به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اکبر میثاقیان در ۷۱سالگی همچنان یکی از خاص‌ترین مربیان فوتبال ایران است که برخلاف هم‌دوره‌ای‌هایش، قصد بازنشسته‌شدن ندارد. او بین مربیان ایرانی رکورددار صعود از لیگ دسته اول به لیگ برتر است و ۵بار با ابومسلم، شموشک نوشهر، شهرداری تبریز، آلومینیوم هرمزگان و پدیده مشهد این موفقیت‌ها را جشن گرفته است.
میثاقیان در فصل گذشته هم هدایت تیم دسته‌دومی شهرداری نوشهر را برعهده داشت که همراه با این تیم به لیگ دسته اول صعود کرد. او در فصل جدید سرمربی تیم پرطرفدار سپیدرود رشت شده؛ تیمی که در لیگ دسته‌دوم حضور دارد و میثاقیان با صراحت تأکید می‌کند که با سپیدرود هم به لیگ دسته اول صعود خواهد کرد. میثاقیان که برخلاف گذشته چندان اهل گفت‌وگو با رسانه‌ها نیست، در مصاحبه با همشهری ورزشی به سؤالات پاسخ می‌دهد.
*دلتان برای مربیگری در لیگ برتر تنگ نشده است؟
خیلی‌ها می‌گویند که می‌توانی در لیگ برتر مربیگری کنی. الان خیلی از مربیانی که هم‌دوره من بودند، دیگر فعالیت نمی‌کنند، مثل فیروز کریمی، فرهاد کاظمی، حسین فرکی، رسول کربکندی، غلامحسین پیروانی و... و.
*این نفراتی که اسم بردید، همچنان می‌توانستند در لیگ برتر مربیگری کنند؟
بله، چرا نتوانند؟ آقافیروز و آقافرهاد جزو بهترین‌های ایران هستند و همه می‌دانند از لحاظ فنی و تاکتیکی در چه سطح بالایی قرار داشتند. همین آقای فرکی چند سال پیش سپاهان را قهرمان لیگ کرد. آنها خودشان نمی‌خواهند که مربیگری کنند. یک‌بار با آقای فرکی حرف می‌زدم و نظرش این بود که فشار مربیگری خیلی بالاست. همین الان که مربیگری می‌کنم دست‌هایم می‌لرزد.
*اگر موقعیتی پیش بیاید، دوباره به لیگ برتر برمی‌گردید؟
من سال‌ها در لیگ برتر مربیگری کردم و دیگر دغدغه دیده‌شدن، عکس‌انداختن و مصاحبه ندارم. در این سال‌ها رسانه‌ها به من لطف داشتند و هیچ‌وقت گذشته را از یاد نمی‌برم. الان در لیگ‌یک و لیگ۲ خیلی بیشتر لذت می‌برم چون می‌خواهم کار بزرگ و مهمی انجام بدهم. اگر در لیگ برتر باشم و تیمم دهم شود، چه فایده‌ای برای من دارد؟
قهرمان‌شدن و به‌دست‌آوردن موفقیت خیلی شیرین است و از اینکه هواداران یک تیم را خوشحال کنم، لذت می‌برم. در همین شهرداری نوشهر وقتی کار را شروع کردیم، تیم ۲۰۰تماشاگر هم نداشت ولی وقتی صعود کرد، شهر تعطیل شد و همه خوشحال بودند. این برای من خیلی باارزش است. من سختی‌کشیدن را دوست دارم و همیشه دنبال ماجراجویی هستم. من مریضِ فوتبال هستم و همیشه دوست دارم کارهای سخت انجام دهم.
*در مربیگری از متدهای روز دنیا استفاده می‌کنید یا همچنان روی سبک‌های قدیمی تأکید دارید؟
من تمام مسابقات مهم فوتبال اروپا را دنبال می‌کنم و سال‌ها هر جا رفته‌ام، سعی کرده‌ام از مربیان تحصیل‌کرده و بهروز استفاده کنم. فوتبال روزبه‌روز در حال پیشرفت است و اگر مطالعه نداشته باشید و بازی‌ها را دنبال نکنید، قطعا عقب می‌افتید.
*قصد بازنشسته‌شدن ندارید؟
نه، به این موضوع فکر نمی‌کنم. من در آینده حتی با عصا هم مربیگری می‌کنم چون خودم را آدم باعرضه‌ای می‌دانم، البته ببخشید که اینطور صحبت می‌کنم. خودم هم نمی‌دانم چرا بیمار فوتبال و بیمار زمین چمن هستم. من بدون فوتبال می‌میرم. در همین بازی آخر به بچه‌ها گفتم که شما صعود کنید، من دیگر هیچی نمی‌خواهم و از مربیگری کنار می‌روم ولی چند دقیقه بعد به‌خودم گفتم این چه حرفی بود زدی، من نمی‌توانم بدون فوتبال در خانه بمانم.
*فصل جدید در سپیدرود رشت هستید. این تیم هم به لیگ یک صعود می‌کند؟
شک نکنید با کمک خدا این اتفاق هم رخ می‌دهد.
*دیگر مثل گذشته به بازیکنان شوک نمی‌دهید؟
نه، الان دیگر همه‌چیز با ۲۰-۱۰سال پیش فرق کرده است. الان باید آرام‌تر باشم.
*مدتی فشار مربیگری باعث شده بود با بیماری معده مواجه شوید، درست است؟
بله، هنوز هم مشکل دارم و خیلی وقت‌ها دوست ندارم غذا بخورم. در این سال‌ها همسرم هم سختی کشیده و همیشه کنار من بوده است. او مجبور است از این شهر به آن شهر برود و همراه من باشد.
*بین خارجی‌ها، مربی مورد علاقه‌تان چه‌کسی است؟
من از قدیم طرفدار فرگوسن بودم ولی الان یورگن کلوپ را دوست دارم. او در کنار زمین جنب‌وجوش زیادی دارد و برخی مواقع خشن می‌شود. تیم‌های کلوپ خوب می‌دوند و عالی پرس می‌کنند.
قصه صعود
واقعیت این است که صعودها را نمی‌شمارم ولی خوشحالم که این اتفاق رقم خورده است. البته سال‌های قبل در چند تیم هم کار کردم که در رده دوم جدول بودیم ولی اختلاف‌هایی پیش آمد و جدا شدم؛ نمونه‌اش داماش، ویستاتوربین، خونه‌به‌خونه یا بادران. با مس‌کرمان هم به پلی‌آف آمدیم ولی آنجا به استقلال‌خوزستان باختیم. در این سال‌ها یا در تیم‌هایی کار کردم که قهرمانی می‌خواستند یا در خطر سقوط قرار داشتند؛ مثل راه‌آهن، ملوان، سیاه‌جامگان و... همیشه فشار روی من زیاد است و تحمل این فشار کار هر آدمی نیست.
