به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، توحید صدرنژاد، رئیس کمیسیون استاندارد، محیطزیست و آب اتاق ایران، با ارائه گزارش بررسی دلایل آلودگی هوای تهران، گفت: بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوا، کربن مونوکسید در ۲۰ سال گذشته همواره کاهشی بوده، NO2 تا جایی کاهشی بوده و اکنون در حد استاندارد است. SO2 تا سال ۹۷ کاهشی بوده و از سال ۹۷ به بعد در حد متوسط است. بنابراین مسئله ما در حال حاضر آلودگی ناشی از مازوت نیست. در مجموع در متوسط سالانه سال به سال وضعیت آلودگی هوا بدتر نشده است.
او در پاسخ به این سوال که چرا آلودگی هوا در دو دهه گذشته کاهش داشته است؟ اظهار کرد: به دلیل اجرای معاینه فنی، توسعه مترو، حذف سرب از بنزین و … این روند کاهشی شده است. البته معیار تعطیلی مدارس از ۲۵۰ به ۹۰ رسیده است. به همین دلیل تعداد روزهای تعطیل افزایش یافته است.
صدرنژاد ادامه داد: در ۱۰ سال گذشته از مجموعه هزار و ۲۸۰ روز، هزار و ۵۱ روز هوای تهران آلوده بوده که دلیل آن ذرات کوچکتر از ۲.۵ میکرون بوده است.
بر اساس اعلام اتاق ایران، او گفت: ایران روی کمربند غبار جهانی قرار دارد. بخش زیادی از PM2.5 تهران، سیلیس است که آسیبزننده است. بنابراین وقتی مشکل تنش آبی داریم به دنبال آن مشکل PM2.5 هم خواهیم داشت.
صدرنژاد با بیان اینکه نمیتوان شهر را جابجا کرد، افزود: تنش آبی و بالا رفتن قیمت ملک، زمینهای کشاورزی را به مسکونی تبدیل کرده است. ۸۲ میلیارد از ۱۰۰ میلیارد مترمکعب آب تحدید پذیر خود را به کشاورزی معیشتی میدهیم. بنابراین یک اقدام اصلی برای کاهش آلودگی هوای تهران این است که کشت اقتصادی جایگزین کشت معیشتی شود تا بتوانیم مشکل اقتصاد آب را حل کنیم.
او با بیان اینکه تردد خودروها موجب انتشار ذرات غیر اگزوزی سایشی میشوند، اظهار کرد: بنابراین اگر تمام خودروها را هم برقی کنیم باز هم تردد آنها آلودگی هوا را دامن خواهد زد. اما اگر کشور بخشی از تعطیلات تابستانی را به تعطیلات زمستانی بیاورد تا حدودی میتواند به کاهش آلودگی و همزمان به رونق گردشگری کمک کند.
صدرنژاد با تأکید بر اینکه چارهای جز بهینهسازی مصرف انرژی وجود ندارد، گفت: بدون مدیریت تنش آبی نمیتوانیم مشکل آلودگی هوا را حل کنیم. به عنوان راهکار کوتاهمدت، راهاندازی تعطیلات زمستانی میتواند به کاهش آلودگی هوا کمک کند. همچنین این مطالعه نشان میدهد که افزایش قیمت یا طرحهایی میتواند در کاهش آلودگی هوا موفق عمل کنند که عایدی آن صرف توسعه زیرساخت انرژی کشور شود و نه تأمین هزینههای جاری دولت.
