به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از پایگاه خبری پیام خانواده، سمیرا جلیلیان، خبرنگار صداوسیما، در اظهاراتی صریح با اشاره به چالشهای فرهنگی و رسانهای جامعه امروز، از لزوم درک جامعه بهمثابه یک ساختار متکثر سخن گفت و بر شنیدهشدن صدای همه اقشار، فارغ از میزان همسوییشان با جریان رسمی، تأکید کرد.
او در ابتدای سخنانش گفت: «ما باید قبول کنیم که یک جامعه متکثر داریم و در چنین جامعهای، لزوماً آدمهایی که شبیه ما فکر میکنند یا شبیه ما هستند، مطلوبِ کل جامعه نیستند. بنابراین وقتی درباره برخی نکات خیلی با دقت و وسواس صحبت میکنیم، باید توجه داشته باشیم که برای بخشی از جامعه، آن موضوعها ممکن است عادی باشد.»
جلیلیان با بیان اینکه شخصاً مخالف عادیسازی آرایش یا پوشش نامتعارف جلوی دوربین است، افزود: «من هیچوقت مسئله آرایش و پوشش نامناسب را جلوی دوربین عادیسازی نمیکنم، اما با توجه به نورپردازی و شرایط تصویربرداری، این موضوع آنچنان به چشم نمیآید که در مواجهه مستقیم دیده میشود. اما به هر حال، باید در نظر بگیریم که ما در جامعهای زندگی میکنیم که برخی به دلایل اعتقادی یا اعتراضی نه شبیه ما لباس میپوشند، نه شبیه ما فکر میکنند. برای این بخش از جامعه چه برنامهای داریم؟ آیا اصلاً به آن فکر کردهایم؟»
این خبرنگار تلویزیون با پیوند زدن موضوع زنان به همین چالش، گفت: «مسئله زنان هم دقیقاً در همین بستر قرار دارد. اگر بخواهیم فقط از نگاه سنتی، خانوادهمحور و با پوشش متعارف درباره زنان صحبت کنیم، باید توجه کنیم که بخشی از جامعه این گفتمان را نمیپذیرد، یا اصلاً حرف ما را نمیشنود، چه برسد به اینکه بخواهد آن را قبول کند.»
او در ادامه خاطرنشان کرد: «در حکمرانی باید این واقعیت را در نظر گرفت که همه جامعه در ماده و تبصرههای ما تعریف نشدهاند. من خودم یک خانم چادری هستم و پوششم برایم بسیار مهم است. اما ما نمیتوانیم فکر کنیم آنچه که ما درست میدانیم، الزاماً برای دیگران هم درست است.»
جلیلیان با پرهیز از ورود به برخی نکات جزئیتر، تأکید کرد که باید از خود بپرسیم برای آن بخش از جامعه که همسو با ما نیست، چه برنامهای داریم؟ «چه زن باشد، چه مرد، یا هر قشری که ما را نمیپذیرد، باید برایش برنامه داشته باشیم.»
او با اشاره به کارکرد رسانه ملی گفت: «رسانه ملی سیاستگذار به آن معنا نیست، بلکه یک ظرف است. در آن میشود برنامههای خیلی خوب دید و برنامههای خیلی بد. یعنی هر کس بنا به موقعیتش استفادهای از این فضا دارد.»
در پایان سخنان خود، جلیلیان نگاه کلانتری را به مسائل فرهنگی پیشنهاد داد: «در مسئله فیلمسازی، در موضوعات مربوط به زن، در مدرسه، در خانواده... اگر میخواهیم اصلاحی صورت بگیرد، باید از صداوسیما فراتر برویم. باید کلانتر از تلویزیون، سینما، اساتید دانشگاه و حتی خود رسانه نگاه کنیم. اصلاح در ساختار حکمرانی فرهنگی باید اتفاق بیفتد تا بتوانیم واقعاً به جامعه متکثر پاسخ دهیم.»
