به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، روزنامه صبح نو در گزارشی درباره فصل اخیر جوکر۲ نوشت: بسیاری از منتقدان بر این باورند که برنامه به جای تکیه بر خلاقیتهای طنزآمیز و هوشمندانه، به سمت شوخیهای جنسی و اغراقآمیز رفته است. این تغییر رویکرد در محتوای طنز بهویژه در بافت فرهنگی و اجتماعی ایران، موجی از واکنشهای منفی را به همراه داشته است.
شوخیهای جنسی و برخی از رفتارهای شرکتکنندگان در فصل دوم بهویژه برای گروههای سنی جوان و نوجوان که بخش عمده مخاطبان برنامههای خانگی هستند، میتواند پیامهای نامناسبی منتقل کند.
در شرایطی که بسیاری از خانوادهها برنامههای خانگی را بهعنوان محتوای مناسب برای دورهمیهای خانوادگی میبینند، مشاهده شوخیهای بیپرده و رفتارهای ناپسند باعث بروز نگرانیها و ناامیدیهای زیادی شده است.
در شرایطی که بسیاری از خانوادهها برنامههای خانگی را بهعنوان محتوای مناسب برای دورهمیهای خانوادگی میبینند، مشاهده شوخیهای بیپرده و رفتارهای ناپسند باعث بروز نگرانیها و ناامیدیهای زیادی شده است. این مسأله نهتنها به خود برنامه ضربه زده، بلکه بر تصویر کلی رئالیتیشوهای ایرانی تأثیر منفی گذاشته است. به همین دلیل، برخی از منتقدان معتقدند که تیم سازنده باید در انتخاب و تولید محتوای طنز دقت بیشتری به خرج دهد و از دامن زدن به موضوعات حساسیتبرانگیز بپرهیزد.
بسیاری از بینندگان بهویژه والدین، از شوخیهای سنگین و بیمحتوای این فصل ابراز نارضایتی کردهاند. به همین دلیل، اصلاحات اساسی در رویکرد محتوایی و تولیدی این برنامه ضروری به نظر میرسد.
یکی از مسائل عمدهای که در فصل دوم این برنامه به چشم میآید، نیاز مبرم به اصلاحات در سیاستهای تولید و انتخاب محتوای طنز است. همانطور که اشاره شد، فصل دوم این برنامه بهویژه با تغییرات محتوایی و ورود شوخیهای جنسی و اغراقآمیز به چالش کشیده شد. این تغییرات، اگرچه برخی از مخاطبان را جذب کرده است؛ اما بخش بزرگی از تماشاگران و منتقدان برنامه از نحوه اجرا و توجه بیش از حد به شوخیهای جنسی و سبک زندگی غیرمتعارف ابراز نگرانی کردهاند.
اساسا یکی از چالشهای اصلی که این روزها برنامههای تلویزیونی و نمایش خانگی با آن مواجه هستند، حفظ تعادل میان جذب مخاطب و رعایت استانداردهای فرهنگی و اجتماعی است. در جامعهای مانند ایران که همچنان ارزشهای فرهنگی و اجتماعی جایگاه ویژهای دارند، برنامههایی که قرار است بهعنوان محتوای خانوادگی و سرگرمی برای جمعهای مختلف سنی عرضه شوند، باید از نظر محتوایی بسیار حساس و محتاطانه عمل کنند.
برنامههایی مانند «جوکر» که از ساختار رئالیتیشو بهره میبرند، نباید فقط بر اساس جذب مخاطب به هر قیمتی تصمیمگیری کنند. اگرچه گاهی شوخیهای تند و بیپروا میتوانند لحظات سرگرمکنندهای ایجاد کنند؛ اما در درازمدت، اینگونه محتوای سطحی نهتنها ممکن است اعتماد مخاطب را به برنامه از دست بدهد، بلکه میتواند تأثیرات منفی بر فرهنگ عمومی و روابط اجتماعی بگذارد.
«جوکر» اکنون با چالشهای جدی در این زمینه روبهرو است. توجه به نوع انتخاب شوخیها و رفتارها میتواند تأثیرات منفی و مخربی بر نسل جوان بگذارد و حتی باعث ایجاد سطوح پایینتری از کیفیت و استانداردهای برنامهسازی در این حوزه شود. این امر بهویژه در شرایطی که تماشاگران بهطور فزایندهای به سمت رسانههای دیجیتال و پلتفرمهای نمایش خانگی جذب میشوند، اهمیت دوچندانی پیدا میکند.
