به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از مهدی جهان‌تیغی///* بیایید از دید تیم ترامپ به موضع مقتدرانه و بسیار شفاف اخیر رهبر انقلاب مبنی بر عدم عقلایی، هوشمندانه و شرافتمندانه بودن مذاکره با دولت جدید آمریکا بنگریم. چندهفته‌ای از شروع ریاست‌جمهوری ترامپ گذشته و او تاکنون یک القای روانی به جامعه بین‌الملل را با شتاب دنبال می‌کرد و آن القا این است که چندین پرونده مهم سیاست خارجه آمریکا را می‌تواند بااقتدار و با قید فوریت حل کند. در قضایا مشابه بین‌المللی نگاه کنید، از دانمارک تا مکزیک و حتی جنگ اوکراین و روسیه، همه‌جا طرف مقابل ترامپ، با انفعال خود به‌نوعی عملیات روانی و طراحی‌های رئیس‌جمهور جدید آمریکا کمک کرده‌اند. ولی در ایران یک نفر در همان اول کار این حس و القای بین‌المللی را شکست داد. رهبر ایران دقیقاً گزاره مرکزی روانی ترامپ در سیاست خارجه را به چالش کشیده است. اینک مبانی یک طراحی از پیش تعیین شده درباره ایران، هم به فروپاشی نزدیک شده است. طراحی که همه چیز را سامان داده بود که ترامپ را به آرزوی خود برساند و آن اینکه او در جهان بگوید هم می‌تواند ایران را با فشار حداکثری و تهدید، به میز مذاکره با آمریکا برگرداند و هم مذاکراتی را شروع کند که بتواند بر سر تمامی دولت‌های سابق آمریکا بکوبد که دیدید می‌شود فراتر از برجام هم از ایران امتیاز گرفت و هم موضوعات فرا هسته‌ای را وارد بر برجام جدید کرد.
موضوع دوم اما یک مسئله داخلی را دربر می‌گیرد، اساساً فلسفه نهایی مجوز مذاکره و حتی پذیرفتن با قید شرایط برجام، قرار بود به ایجاد یک تجربه بزرگ مردمی و ملی برای ایرانیان تبدیل شود و حتی صحبت عبرت شدن برجام نیز بعدها شد. صیانت از این تجربه ارزشمند که البته هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی زیادی هم بر کشور تحمیل کرد، وظیفه یک رهبر دینی است و یادآوری، زنده نگه‌داشتن، عدم اجازه تحریف آن از وظایف رهبری است که مسئولیت پذیر است و عافیت‌طلبی نمی‌کند و عزت مردمش و مسیر صحیح پیشرفت کشورش را از راه‌های انحرافی دور می‌کند.
دولت پزشکیان بی‌شک می‌تواند بزرگ‌ترین مکمل این رویکرد مهم باشد. دولت با کار و تلاش و کم‌کردن مشکلات معیشتی مردم و با استفاده از ظرفیت‌های درونی برای تحقق رشد هشت‌درصدی می‌تواند یک نقش تاریخی و ماندگار را ایفا کند و این تجربه تاریخی را هم ماندگارتر و هم به یک پیروزی بزرگ تبدیل کند.
*کارشناس مسائل سیاسی
