به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از حسن رشوند*/// زمانی که ماهواره تحقیقاتی «ثریا» ۵۰ کیلوگرمی با «ماهواره‌بر قائم ۱۰۰» در ۳۰ دی امسال در مدار ۷۵۰ کیلومتری زمین قرار گرفت، یعنی مداری که برای نخستین بار در دسترس کشورمان قرار می‌گرفت، دشمنانی که تازه بعد از چند روز از آن اتفاق بزرگ به خود آمده بودند، حملات علیه ایران را آغاز کردند. اما هیچ گاه تصور نمی‌کردند در فاصله یک هفته، قرار است بار دیگر برای نخستین بار شاهد قرار گرفتن سه ماهواره ایرانی با «ماهواره‌بر بومی سیمرغ» با موفقیت در مدار ۴۵۰ کیلومتری زمین باشند.
ماهواره «مهدا» و نانو ماهواره‌های «کیهان ۲» و «هاتف ۱» صبح دیروز (یک‌شنبه) در حالی در مدار قرار گرفتند که تا دو سال پیش با توجه به نگاه دولت دوازدهم، حتی ارسال یک ماهواره با، اما و اگرهای سیاسی سیاست‌بازان و چشم دوختگان به اجازه غرب با مشکل مواجه بود.
فناوری فضایی جزو فناوری‌های سطح بالایی است که تعداد بسیار اندکی از کشورهای جهان توانسته‌اند وارد این قلمرو شوند. اگر چه طی سال‌های اخیر کشورهای ثروتمند و نفت‌خیز حاشیه خلیج فارس کوشیده‌اند با سرمایه‌گذاری و صرف مبالغ سنگین در این حوزه وارد شوند، اما تفاوت ماجرا در آنجاست که تلاش آنان مبتنی بر واردات است و جوششی درونی بر پایه علم و دانش بومی نیست. با نگاهی به سه دهه فعالیت در این زمینه و تقویم افتخارآفرین صنعت ماهواره‌ای کشور سیر تحول فناوری فضایی اکنون بیش از پیش نمایان شده است.
از سال ۱۳۷۵ ساخت ماهواره در ایران آغاز شد، ابتدا مدل آزمایشگاهی ماهواره مصباح و بعد طراحی و ساخت مدل فضایی این ماهواره به دست محققان کشورمان طراحی و ساخته شد در همان سال‌ها ساخت ماهواره هواشناسی سینای ۱ شکل گرفت و در بهمن سال ۸۷ شمارش معکوس برای ارسال ماهواره امید به فضا آغاز شد و در همین سال، ایران کاوشگر ۳ را به فضا پرتاب کرد. این امر آمادگی ایران برای ارسال موجود زنده به فضا را رقم زد و یک سال بعد ماهواره‌های ملی طلوع، مصباح ۲ و نوید رونمایی شدند.
خرداد ۱۳۹۰ ایران با پرتاب موفق ماهواره رصد، گام دیگری برای تسخیر فضا برداشت و در بهمن ۹۰ سومین ماهواره ایرانی با عنوان نوید، نویدهای تازه‌ای را برای پیشرفت‌ها در این زمینه به ارمغان آورد.
با ورود ایران به باشگاه سازندگان موتور ماهواره‌بر و همچنین ارسال موجود زنده به فضا، محققان ایرانی باردیگر در بهمن ۹۱ قدرت فضایی خود را به رخ رقیبان جهانی کشیدند و موجب حیرت جهانیان شدند و تقریباً یک سال بعد، از طریق کاوشگر پیشگام، دومین موجود زنده را نیز با نام فرگام به فضا فرستادند.
در طول این سال‌ها دستاوردهای فضایی زیادی از جمله رونمایی از نخستین مرکز فضایی ایران، طراحی و ساخت ماهواره‌برهای سیمرغ و امید و پرتاب کاوشگر به فضا و پرتاب ماهواره‌های رصد و امید و فجر، برگ‌های زرینی را در تقویم فضایی کشور به ثبت رساند. متأسفانه طی سال‌هایی که همه چیز این کشور را دولت‌های یازدهم و دوازدهم به برجام گره زده بودند این روند موفق، به ویژه از اواسط دولت یازدهم تا یک سال پایانی دولت دوازدهم، دچار توقف شد.
اکنون که اراده دولت سیزدهم بر آن قرار گرفته تا ریل خودکفایی و پیشرفت را مستقل از اراده قدرت‌های بزرگ و زورگو تغییر دهد و بی‌توجه به نهیب‌های توخالی دشمنان مسیر پیشرفت طی شود، هم غنی‌سازی ۶۰ درصد بالاتر از سقف برجام انجام شد، هم بیش از ۶۰ قلم رادیو دارو برای بیماران سرطانی به اتکای دانشمندان هسته‌ای کشورمان تولید و در بازار دارویی کشور عرضه شد، هم بدون برجام یک میلیون و ۴۵۰ هزار بشکه نفت کشور صادر و پول آن به کشور بازگشت، هم رسماً اعلام شد که محدودیت برای ایران در قالب FATF وجاهت قانونی ندارد، هم اینکه ایران با ۲۴ موشک، مراکز تروریست‌ها و جاسوسان را در سوریه و اربیل عراق مورد هدف قرار داد و همزمان چندین ماهواره را با موشک‌های ماهواره‌بر بومی به فضا پرتاب کرد.
امروز با هر چرخش ماهواره‌های ایرانی به دور زمین، مقامات امریکایی و غربی دچار سرگیجه می‌شوند و در هر لحظه، ده‌ها ایده جدید برای در نوردیدن مرزهای دانش در ذهن جوانان این مرز و بوم ایجاد می‌شود و دشمن را مأیوس می‌کند.
اما ارسال این چهار ماهواره در فاصله یک هفته، حاوی چند پیام روشن است:
۱. واکنش‌های عصبی امریکا و سه کشور اروپایی به دستاوردهای فضایی ایران که با پرتاب ماهواره «ثریا» اقدام به صدور بیانیه مشترک کردند و حتماً با پرتاب این سه ماهواره نیز مواضع مشابه خواهند گرفت، کاملاً قابل درک است. برای امریکایی‌ها و کشورهای غربی حصول ایران به این پیشرفت‌ها با وجود چهار و نیم دهه تحریم، تهدید و فشار، سخت و سنگین است چراکه حاوی این پیام مهم و راهبردی است که می‌توان هم استقلال سیاسی داشت و به امریکا و غرب وابسته نبود و از آن‌ها نترسید و هم در همه زمینه‌ها پیشرفت خیره کننده داشت.
۲. آنچه امروزه هژمونی امریکا و غرب را به شدت تضعیف کرده است، انتشار جهانی همین پیام راهبردی است که می‌توان بدون اتکا به قدرت‌های جهانی مانند ایران کشوری مستقل بود و وارد باشگاه فضایی و هسته‌ای شد.
۳. تاکتیک‌های دشمن در مقابله با ورود ایران به حوزه فضایی کاملاً شبیه پرونده هسته‌ای است. برخی از این تاکتیک‌ها عبارت‌اند از جوسازی و ایران هراسی، ایجاد دوگانه‌های دروغین (هسته‌ای- معیشت)، القای صرف هزینه‌های سنگین در برابر فایده اندک اقدامات فضایی و هسته‌ای ایران و بالاخره القای ناتوانی در رسیدن به اهداف فضایی و فناوری‌های مدرن.
۴. پرتاب موفقیت‌آمیز چهار ماهواره در فاصله دوهفته از ۳۰ دی تا ۸ بهمن و تقارن آن با ایام دهه فجر در نیمه اول دهه پنجم انقلاب اسلامی و در شرایطی که موشک‌های حزب‌الله رژیم صهیونیستی را آچمز، حملات موشکی انصارالله به کشتی‌های امریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی در باب المندب و دریای سرخ، قدرت هرگونه ابتکاری را از آن‌ها سلب کرده و حملات پی در پی حشدالشعبی عراق به مراکز و پایگاه‌های امریکا در عراق و سوریه، بروز اختلافات در کاخ سفید و دستگاه حاکمه امریکا را جدی‌تر از گذشته کرده و از سوی دیگر، مقاومت جانانه و بی‌مانند مردم مظلوم غزه در طول چهار ماه ایستادگی در مقابل صهیونیست‌ها، معادلات نبرد در غزه را به نفع ملت فلسطین تغییر داده است، پیام روشنی را برای دوستان و دشمنان خواهد داشت و دوستان را نسبت به آینده روشن انقلاب اسلامی و جریان مقاومت امیدوار و دشمنان را بیش از پیش عصبانی و سرخورده خواهد کرد.
*کارشناس مسائل سیاسی
