به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سیدمحمدحسینی شامگاه جمعه در مراسم گرامیداشت سیدالشهدای خدمت و همراهان شهیدش با بیان اینکه فقدان آیتالله رئیسی، بسیار سخت و ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر است، اظهار کرد: سیره خدمتگزاری شهدای خدمت باید به درستی تبیین شود و همه وظیفه دارند پرچم خدمت و تلاش برای گره‌گشایی از مشکلات مردم را همیشه افراشته نگه دارند.
مشاور فرهنگی و اجتماعی رئیس جمهور شهید یکی از شاخصه‌های ممتاز آیتالله رئیسی را خدمتگزاری به مردم عنوان کرد و گفت: در سبک و سیره رئیس‌جمهور شهید، خدمت به مردم بالاترین عبادات بود و در این مسیر طبق فرموده رهبر معظم انقلاب، هیچگاه احساس خستگی نمی‌کرد.
وی با اشاره به خدمت خالصانه و مجاهدانه آیتالله رئیسی در 33 ماه گذشته ادامه داد: ما روز تعطیل و جمعه‌ای را سراغ نداریم که آیتالله رئیسی، مشغول کار نبوده باشد. او حتی جمعه‌ها در سفرهای استانی بود و یا در جلسه‌های هیئت دولت مشغول رصد اقدامات و خدمت‌رسانی به مردم بود.
حسینی درباره کاندیداتوری شهید آیتالله رئیسی در انتخابات سال 1400 اظهار کرد: آیتالله رئیسی قبول نمی‌کرد که نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود اما گروه‌های مختلف از ایشان دعوت کردند تا به میدان بیاید. او هیچ تعلق خاطری برای ریاست‌جمهوری نداشت اما ما 12 هزار امضا در دانشگاه‌ها جمع کردیم تا او را برای ورود به این عرصه متقاعد کنیم.
وی یکی از دستاوردهای آیتالله رئیسی را جمع کردن موضوع مرگ و میرهای روزانه چند صدنفره مردم ایران دانست و گفت: در شرایطی که دنیا و کشورمان درگیر بیماری کرونا بود و روزی 700 نفر از مردم جان خود را از دست می‌دادند. کشور دچار بدهکاری بود و دشمن هم شدت تحریم‌ها را بیشتر کرده بود اما ایشان پذیرفت و وارد میدان شد و در این مدت هم خالصانه و مجاهدانه امورات کشور را سامان داد.
وی خاطرنشان کرد: تواضع، تعهد، خدمتگزاری و اخلاص ویژگی‌های برجسته آیتالله رئیسی بود. برخی افراد وقتی به قدرت می‌رسند خودشان را گم می‌کنند اما آیتالله رئیسی همواره خودش را خادم مردم می‌دانست.
حسینی بیان کرد: جلسات دولت که بحث‌های داغی مطرح می‌شد ایشان پس از شنیدن صحبت‌ها با یک آرامش خاصی جلسه را هدایت می‌کرد. اینطور نبود که متکلم وحده باشد؛ همه حرف‌ها را می‌شنید.
وی گفت: آیتالله رئیسی در کمتر از سه سال کارنامه درخشانی از خود بر جای گذاشت. او شاگرد شهید بهشتی بود و نظم و ساماندهی را سرلوحه قرار داد. او در این مدت کوتاه در چند نوبت به همه استان‌ها سفر کرد و 28 سفر خارجی انجام داد که نتیجه آن عضویت ایران در پیمان شانگهای، اتحادیه بریکیس و اتحادیه اوراسیا بود.
