به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایرنا، رطوبت اسرارآمیز ماه؛ الکترون‌های زمین ممکن است به شکل گیری آب در قمر زمین کمک کنند
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «سای تک دیلی»، این کشف شناخت دانشمندان از رابطه زمین و ماه را تعمیق می‌کند و به فرصت‌های اکتشافی در آینده دلالت می‌کند.
گروهی از محققان با هدایت یک دانشمند علوم سیارات دانشگاه «هاوایی» در «مانوا» کشف کرده است که الکترون های با انرژی بالا در صفحه پلاسمای زمین در فرایندهای آب و هوایی بر سطح کره ماه نقش ایفا می‌کنند و مساله مهم اینکه این الکترون ها ممکن است به شکل گیری آب بر روی سطح ماه کمک کرده باشند.
این مطالعه روز ۱۴ سپتامبر در نشریه Nature Astronomy منتشر شده است.
شناخت تجمیع و توزیع آب روی ماه برای فهم شکل گیری و تحول آب و همچنین برای تامین آب در اکتشافات انسانی آینده در ماه اهمیت دارد. این کشف جدید همچنین ممکن است به توضیح آب منجمد کشف شده گذشته در مناطق سایه‌ای دائمی ماه کمک کند.
به علت حالت مغناطیسی زمین یک میدان نیرو در پیرامون زمین وجود دارد که به آن میدان مغناطیسی زمین (magnetosphere) گفته می شود که از زمین در برابر تشعشعات فضایی محافظت می کند. بادهای خورشیدی این میدان مغناطیسی را فشار داده و موجب تغییر شکل آن می شوند. صفحه پلاسما در داخل این میدان مغناطیسی منطقه‌ای در بر گیرنده الکترون ها و یون های با انرژی بالا است که ممکن است منشاء آنها در زمین و بادهای خورشیدی باشد.
رطوبت اسرارآمیز ماه؛ الکترون‌های زمین ممکن است به شکل گیری آب در قمر زمین کمک کنند
در گذشته دانشمندان عمدتا بر نقش یون های با انرژی بالا بر آب و هوای فضایی ماه و سایر اجرام بدون هوا متمرکز بودند. باد خورشیدی که از ذرات با انرژی بالا مانند پروتون‌ها تشکیل یافته است، سطح ماه را بمباران می کند و گمان می رود که یکی از راههای اصلی شکل گیری آب روی ماه باشد.
محققان دانشگاه هاوایی با تحلیل داده‌های حسگری جمع آوری شده توسط ابزار موسوم به «تهیه نقشه معدنی ماه» بر ماهواره هندی «چاندریان-۱» بین سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، تغییرات ایجاد شده در تشکیل آب با عبور ماه از درون حوزه مغناطیسی زمین (magnetotail) که شامل صفحه پلاسما است را ارزیابی کرده و به این نتیجه رسیدند که ممکن است فرایندهای شکل گیری بیشتر یا منابع جدیدی از آب وجود داشته باشد که ارتباط مستقیم با پروتون های باد خورشیدی ندارند.
در مجموع، این کشف در کنار یافته‌های قبلی نشان می دهد زمین از جنبه‌های زیاد و شناخته نشده‌ای با کره ماه پیوند دارد.
