به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم؛ حجتالاسلام محمدهادی مفتح، فرزند شهید مفتح با اشاره ضرورت و اهمیت وحدت حوزه و دانشگاه، اظهار داشت: دانشگاه و حوزه بهعنوان دو قطب فرهنگی در جامعه ما فعال هستند و فرهنگ جامعه متاثر از این دو نهاد است.
وی با بیان اینکه علومانسانی از جمله رشتههایی است که هنوز در جامعه ما جایگاه اصلی خود را پیدا نکرده است، افزود: در غرب، علوم انسانی بهدلیل جایگاه خود در پرورش افراد بهعنوان مهمترین رشته تحصیلی مورد توجه است. به نظر جامعه ما نیز باید در این زمینه حساسیتهای خود را اصلاح کند. در جامعه ما رشتههای فنی مورد اقبال است و ایندست رشتهها بیشتر جذابیت دارد لذا علومانسانی جایگاه اصلی خود را در جامعه پیدا نکرده در حالی که کشورهای غربی بیشتر به علومانسانی بهدلیل نقش آن در پرورش انسانها بها میدهند.
وی با بیان اینکه علومانسانی در کشور ما متأثر از حوزه و دانشگاه است، یادآور شد: همراهی این دو مرکز در پرورش انسان او را برای نقشپذیری بهتر در جامعه آمادهتر میکند. قطعاً نزدیکی و همکاری این دو مرکز به بالنده شدن جامعه و عدم هماهنگی آنها میتواند به مانعی در این زمینه تبدیل شود.
فرزند شهید مفتح با تاکید بر اینکه نیاز جامعه ما به همراهی و همفکری بین حوزویان و دانشگاهیان است،گفت: یک فرد دانشگاهی اگر با فرد حوزوی که دینشناس است و تخصص در دین دارد همفکر و همزبان نباشد و زبان او را نفهمد، در نیاز خود به دین به چه مرجعی باید رجوع کند؟ از کجا باید دین خود را بگیرد. در این حالت یا باید خودش به شناخت دین بپردازد که تخصص ندارد و طبیعتاً دینش انحرافی خواهد شد یا مجبور است بیدین شود یعنی یا باید از دین جدا شود یا دین انحرافی انتخاب کند.
مفتح با تاکید بر نیاز حوزویان به دانشگاه نیز افزود: رسالت حوزویان این است که دین را به افراد جامعه بشناسانند. اگر نیازهای دانشگاهیان برای حوزویان مشخص و معلوم نباشد، طبیعتاً نمیتوانند وظیفه خود را در این زمینه به خوبی انجام دهند. لذا حوزه به دانشگاه، دانشگاه به حوزه و جامعه به پیوند این دو با یکدیگر نیاز دارد و از هر سه زاویه این اتحاد، وحدت، همفکری و همزبانی بین حوزویان و دانشگاهیان ضروری است.
وی گفت: در طول سالهای پس از انقلاب به هیچ فرد و متفکر مخالف و موافقی که نسبت به ضرورت این اندیشه مناقشه کند، برخورد نکردم. اگر هم بوده یا معتقد به تغییر روش در رسیدن به وحدت یا تغییر شرایط جامعه نسبت به این مسئله بوده ولی نسبت به اصل و ضرورت این موضوع کسی شک ندارد.
