به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از کیانوش بدنکی*/// داستان از انتخابات 96 شروع شد. انتخاباتی که خیلی پر فراز و نشیب بود و آقای روحانی با اختلافی اندک راه به پاستور یافت. جذابیت این انتخابات از آنجایی برایم معنی دار بود که تمام رفقایی که حاضر بو دیم بر سر نام آنها قسم بخوریم پای کار آقا سید بودند.
آری؛ سید ابراهیم رئیس الساداتی معروف به سید ابراهیم رئیسی!
گذشت و گذشت و آن انتخابات منجر به آن شد که عموم مردم ایشان را بهتر بشناسند و با ایشان بهتر آشنا شوند تا شاید یک روزی برای جمهور؛ فرجی حاصل شود.
بگذریم!
درگیر و دار اجرائیات اردوی تشکیلاتی بودیم که خبر دادند؛ ظهر فردا با آقای رئیسی جلسه خصوصی داریم! راستش را بخواهید برای جوانی که تازه به دانشگاه رفت بود و فضای تشکیلات دانشجویی را تجربه می‌کرد، این خبر بسی مسرت بخش بود! در ذهن خود می‌گفتم که قرار است با آقا سید دیدار کنیم! آن هم کجا؟! در حرم امام هشتم (ع)!
ظهر فردا رسید و به حرم رفتیم. گوشی‌ها را تحویل دادیم و اگر اشتباه نکنم به تالار آینه رفتیم! تالار خیلی خیلی زیبا و شیکی بود!
برای نماز ظهر و عصر در صفوف منظم شدیم و دیدم که آقا سید ابراهیم رئیسی ورود کرد. نماز را به جماعت ایشان اقتدا کردیم و نماینده‌مان هم نکاتی را معطوف به آستان قدس و موضوعات جانبی ارائه کرد.
در دل آن دیدار؛ دلبستگی بیشتری به آقا سید ابراهیم پیدا کردم! فقط به خاطر شخصیت والای او و منش و رفتار و کردار او. اینها را از این جهت که ایشان شهید شده‌اند نمی‌گویم! از این جهت می‌گویم که به معنای واقعی کلمه فردی شرافتمند بود و شرافتمندانه، شهید شد.
از اینها که بگذریم به انتخابات 1400 می‌رسیدم و فعالیت‌های انتخاباتی برای ایشان! البته قبول دارم به سهم خودم برای ایشان کم کار کردم ولی الحمد الله، وی رئیسِ جمهور شد.
او مرد بود! مردی از جنس مردانِ میدان! مردانی که خدمت را سرلوحه زندگی‌شان می‌دانند و هدف از آفریدن خود را خدمت به خلق می‌دانند ...
اما او کاری بود! انقلابی بود! جهادی بود! پای کار مردم بود و ...
راستش را بگویم از دیروز که خبرهای ضد و نقیض رسانه‌ها را می‌شنیدم خیلی دلم امیدوار نبود! ولی دعا می‌کردم که بماند برای این بماند که جمهور به او نیازمند بود و هست! چون او خادمِ جمهور بود. او آن خادمی بود که همواره در میدان بود و از هیچ چیز باکی نداشت. طرح‌ها و پروژه‌ها را ویدئو کنفرانسی افتتاح نمی‌کرد چرا که باید می‌دید و بررسی می‌کرد!
سخت‌کوشی در مرام او بود چون که جمهور برایش مهم بود.
شنیدن خبر نهایی؛ بسی سخت و قابل تامل بود اما چه باید کرد؟ دعایش مستجاب شد و عاقبتش ختم به شهادت شد. شهادتی از جنس خدمت ... .
روحش شاد و یادش گرامی باد.
* فعال رسانه‌ای
