به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ حق سنوات به عنوان پاداش پایان کار به آن دسته از کارگرانی داده می‌شود که سابقه یک ساله کاری دارند. اما پایه سنوات برای کارگاه‌هایی است که طرح طبقه بندی مشاغل دارند و پایه سنوات به حداقل حقوق آنها اضافه می‌شود.
پایه سنواتی، مفهومی متفاوت از مزایای پایان کار است و معمولاً کارگران آن را با معنای عرفی سنوات اشتباه می گیرند. پایه سنواتی را می توان بخش حمایتی پایه حقوق نامید که معمولاً برای جبران حداقل دستمزد، توسط شورای عالی کار، تصویب و ابلاغ می شود.
این بخش از حقوق، در واقع قسمتی از حقوق پایه است که معمولاً با حداقل دستمزد جمع و به کارگر پرداخت می شود؛ هرچند می توان آن را به صورت چند ماه یک بار یا سالی یکبار نیز پرداخت کرد. پایه سنوات یکی از مزایای جانبی دستمزد است و تغییر میزان سالانه آن ارتباطی با افزایش دستمزد ندارد.
اما یکی از دغدغه های کارگران تفاوت بین قراردادهای رسمی و غیررسمی بود. بر اساس بخشنامه ای که از سوی وزارت کار در سال ۹۲ ابلاغ شد دیگر تفاوتی بین سنوات کارگران قراردادی و رسمی نیست.
چه کارگران تسویه حساب کرده باشند و چه تسویه حساب نکرده باشند مشمول پایه سنوات می‌شوند. حتی اگر فاصله‌ای بین کارکرد آن کارگران در کارگاه وجود داشته باشد.
آن دسته از کارگاه هایی که طرح طبقه بندی مشاغل دارند بر اساس فرمول مشخص شده در بخشنامه دستمزدی وزارت کار پایه سنواتی برایشان واریز می‌شود.
اما آن دسته از کارگاه‌هایی که طرح طبق بندی مشاغل ندارند، به شرط آنکه نیروی کار دارای سابقه یک ساله در آن کارگاه باشند (دائم و موقت) مشمول حق سنوات می‌شوند. اما حق سنوات و یا مزایای پایان کار به ازای هرسال کارکرد معادل یکماه حقوق است که درپایان کار ویا زمان قطع همکاری به کارگران پرداخت می‌شود.
اما یکی از سئوالات مطرح برای کارگران بعد از افزایش مزد ۱۴۰۲ این است که آیا پایه سنوات سال ۱۴۰۲ همان مبلغ سال ۱۴۰۱ است؟
آرمین خوشوقتی، کارشناس قانون کار در این باره اظهارکرد:کارگرانی که سابقه کار آنها در سال ۱۴۰۲ در همان کارگاه به ۳۶۵روز رسیده، روزانه مبلغ ۷۰.۰۰۰ ریال دریافت خواهند کرد.
اما کارگرانی که در سال ۱۴۰۱ پایه سنوات دریافت می‌کرده‌اند و هنوز در همان کارگاه مشغول به کار هستند، ابتدا از ۲۱٪ افزایش (نسبت به ۷۰.۰۰۰ ریال) برخوردار می‌شوند و سپس مبلغ ۷۰.۰۰۰ ریال را بشرحی که توضیح داده شد، دریافت خواهند کرد.
