به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: این ارزیابی را روزنامه اصلاح‌طلب «دنیای‌اقتصاد» منتشر کرده و نوشت: آمارهای پولی منتشرشده از سوی بانک مرکزی حاکی از آن است که در مردادماه نسبت پول به شبه‌پول به ۳۳.۵ درصد رسیده که نشانه کاهش انتظارات تورمی در تابستان است. از سوی دیگر سطح رشد نقدینگی به ۲۶.۹درصد و سطح رشد پایه پولی به ۴۱.۶ رسیده است. به بیان دیگر تصور آحاد اقتصادی نسبت به تغییر قیمت‌ها در آینده اندکی تعدیل شده است.
درحالی‌که یکی از وظایف بانک‌های مرکزی و مراجع آماری انتشار به‌موقع و منظم اطلاعات است، این مهم چندان از سوی مراجع آماری ایرانی جدی گرفته نشده و به‌طور کامل اجرا نمی‌شود. بر این اساس، داده‌های مربوط به متغیرهای پولی به‌عنوان متغیرهای پیش‌نگر شناخته می‌شوند و به آحاد اقتصادی این امکان را می‌دهد تا نسبت به انتظارات تورمی در جامعه دید بهتری پیدا کنند و تصمیمات بهینه‌تری بگیرند.
بخش دیگری از این گزارش آماری، به ارائه اطلاعاتی از برخی متغیرهای پولی می‌پردازد که در ادبیات اقتصادی به متغیرهای پیش‌نگر نیز شهره هستند. سهم پول از نقدینگی و رشد پول از این دسته متغیرها هستند. نقدینگی خود از دو جزء مهم پول و شبه‌پول تشکیل شده است. پول به اسکناس و مسکوکات و سپرده‌های دیداری اطلاق می‌شود و منظور از شبه‌پول سپرده‌های غیر دیداری است. به عبارت دیگر شبه‌پول نوعی از سپرده‌های مدت‌دار است که امکان نقد شدن آن و هزینه کردن آن به آسانی مقدور نیست. در گزارش آماری بانک مرکزی به این نکته اشاره شده که نسبت پول به شبه‌پول روندی نزولی را طی کرده و از ۳۵.۲درصد در اردیبهشت‌ماه به ۳۳.۵درصد در مردادماه ۱۴۰۲ کاهش یافته است.
اگر سری به آمارهای کلان‌تر پولی بزنیم و روند آنها در چند ماه اخیر را مشاهده کنیم، درمی‌یابیم نقدینگی و پایه پولی نیز مسیری کاهشی را پشت سر گذاشته‌اند. بر این اساس رشد نقطه به نقطه پایه پولی در فروردین ۴۵درصد به ثبت رسیده بود و این عدد در مرداد به ۴۱.۶درصد کاهش یافته است. این وضعیت درباره نقدینگی نیز صدق می‌کند و از رشد ۳۱.۱درصدی فروردین‌ماه به رشد ۲۶.۹درصدی مردادماه کاهش یافته است.
آمارهای منتشرشده نشان می‌دهد که سطح انتظارت تورمی تا حدی کاسته شده است. به عبارت دیگر می‌توان ادعا کرد سیاست کنترل مقداری ترازنامه بانک‌ها که در دستور کار بانک مرکزی گرفته تا حدی با موفقیت همراه بوده است. تمایل بیشتر به سپرده‌گذاری‌های مدت‌دار و افت التهاب در بازار دارایی‌ها را می‌توان مصداق این موفقیت دانست. با این حال باید توجه داشت که با مقایسه نسبت پول به نقدینگی در سال‌های اخیر، عدد ۲۵.۱درصد برای سهم پول چندان پایین نیست و موقعیت مطمئنی برای سیاستگذار به شمار نمی‌رود. به عبارت دیگر هنوز برای اعلام قطعی سنگینی کفه انتظارات در بازار به نفع بانک‌ها و سپرده‌های مدت‌دار زود است.
باید توجه داشت که موفقیت‌های اخیر سیاستگذار پولی با گشایش‌های سیاسی اخیر همراه بوده و بدون شک بخشی از این موفقیت به ثبات در بازار ارز و بهبود افق‌های سیاسی بازمی‌گردد.
