به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تحقیقات جدید دانشگاه بریگهام یانگ تأکید دارد که رابطه خواهر و برادری نقشی کلیدی در سلامت روانی نوجوانان ایفا میکند. این مطالعه که بخشی از پروژه «خانوادههای شکوفا» بوده، روی ۳۹۵ خانواده با حداقل دو فرزند – که یکی از آنها در بازه سنی ۱۰ تا ۱۴ سال قرار داشت – انجام شده است.
در مرحله نخست، محققان اطلاعات دقیقی از دینامیک خانوادگی هر خانواده جمعآوری کردند و پس از یک سال، دادههای آنها را مجدداً بررسی کردند. یافتهها نشان میدهد که حضور خواهر در خانواده به میزان قابلتوجهی احساساتی مانند تنهایی، بیمحبتی، گناه، خجالت و ترس را در نوجوانان کاهش میدهد. نکته قابل توجه این است که تأثیر مثبت خواهران، مستقل از سن آنها یا فاصله سنی با برادرانشان بوده است.
روابط خانوادگی و تأثیر آن بر رفتارهای اجتماعی
بر اساس این پژوهش، اگرچه اختلافات بین خواهر و برادرها گاهی اجتنابناپذیر است، اما این روابط در مجموع تأثیر مثبتی بر رشد اجتماعی و عاطفی فرزندان دارد. دکتر لورا پادیلا-واکر، پژوهشگر ارشد این مطالعه، معتقد است که «حتی با وجود نقش مهم والدین، خواهر و برادرها به شیوهای منحصربهفرد در شکلگیری شخصیت یکدیگر مؤثر هستند و مزایایی را فراهم میکنند که والدین نمیتوانند.»
به گفته محققان، برادران نیز تأثیرات مثبتی دارند، اما این تأثیرات در مقایسه با خواهران، در قالبهای متفاوتی بروز پیدا میکند. یکی از یافتههای جالب این مطالعه نشان میدهد که محبت بین خواهر و برادرها، بیش از محبت والدین، در تقویت نگرشهای نوعدوستانه مؤثر است. نوجوانانی که رابطه عاطفی قویتری با خواهر یا برادر خود دارند، تمایل بیشتری به کمک به همسایگان، مراقبت از کودکان کوچکتر و انجام کارهای خیرخواهانه نشان میدهند.
نقش والدین در تقویت این روابط
پادیلا-واکر توصیه میکند که والدین باید محبت بین فرزندان خود را تقویت کنند، چرا که این محبت در دوران نوجوانی به یک عامل محافظتی قدرتمند تبدیل میشود. او در این باره میگوید: «والدین معمولاً نگران مشاجرات بین فرزندان خود هستند، اما این درگیریها فرصتی برای یادگیری مهارتهای حل اختلاف و کنترل احساسات فراهم میکند که در آینده کاربردی خواهد بود.»
این تحقیق در مجله «روانشناسی خانواده» منتشر شده و بار دیگر اهمیت روابط خانوادگی را در رشد عاطفی و اجتماعی فرزندان برجسته کرده است.
