به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» یادداشت از محمد ایمانی/// ضد مذاکره ترین سیاسیون، برخی حامیان آن هستند. چیزی که در مذاکرات حرف اول و آخر را می زند، "اقتدار" و قدرت چانه زنی برآمده از آن است.
اما برخی سیاسیون یا محافل حامی، چنان سخن می گویند که در نگاه طرف خارجی به ضعف و عجز تعبیر می شود. اینجاست که تیر خلاص به قدرت چانه زنی نواخته، و مذاکره آغاز نشده، تمام شده است!
نتیجه ندیدن اقتدار کشور که حتی دشمنان بارها اذعان کرده اند، فقط این نیست که قدرت دیپلماسی را از بین می برد؛ بلکه تاثیراتی را هم در داخل دارد. از جمله، کاری که طی چند ماه اخیر با اقتصاد کردند و موجب حس نا اطمینانی و بنابراین تورم انتظاری شدند.
بخشی از تورم پنج ماه گذشته، ریشه در اظهارات ناسنجیده امثال آقایان همتی، ظریف، ربیعی، عبدالعلی زاده و... دارد که القا کردند دولت در حل مشکلات ناتوان، و ناچار از مذاکره دوباره با عهدشکنان برجام است.
این القای نا اطمینانی وقتی با فضاسازی مسموم رسانه ای ترکیب می شود، موجب هیجان تبدیل سرمایه به کالا و ارز و... می شود و هیزم در آتش تورم می ریزد. این سرمایه ها می توانست در خدمت تولید در آید و حال آن که یکی از توجیهات مذاکره، جذب سرمایه گذاری است!
مواضع نسنجیده (بعضا عمدی!)، ضد مذاکره ترین رفتار سیاسی است. چنان که جو ویلسون، نماینده آمریکایی در واکنش به سخنان ظریف نوشت: «او به شکل تحقیرآمیز برای مذاکره با ترامپ التماس کرد؛ اکنون وقت تحریم بیشتر است.»
قبلا مرحوم هاشمی، روحانی و ظریف (و محافل همسو) در زمین باتلاقی دشمن بازی می کردند؛ و امروز همان محافل، به علاوه برخی مسئولان دولتی.
تیر خلاص به مذاکرات برجام را سخنانی از این قبیل زد:
نامه سرّی به امام نوشتم و تایپ هم نکردم. نوشتم آمریکا ابرقدرت است و بدون رابطه و مذاکره با او نمی شود ادامه داد.
خزانه خالی است. [افشای سرّ ادعایی وسط مذاکرات!!]
اگر توافق نکنیم، جنگ می شود.
آمریکا کدخداست.
باید همراه شویم؛ نمی‌توانیم در برابر قدرت‌های بزرگ بایستیم؛ با شعارهایی که گاهی هم توخالی است.
باید توافق انجام شود تا مشکل رکود، اشتغال، تولید، آلودگی هوا و آب خوردن حل شود.
کمتر از ۳ ماه به توافق می رسیم.
اولین گشایش های اقتصادی را ظرف صد روز می بینید.
آمریکا ظرف ۵ دقیقه می تواند توان نظامی ما را نابود کند.
روندی را شروع کرده‌ایم که هدفش، تغییر فضای سیاست خارجی است. اگر تلاش های ما بی نتیجه بماند، مردم این فرصت را خواهند داشت تا در انتخابات پاسخ دهند. وقتی در سال ۲۰۰۴، توافقات از جانب اروپا رد شد، مردم جواب ما را با انتخاب متفاوت دادند که مرا هم بازنشسته کرد. من بار دیگر زنده شده ام. غرب در پیامی که می خواهد به ایران منتقل کند، باید بسیار دقت کند.
این نوع اظهارات غلط موجب شد وبسایت رادیو فرانسه ۱۹ مهر ۱۳۹۲ بنویسد: "ارزیابی غرب از وضعیت کنونی دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع‌بندی اگر خریدار صبور باشد، شرایط فروشنده را دشوارتر می‌کند و در همان حال، قیمت فروش را کمتر خواهد کرد".
این در حالی بود که مقامات آمریکایی دریافت دیگری داشتند:
جان کری ۶ فروردین ۹۴ : شکست مذاکرات با ایران، موجب فروپاشی رژیم تحریمها خواهد شد. تحریمها نمی‌‌تواند مانع ایران شود، طرف‌های دیگر مذاکرات هم از رویکرد‌هایی مانند تحریم دست خواهند کشید و به ما می‌‌گویند شما کار خودتان را انجام بدهید، ما نیز کار خودمان را می‌کنیم.
وندی شرمن، ۹ آبان ۹۴: به هنگام مذاکره با ایران، نشانه‌‌های شکاف و فروپاشی تحریمها آشکار شده بود. فکر نمی‌‌کنم تحریمها برقرار می‌‌ماند. ما نشانه‌هایی از آغاز شکاف بر سر تحریمها به‌ویژه در واردات نفت را شاهد بودیم.
اوباما، ۲۱ دی ۹۵: «اگر ۸ سال پیش به شما گفته بودم می‌توانیم برنامه هسته‌‌ای ایران را بدون شلیک یک گلوله تعطیل کنیم، احتمالا می‌گفتید بیش از حد بلندپروازانه است، اما با توافق توانستیم».
ظریف در ایام انتخابات اخیر ادعا کرد "وقتی آقای بایدن آمد سیاستش این شد که پیچ تحریم های نفتی را شُل بکند. اجازه بدهید آقای ترامپ دوباره برگردد، آن وقت ببینیم دوستان چه می کنند"!
این در حالی بود که وقتی سناتور تد کروز از وزیر خارجه آمریکا پرسید «چرا فروش نفت ایران از روزی ۳۰۰ هزار بشکه به ۲ میلیون بشکه در روز رسیده؟»، بلینکن پاسخ داد:
«ما تحریم‌های بیشتری علیه شرکت‌های ایرانی اعمال کردیم. بیش از ۲۰۰ نفر را تحریم و ۵۰ فروند از ناوگان سایه ایران را متوقف و بیش از ۶۰۰ تحریم وضع کرده ایم، اما آنها سخت تلاش کردند و برای دور زدن تحریمها هر کاری که توانستند، انجام دادند. ما هر روز به تلاش برای مقابله با آنها ادامه می‌دهیم [اما] آنها مصمم هستند و این کار را انجام می‌دهند.»
