به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ پایگاه خبری وای نت در مقالهای اعلام کرد، به طور حتم اسرائیل بعد از سقوط بشار اسد به جای یک دشمن با تعداد زیادی از دشمنان مواجه خواهیم شد.
به زعم یائیر راوید ، فرمانده سابق منطقه شمال و رئیس اسبق شاخه عملیات موساد در بیروت در مقاله ای تاکید کرد، احتمالا به جای یک دشمن سرسخت به نام بشار اسد ما چند دشمن در سوریه مواجه خواهیم شد.
نویسنده از ابو محمد الجولانی آغاز و مینویسد، احمد الشرع معروف به جولانی یکی از شخصیتهای افراطی و تندرو عضو القاعده محسوب میشود که اکنون ریاست ساختاری را دارد که قبلا دولت سوریه خوانده میشده است، به رغم تمامی تلاش هایش برای آنکه خود را شخصیت معتدل نشان دهد و در این راستا از عبارتهای نرم و زیبا و مورد قبول غرب استفاده کرده و کت و شلوارهای رنگی به تن کرده و هر روز یک کراوات استفاده میکند اما جولانی همچنان همان سرکرده باندی است که به تسویه حساب با مخالفین خود به ویژه وفاداران به رژیم سابق و افراد خانواده علوی که اسد به آن وابسته بود ادامه میدهد.
نویسنده در بخشی از این مقاله نتوانست خرسندی خود را از قتل عام های صورت گرفته علیه علویان در ساحل سوریه کتمان کند.
دومین دشمن شکل گرفته در خاک سوریه از دیدگاه راوید، اردوغان است که سعی میکند جای پای خود را در سوریه تقویت کند، اردوغان اهداف عدیدهای دارد و اسرائیل یکی از آنها محسوب میشود، گرچه اسرائیل در راس اهداف اسرائیل محسوب نمیشود.
هدف اول ترکها سرکوب اقلیت کرد و جلوگیری از هر نوع تلاش از سوی آنها برای ایجاد اقلیم مستقل در سوریه است امری که از نگاه آنها میتواند منجر به برانگیختن اقلیت کردهای ترکیه برای پیوستن به برادارن سوری خود میشود.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است، هرج و مرج در سوریه در مراحل اولیه خود قرار دارد، ما همچنان منتظر تحولات دیگری هستیم، همچنان دشوار است که پیش بینی کنیم که چه نوع هرج و مرجی را شاهد خواهیم بود...
در مقابل این تحولات چه آنهایی که مورد انتظار هستند و چه آنهایی که قابل انتظار نیستند، اسرائیل باید خود را آماده کند و برای تضمین امنیت خود و حفظ منافعش در بلند مدت برنامه داشته باشد، در رابطه با بلندیهای جولان باید حضور نظامی خود را به همین شکل حفظ کند.
اسرائیل باید به تغییرات در شرق سوریه هم ادامه دهد در این رابطه باید سلاح و مهمات برای دروزیها در استان سویداء تدارک ببیند، این کار باید به شکر سری و با همکاری با اردنیها انجام شود، در حال حاضر مسئله تمایل اتحاد دروزیهای سوریه با دروزیهای ساکن (فلسطین اشغالی) نباید مطرح شود.
در حال حاضر این اظهارات نه تنها منجر به تضعیف جریان دروزیهای سوریه میشود بلکه با مواضع فعلی آنها در وابستگی به کشوری که در آن زندگی میکنند هم در تضاد قرار میگیرد.
در رابطه با اقلیت کرد که برای استقلال تلاش میکند هم میتوان از آنها به عنوان وزنه توازن در مقابل اقدام ترکیه در حمایت از گروههای فلسطینی استفاده کرد و در مقابل حمایت مالی و تسلیحاتی ترکیه از سازمانهای فلسطینی اسرائیل هم به شکل محرمانهای از گروههای کرد حمایت کرده و حتی آنها را مسلح کند اما باید این مسئله مد نظر قرار بگیرد که هرگز نباید این کمکهای یا حتی روابط با جریان کرد داخل ترکیه هم صورت بگیرد.
نویسنده در پایان مجددا به رهبران رژیم صهیونیستی توصیه کرد این اقدامات باید همواره به شکل محرمانهای انجام گرفته و سیاستمداران از پرداختن علنی به این برنامهها اجتناب کرده و از رؤیا پردازیهای غیر واقعی برای خاورمیانه جدید یا ساختار جدید در سوریه اجتناب کنند تا شکستهای دهههای هفتاد و هشتاد موساد در لبنان مجددا گریبان اسرائیل را نگیرد.
