ درصد استرس مالی و ۶ درصد وضعیت سلامت ضعیف را گزارش کردند. از هر پنج نفر، یک نفر بیش از یک تجربه نامطلوب دوران کودکی را گزارش کرد.
به گفته محققان، این مطالعه نشان می‌دهد که تجربیات استرس زا در اوایل زندگی ممکن است نشانگر خطر نقص عملکردی و ناتوانی در سنین بالاتر باشد.
