به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از احسان صالحی///* به اذعان شخصیتهای صاحب‌نام در روابط خارجی آمریکا (مقالات نفیو و هاس در فارن افرز) استفاده از گزینه نظامی نه تنها باعث تعطیلی برنامه هسته‌ای ایران نخواهد شد بلکه احتمالا موجب برداشتن گام نهایی و تولید سلاح هسته‌ای میشود.
همچنین تحریم با وجود آثار منفی بر اقتصاد ایران تاکنون نتوانسته برنامه‌های هسته‌ای، دفاعی و منطقه‌ای آن را متوقف کند. ایده براندازی نیز دور ازدسترس است. لذا با تجربه ناموفق و چشم‌انداز مأیوس‌کننده طرف آمریکایی از جعبه ابزار تهدید نظامی، تحریم اقتصادی و اغتشاشات سیاسی وامنیتی، گزینه بدیل برای مهار ایران از نظر آنها، ترغیب ایران به پذیرش توافقی است که در ازای تضمین بقا، هر سه حوزه قدرت و نفوذ هسته‌ای، دفاعی و منطقه‌ای ایران مهار و تضعیف شود.
زمینه‌سازی و ایجاد زیرساخت برای رسیدن حریف به نقطه مطلوب خود با توجه به موانع پیش رو، به سادگی ممکن نیست و نیازمند مقدماتی نظیر بن‌بست‌نمایی در داخل، هراس‌افکنی و ایجاد ترس و یأس از آینده توأم با جنگ و تشدید تحریم، دامن زدن به اختلافات داخلی و القای فرصت محدود برای پذیرش مذاکره است.
در کنار این مقدمات که جنبه روانی و تبلیغاتی برای ایجاد فشار در افکار عمومی دارد، یک مقدمه و زیرساخت عملی، تدارک ارتباطات پنهانی تحت عناوینی چون«مسیر۲» و با توجیهاتی همچون ضرورت دستیابی به شناخت متقابل و دقیق‌تر است.
خبرسازی‌هایی مانند دیدار ایلان ماسک با نماینده ایران در سازمان ملل نیز در این چارچوب وباهدف کاستن ازاینرسی «مسیر۲» و حساسیت‌زدایی از مذاکره انجام شد.
مسیرها و ارتباطات پنهانی تحت عناوینی چون «مسیر۲» در واقع ایجاد روزنه و زیرساخت برای تحقق ایده مهار ایران در شرایط اطمینان حریف از ناکارآمدی گزینه‌های دیگر است.
* مدیره موسسه ایران
