به گزارش خبرنگار تشکلهای دانشجویی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در بخشی از این نامه آمده است:ما به تجربه دریافتهایم که «اول تبیین، بعداً تقنین» اسم رمز کسانی است که قصدی برای مقابله با هنجارشکنیها ندارند؛ وگرنه دو سال زمان مناسبی بود تا هواداران این رویکرد، نتایج مؤثر عملکرد خود را نشان بدهند.
متن این نامه به شرح زیر است:
برادران عزیز بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع)
سلام علیکم
نامهٔ اخیر شما خطاب به دغدغهمندان حوزه حجاب و عفاف، حاوی نکاتی تلخ و نگران کننده بود. گفته بودید قانون «حجاب و عفاف» فاقد مقبولیت اجتماعی است و اجرای آن باید متوقف شود؛ چرا که موجب شکاف اجتماعی میگردد.
در نگاه اول به نظر میآید که این سخنان را جبهه اصلاحات گفته باشد نه بسیج دانشجویی که باید گفتمان انقلاب اسلامی را دانشگاه، نمایندگی کند. روح حاکم بر این نامه، آن است که حاکمیت نباید بر خلاف میل و رضایت مردم قانونگذاری کند.
خیلی از کسانی که این گزاره را مطرح میکنند، در عمل به آن پایبند نبودهاند؛ مثلاً سال گذشته که بحث افزایش ۵ ساله سن بازنشستگی در مجلس شورای اسلامی مطرح بود، بسیاری از تشکلهای صنفی گروههای اجتماعی با این مصوبه مخالف بودند اما بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) به درستی به شورای نگهبان نامه نوشت و از اجرایی شدن آن، حمایت کرد. آیا در آن زمان اعضای بسیج دانشجویی این دانشگاه، معتقد نبودند که نباید خلاف میل کارگران، قانون تصویب کرد؟ خود دولتمردان نیز از این قاعده تبعیت نمیکنند؛ مگر مردم با گرانی یکشبه و ۳۵ درصدی خودرو موافق بودند؟
از این تناقض میان گفتار و عمل که بگذریم، آیا نویسندگان این نامه نمیدانند که در سلسله ارزشهای هنجاری حکومت جمهوری اسلامی، حاکمیت شرع در اولویت قرار دارد و نمیشود به بهانههای ناموجه، اجرای دستور خدا را متوقف نمود؟
برداشت ما این نیست که اعضای این تشکل از مبانی انقلاب اسلامی ایران، رویگردان شدهاند و گمان میکنیم که فشارهای رسانهای رسانههای غربزده، باعث چنین موضعگیری شده است! وگرنه محال است که برادران عزیز ما، این صحبتهای مقام معظم رهبری در نماز عید فطر امسال را نشنیده باشند که فرمودند:«یقیناً نظام جمهوری اسلامی درصدد آن نیست که کسانی را بزور وادار به دینداری کند امّا در مقابل هنجارشکنی دینی هم وظیفه دارد؛ نباید کوتاهی کنیم، و مسئولین و آحاد مردم و آمرین به معروف و ناهین از منکر، در این زمینه وظیفهی خودشان را باید انجام بدهند» مشابه این بیانات را میتوانید در کتاب «ولایت و حکومت» مطالعه کنید و با اندیشههای ایشان، بیشتر آشنا شوید.
در نامه خود گفته بودید دغدغهمندان حوزه حجاب و عفاف به جای مطالبهگری از مسئولین مربوطه، باید به جهاد تبیین بپردازند. اولاً که ما هر دو کار مطالبهگری و تبیین را وظیفه خود میدانیم و انجام یکی را منوط به متوقف ساختن دیگری نمیکنیم.
دوم آنکه از شما توقع میرفت به جای سرزنش مطالبهگران اجرای قانون رسمی جمهوری اسلامی، خودتان پیشران جهاد تبیین و اقناع مردم میشدید اما متاسفانه نه امروز و نه در دو سال گذشته، هیچ تلاش اقناعی و فرهنگساز از هواداران رویکرد «اول اقناع، سپس تقنین» مشاهده نکردهایم.
مگر نمیگویید که یک قانون برای اجرایی شدن، نیازمند مقبولیت اجتماعی است؟ پس چرا شما و دیگر موافقان این سخن، به جای تلاش شبانه روزی برای جلب مشارکت عمومی و همراهی اجتماعی، خودتان نیز به یکی از آنها تبدیل شده و توقف اجرای قانونی را که برای تضمین اجرای حکم خدا و حمایت از نهاد خانواده تصویب شده است، مطالبه میکنید؟
اکنون دو سال از شورش زن زندگی آزادی میگذرد و روزانه هنجارشکنیهای بیشتری شکل میگیرد. ما به تجربه دریافتهایم که «اول تبیین، بعداً تقنین» اسم رمز کسانی است که قصدی برای مقابله با هنجارشکنیها ندارند؛ وگرنه دو سال زمان مناسبی بود تا مدعیان این رویکرد، دستاوردهای خود را به نمایش بگذارند.بنابراین از شما میخواهیم بهجای سرزنش دغدغهمندان حوزه حجاب و عفاف، شما نیز به میدان بیایید و با رفتن میان اقشار جامعه، همراهی همگانی را جلب نمایید.