به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، پژوهش‌های علمی متعددی تأیید کرده‌اند که موسیقی‌های پرریتم و مملو از پیام‌های صریح، می‌توانند تأثیرات عمیقی بر مغز کودکان و نوجوانان داشته باشند. از منظر عصب‌شناسی، موسیقی‌هایی که با ضرباهنگ‌های تند و ریتمیک همراه هستند، بیشتر نواحی مرتبط با هیجان و واکنش‌های غریزی مغز را تحریک می‌کنند تا بخش‌های منطقی و پردازشگر. این امر باعث می‌شود که مخاطبان کم‌سن، بدون تفکر انتقادی، صرفاً از لحاظ احساسی به موسیقی واکنش نشان دهند و احتمال پذیرش پیام‌های ضمنی آن افزایش یابد.
مطالعات نشان داده‌اند که گوش دادن مکرر به ترانه‌هایی با محتوای جنسی و روابط ناسالم، می‌تواند باعث ایجاد سوگیری‌های شناختی در نوجوانان شود، به‌گونه‌ای که آنان میزان شیوع این رفتارها در جامعه را بیش از واقعیت برآورد کنند. در یک پژوهش انجام‌شده در آمریکا، مشخص شد که قرارگیری مستمر در معرض موسیقی‌های با مضامین صریح، احتمال رفتارهای پرخطر را در نوجوانان افزایش می‌دهد، زیرا ذهن آنها به تدریج نسبت به این پیام‌ها حساسیت خود را از دست می‌دهد.
از سوی دیگر، محتوای ترویج‌کننده خشونت کلامی یا بی‌احترامی به ارزش‌های اجتماعی، با افزایش میزان پرخاشگری در نوجوانان ارتباط مستقیم دارد. گزارش‌های آکادمی طب اطفال آمریکا نیز تأکید دارند که در دهه‌های اخیر، اشعار موسیقی عامه‌پسند به مراتب صریح‌تر و جنجالی‌تر شده‌اند و این امر بر نگرش و رفتار نوجوانان اثرگذار بوده است. یکی از مهم‌ترین یافته‌های این مطالعات این است که موسیقی‌هایی که زنان را صرفاً به عنوان ابژه‌های جنسی معرفی می‌کنند، می‌توانند موجب افزایش نگرش‌های جنسیت‌زده و حتی پرخاشگرانه در پسران نوجوان شوند.
این نگرانی از آن‌جا جدی‌تر می‌شود که کودکان و نوجوانان معمولاً از طریق شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی به این نوع موسیقی‌ها دسترسی بی‌حدومرز دارند و محدودیت سنی مشخصی برای آنها در نظر گرفته نشده است.
