به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از علی خضریان//* یکی از مقاطع تعیین کننده تاریخ معاصر ایران به عنوان الهام‌بخش خودباوری و پیوند دهنده همبستگی ملی، مقطع عظیم و ماندگار تاریخی هشت سال دفاع مقدس است که با گذشت بیش از ۴۰ سال از آغاز آن دوران، همچنان به عنوان ذخیره استراتژیک مورد استفاده ملت ایران در مواجهه با خطرات و مشکلات است.
جنگی که سه ماه پس از شروع آن، طارق عزیز، نخست وزیر وقت عراق، در سفرش به فرانسه خبر ملاقات برژینسکی با صدام را در مرز اردن، در اختیار مجله فیگارو قرار داد. تا به طور علنی بر همگان مشخص شود که صدام قبل از آغاز جنگ، چراغ سبز غربی‌ها و آمریکایی‌ها را نیز برای حمله به ایران گرفته بود.
بر همین مبنا بود که با رجوع به اظهارات و مواضع تحلیلگران منطقه و فرامنطقه‌ای می‌توان فهمید که با آغاز تهاجم رژیم بعث عراق به ایران، هیچ محاسبه‌گری مادی‌ای وجود نداشت که روی احتمال برون رفت ایران از این جنگ، بدون آنکه دچار تغییرات اساسی سیاسی و جغرافیایی شود، حسابی باز کند.
لذا برای ناظران و سیاست‌مداران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای هیچ تردیدی وجود نداشت که تهران طی چند هفته و حداکثر چندماه سقوط می‌کند و یا در فرودگاه به استقبال هیئتی از بغداد می‌آید تا به طور مسالمت‌آمیز و با دست خودش، خواسته‌های آنها را عملیاتی کند. تصوری که هیچ‌گاه به واقعیت تبدیل نشد.
ایران با همه مشکلاتی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در داخل به دلیل درگیری با ضدانقلاب داشت؛ توانست با هدایت امام خمینی و ایمانی که به مردم داشت، روند جنگ را طی چندماه پس از آغاز در کنترل خود بگیرد و در نهایت با یک مقاومت هشت ساله در برابر ده‌ها کشور بزرگ و کوچک به پیروزی برسد.
پیروزی ملتی که در برابر استکبار مقاومت کرد و نشان داد پیروزی ایمان بر ظلم، شدنی است و تبلوری عینی از آیه شریفه‌ی «کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ» را در عصر جدید و در دنیای تکنولوژی در حافظه تاریخی به ثبت رساند.
