به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تقریظ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب بر کتاب «ایستگاه خیابان روزوِلت»، صبح امروز (چهارشنبه ۹ آبان ۱۴۰۳) طی مراسمی در مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی با حضور نویسنده کتاب، کارشناسان و پژوهشگران تاریخ معاصر ایران و جمعی از فعالان حادثه تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران در ۱۳ آبان ۱۳۵۸، منتشر شد.
متن تقریظ رهبر انقلاب اسلامی بر این کتاب به شرح زیر است:
بسمه‌تعالی
این، گزارشی متقن و پرفایده از یک حادثه‌ی مهم در تاریخ انقلاب یعنی تسخیر لانه‌ی جاسوسی در سال ۵۸ است.
این کتاب پُرکننده‌ی یکی از خلأهای رسانه‌ای و تبلیغاتی ما است. ما به جنگ روایت ها در پیکارهای جهانی توجه لازم را نکرده‌ایم و دشمنان و بدخواهان ما از غفلت ما بهره برده و بسیاری از حوادث را وارونه نشان داده‌اند.
باید از نویسنده این کتاب و تلاش ارزشمندش قدردانی شود بخاطر اقدام هوشیارانه‌اش در این عرصه مهم. نثر کتاب روان و رسا و تحقیق و تحلیل‌های آن منطقی و صادقانه و قانع‌کننده است.
نام انتخاب شده برای کتاب عالی است.
مهر ماه ۱۴۰۳
«ایستگاه_خیابان_روزولت» روایتی مستند از تسخیر سفارت آمریکا در تهران به قلم محمد محبوبی است که در ۶۰۸ صفحه توسط مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی به چاپ رسیده است.
وایت شنیده نشده‌ی آقای مهندس محمدی معاون دفتر رهبر معظم انقلاب از پیام امام خمینی به دانشجویان انقلابی تسخیرکننده لانه جاسوسی آمریکا در تهران در ۱۳ آبان ۱۳۵۸
فاصله گرفتن از تاریخ نگاری شعاری در ایستگاه خیابان روزولت
از منظرهای مختلفی می‌توان به کتاب "ایستگاه خیابان روزولت" توجه کرد. اولاً این کتاب از تاریخ‌نگاری شعاری فاصله گرفته است. این یکی از امتیازات مثبت این کتاب است که تلاش کرده یک روایت عالمانه و غیر سوگیرانه و غیر شعاری را از یک اتفاق تاریخی ارائه دهد. واژه‌ها و فریادهای شعاری در این کتاب کمتر دیده می‌شوند و اتفاقاً تلاش شده روایت‌های متعدد و مستند را ارائه دهد. این ویژگی مخاطب را مجاب می‌کند که این روایت را هم حداقل بشنود.
به‌عنوان مثال روایتی که این کتاب از تسخیر سفارت آمریکا در ۲۵ بهمن، تسخیر اول، مطرح می‌کند کار جدیدی است. نویسنده این احتمال را مطرح می‌کند که ممکن است سه گروه در این موضوع دخیل بوده باشند. این احتمال در آثار دیگر دیده نمی‌شود. به‌صورت متعارف گفته می‌شود که چریک‌های فدایی خلق این کار را انجام دادند؛ اما پژوهشگر در این کتاب تلاش کرده که روایت‌های دیگری را هم بیاورد که اتفاقا روایت‌های دقیق و کمترشنیده‌شده‌ای هستند. بنابراین اولین ویژگی کتاب بیان مستند، علمی و غیر شعاری و پرداختن به اضلاعی از این اتفاق خاص است که کمتر به آنها پرداخته شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
نکته دیگری که این کتاب را کمی از کتاب‌های دیگر در این حوزه متفاوت می‌کند، این است که برخلاف سایر کتاب‌هایی که در این حوزه تابه‌حال تولید شده، مثل کتاب «تسخیر» نوشته خانم ابتکار یا «ایران و ایالات متحده» نوشته آقای موسویان، روایت این کتاب به دنبال رفع سوء تفاهم نیست. تمرکز کتاب‌هایی که مطرح شد، بیشتر به رفع سوء تفاهم و اتفاقی جلوه دادن تسخیر است. اما این کتاب اصلا این مسیر را دنبال نکرده است. کتاب ایستگاه خیابان روزولت به دنبال یک روایت کامل و دقیق از ماجرا است و چیزی را پنهان نمی‌کند.
