به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» مجتبی زارعی*/// آیا پدر سالارانِ سیاسی و باشگاه داران سیاست قصد سوء استفاده از جایگاه لرزان گزینه پیشنهادی وزارت علوم را دارند؟!
محورهای گفتگو و پرسش‌هایم از جناب دکتر سیمایی صراف در کمیسیون امنیت ملّی این گونه شروع شد:
آقای دکتر! اینجانب به هیچ یک از حزب‌های اصولگرایان و اصلاح طلبان تعلق ندارم؛ ضمن اینکه من یکی از منتقدین و مخالفین جدی وزیر علوم در دولت شهید رئیسی بودم؛ جناب زلفی گل حاوی هیچ نظریه فرهنگی و علمی در ستاد وزارتخانه و دانشگاه‌ها نبود؛ او هیچ نسبت گفتمانی با دولت انقلابی شهید رییسی نداشت؛ پس جناب آقای سیمایی صراف! تردید من نسبت به شما قبیله‌ای و سیاسی نیست؛ نگرانی من خود دانشگاه‌ها و آموزش و پژوهش و سیاست‌های علم و فناوری کشور و نیز جریان نیافتگی فرهنگ و هویت در اینجاست!
شما هیچ سابقه اجرایی در بدنه دانشگاه‌های کشور نداشته و ندارید! شما حتی یک گروه کوچک علمی یا پژوهشی را در دانشگاه اداره نکردید، نه رئیس یک دانشکده و نه ریاست یک دانشگاه حتی در یک جای دور افتاده هم نبودید! چطور فکر می‌کنید روئسای دانشگاه‌های بزرگ کشور و تهران باید از شما تبعیت کنند یا در یک تعامل ساینتیفیک مراوده داشته باشند؟! آیا می‌خواهید همه را ضعیف‌تر از تراز علمی و اجرایی خود بکار گیرید؟! اندک مسئولیت شما در ستاد وزارت علوم هم ربطی به کارویژه‌های تخصصی وزارت علوم در آموزش و پژوهش و سیاست‌های علمی و فنآوری ندارد؛
از سویی شما که قصد وزارت در جمهوری اسلامی دارید چرا در بیست سال اخیر نسبت به هیچ کدام از حوادث ملّی و توطئه‌های ضد ایرانی و ضد انقلابی در کشور، دانشگاه و خیابان و منطقه و جهان دارای موضع نبودید و نیستید؟! بلکه برعکس بر اساس اسناد به تازگی دیدم در برخی کانال‌های داخلی دانشگاه شهید بهشتی و بخصوص دانشکده‌ی حقوق نسبت به تعرضات برخی اساتید به پوشش انسانی و حجاب اسلامی، مواضع تائید آمیزی هم داشتید؟! آیا مردم و خانواده‌ها باید با وزارت شما نگران بازگشت نحوستِ پروژه‌ی برهنگی و رفتارهای جاهلی و بَدَویِ جنسی به صحن مقدس دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها باشند؟! آیا می‌خواهید در قبال ورود سرریز وندالیسم اجتماعی سازمان یافته‌ی خیابان به صحن دانشگاه‌ها آنگونه که مثلا در دانشگاه‌های شریف، تهران، تربیت مدرس و خود دانشگاه بهشتی شکل گرفته و موجب شرمساری استادان و دانشمندان از ایرانیان شد؛ ساکت و بی عمل باشید؟! چرا نسبت به بددهانی‌ها و دشنام‌های شنیع دوسال قبل در صحن مقدس دانشگاه یعنی در فتنه عریانیزاسیون ساکت بودید؟!
راستی! شما مگر حقوق نخواندید؟! چرا درباره کشتار مردم غزه ساکت بوده و ساکت هستید؟! آیا به اندازه‌ی دانشجویان و استادان دانشگاه‌های هاروارد، ماساچوست، پنسلوانیا و نیز دانشگاه‌های اروپا حرارت، مسئولیت و حمیّت نداشتید؟! مگر سکولار هستید؟!
شما کار علمی خاصی که حاکی از یک ابداع و ابتکار و واجد نظریه باشد هم در کارنامه ندارید؛ از دیگر سو وزارت علوم مرکز تدارک دانشمندان و سرآمدان علمی ایرانیِ جهان هم است؛ رتبه علمی و نیز زیسته‌ی علمی و پژوهشی شما برای تعامل با دانشمندان کفایت نمی‌کند؛ بگذارید سوال را بر عکس بپرسم: اگر دولت، دولت رقیب اصلاح طلبان بود و بنا بود اصولگرایان وزیری را به مجلسی که اصلاح طلبان در آن واجد نقش بودند فردی با رتبه دانشیاری معرفی کنند اصلاح طلبان و بخصوص معرفان در دانشگاه‌های تهران عزای عمومی اعلام نمی‌کردند؟! آقایان عارف توفیقی سمنانیان و جناب محقق داماد که اینک شفیع شما هستند چکار می‌کردند؟! معلوم بود که می‌گفتند ای مردم! علم به خطر افتاده، دانشگاه به خطر افتاده! ایران به خطر افتاده! ؛ اینطور نیست؟!
با توجه به نبودِ هیچ سابقه اجرایی‌ای در سطوح گوناگون دانشگاهی در کارنامه شما و نیز با توجه به فقدان جایگاه علمی شما در بین استادان دانشگاه‌های کشور، این ظنّ تقویت می‌شود که شما وزیر اصلی این وزارتخانه‌ی مهم نیستید و بنا دارند شما را با گماردن یک قائم مقام سیاست زده و معاونینِ تشکیلاتی تندرو اداره کنند؛ آیا می‌خواهید حمل بار سنگین احزاب تندرو سیاسی و باشگاه‌های سیاسی را بر شانه‌های لرزان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها تحمیل کنید!؟
از این رو فعلا رآی من به شما منفی است و شاید این مباحث مهم را در صحن علنی با مردم در میان گذاشتم!
*عضو کمیسیون امنیت ملّی و سیاست خارجی
