به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ رضا نصری، از نزدیکان جواد ظریف، به درستی گفته که دیپلماتها در آمریکا اصلا نمی‌توانند برای فرزندانشان تقاضای تابعیت کنند و جواد ظریف هم در دوره دانشجویی و زمانی که ویزای غیردیپلماتیک داشته برای بچه‌هایش تابعیت گرفته. اما جواد ظریف در صفحه چهل و هفت کتاب آقای سفیر می‌نویسد چند روز بعد از تولد فرزندش از اداره مهاجرت آمریکا نامه‌ای دریافت می‌کند که با تغییر ویزایش از سیاسی به دانشجویی مخالفت شده. به عبارت ساده در زمان تولد فرزندش ویزای جواد ظریف دانشجویی نبوده و سیاسی و دیپلماتیک بوده. اینجا دو مساله بزرگ مطرح می‌شود:
در دیماه هزار و سیصد و شصت و سه، در زمان تولد فرزند ظریف، ویزای ظریف سیاسی بوده و بنابراین به فرزندش نباید تابعیت قهری اعطا میشده. این در تناقض با ادعای ظریف در مرداد امسال است که فرزندانش تابعیت قهری دارند.
همانطور که رضا نصری به درستی گفته دیپلماتها اصلا نمی‌توانند برای فرزندانشان تقاضای تابعیت کنند. سوال این است که پس چطور فرزند ظریف در سال ۱۳۶۳ تابعیت آمریکایی گرفته؟ آیا آمریکا استثنایی برای ظریف قائل شده؟ آیا ظریف دیداری با مقامات آمریکایی داشته و در آن شخصا چنین تقاضایی کرده؟
